Powitanie.

[Aleksandra Zamoyska]

Aleksandra przeglądała właśnie ostatnie wydanie Kuriera Warszawskiego i zwróciła się cichym głosem do Maurycego, jej osobistego sekretarza:
- Przygotuj karetę, wyjeżdżam do Warszawy.
- Ależ Madame! - przerwał jej niewysoki mężczyzna - Tam teraz nie dzieje się najlepiej. Wasz papa się będzie o Was martwić.
- Nie przesadzaj, Maurycy. Nic mi się nie stanie. Muszę odwiedzić starych znajomych - zaśmiała się. - Co tam chowasz przede mną? - wskazała na niebieską kopertę.
- To... to... - jąkał się sekretarz.
- No powiedz wreszcie! - ponagliła go.
- To list od Waszego narzeczonego, Madame - wyjaśnił szybko i podawszy kopertę zniknął za drzwiami jej pokoju. Aleksandra, widząc zapieczętowaną kopertę, jednym sprawnym ruchem rozerwała pieczęć z herbem rodu de Lovouix i przeczytała wiadomość:

Ukochana Aleksandro!
Nie wiesz nawet jakim uczuciem Cię darzę. Jednakże pewne sprawy nie układają się po myśli. Ojciec nie wyraża zgody na zawarcie przez nas związku małżeńskiego. Musimy się rozstać. Senior naszego rodu wydał również rozkaz, że masz opuść nasz dwór w Lyonie do końca przyszłego tygodnia. Nie miałem nawet jak im się przeciwstawić.

Przykro mi, że tak musi się to zakończyć,
Arthur de Lovouix

Łza spłynęła jej po policzku. Wstała i z ciężkim sercem otwarła drzwi do mniejszego pokoju, w którym za biurkiem siedział Maurycy. Podeszła do niego i powiedziała bardzo cicho:
- Opuszczamy ten dwór już dzisiaj. Spakuj wszystkie rzeczy. Czekam na Ciebie w karocy.

Witam Państwa bardzo serdecznie!
Nazywam się Aleksandra Dorota z rodziny Zamoyskich. Mam nadzieję, że tym króciutkim wstępem nie popełniłam jakiegoś fopa. RON nie jest moją pierwszą mikronacją i zdaję sobie sprawę czym to jest i mówiąc dość kolokwialnie - z czym się to je. Na jakich polach mogłabym się sprawdzić? Co ciekawego mają państwo do zaoferowania?

[Michał apo Zep]

Łaskawa Panienko,
Szanowna Aleksandro z Zamoyskich,


Rad jestem widzieć Twoję osobę u progów Rzeczypospolitej. Wielka to radość i dla mnie i dla całej Rzeczypospolitej. Wszak białogłowy, nie są zbyt często w mikroświecie spotykane. Tym bardziej powodem do radości jest Twoje, Waćpanno, przybycie. Liczę, że pobyt w naszej umiłowanej Ojczyźnie będzie owocny zarówno dla Waszmościanki jak i całego kraju.

Co się tyczy aktywności w Rzeczypospolitej, to powiem tak. Może się Panienka sprawdzić na każdym polu, jakim zechce. Jeśli odczuwa Panienka chęć kreowania polityki, spieszę poinformować, że wystarczy jeno obywatelstwo, by móc zasiąść w ławach Sejmowych. Jeśli zaś, chciałaby Panienka działać w sferze kultury, to Muzeum, Galeria Sztuki, Teatr, Filharmonia, czekają na Waćpannę z utęsknieniem. Także i studiów może się Waszmość Panienka podjąć, mamy przeto Uniwersytet w Krakowie, Jagiellońskim zwany. Również i w społecznościach lokalnych można wiele zdziałać na rzecz kultury, Litwa, Korona, Prusy, Ruś i Kurlandia czekają na "ożywienie". Swobodę działań ogranicza jedynie wyobraźnia

Zachęcam więc do zapoznania się z naszą Ojczyzną i wybrania sobie własnego kąta, w czum z resztą z chęcią pomogę o ile będę w stanie.

Z pozdrowieniem,
bp Michał książę Sforza,

Szczęść Boże! Serdecznie witam w Rzeczpospolitej

[Pius IV]

Witaj, Zacna Pani, w Rzeczypospolitej Obojga Narodów .
Radem Cię tutaj, Waćpanna, na progu ziem naszych witać .

[Herman Maurycy Saski]

Witam szlachetną damę w Rzeczpospolitej. Mam nadzieję ,że zostanie u nas pani na dłużej!

Pozdrawiam!

[Karol Radziwiłł]

I my pragniemy serdecznie powitać Waćpannę w Rzeczypospolitej.

[Aleksandra Zamoyska]

Bardzo dziękuję za miłe powitanie. Serdeczne podziękowania dla Jego Ekscelencji biskupa Sforzy (Juniora) za wskazanie kilku ciekawych inicjatyw. Chyba się pokuszę o Kurlandię bądź o Prusy. Ich kultura jest mi dość bliska. Z pewnością kilka inicjatyw się ukaże niebawem. Zrobię tylko jeszcze mały rekonesans na forum.

[Pius IV]

Czy miała już Waćpanna onegdaj stosunek z mikronacjami ?

[Aleksandra Zamoyska]

Tak, Wasza Eminencjo. To tu, to tam. Podróże kształcą.

[August Medycejski]

Waćpanno, oto ja - Kozak ukłonił się, dotykając nosem niemal ziemi. - Toć wielka szkoda, że waćpanna zamieszkać raczyła na daelkiej Kurlandii. U nas na Rusi byłoby lepiej. Stepy niczym zielone morze, wiatr we włosach i konia pod sobą, to największe szczęście, a nie te wasze pałace i komnaty. Jedź pani ze mną do Kijowa, a pokazę ci kupców ormiańskich, Żydów lichwiarskich i bramę, na której król Bolesław wyszerbił miecz. Jedź ze mną!