Rzeczpospolita Obojga Narodów

Do straganu zbliżył się jeden z zaufanych ludzi kanclerza, szlachcic Zygmunt Ostrowski:
- Czy można u Pani można zamówić potrawy na wigilię? Książę Kanclerz życzył sobie, by na stół tego pięknego wieczoru podać barszcz, a ten na Pani stoisku wygląda pięknie. Na ile wyceniłaby Pani, no powiedzmy 4-5 beczek tego specjału? Książę kanclerz najeść się nie tylko sam musi, ale i wykarmić swój dwór i chorągwie przyboczne!

Pan Ostrowski, jako że do machania szablą i gardłowania na sejmie był przyzwyczajony, a nie do kupieckich zwyczajów i z trudem rozumiał różnicę między litrem a beczką, podrapał się za uchem, po czym odparł:
- To niech dwieście litrów będzie. To starczyć powinno. Za niedługo zjawić się winien goniec z zapłatą i jeszcze może co nieco dla tragarzy za fatygę przy transporcie takiej ilości barszczu książę pan raczy dorzucić.

Niedługo potem do pani Żalińskiej przybył goniec z zapłatą od księcia.