Przysięga szlachecka Artura Czartoryskiego

[Karol Radziwiłł]

My, Karol Józef I, z Bożej łaski i woli Narodu Król-elekt Rzeczypospolitej Obojga Narodów, wzywamy przed Nasze oblicze Jaśnie Pana Artura baroneta Czartoryskiego w celu odnowienia szlacheckiej przysięgi wierności.

Do sali wchodzi Artur Czartoryski. U boku przepasaną ma szablę szlachecką, podarowaną mu jeszcze przez króla seniora, zaś z dniem wczorajszym mu przywróconą. Kłania się lekko przed królem, po czym klęka i mówi:

[Michał apo Zep]

Ja Artur Czartoryski, przysięgam Jego Królewskiemu Majestatowi Karolowi Józefowi I, z Bożej łaski i woli Narodu królowi elektowi Rzeczypospolitej Obojga Narodów, wiernie służyć, gdzie mnie Jego Królewska Miłość raczy obrócić albo posłać, we wszystkich państwach, wszędzie wiernym, posłusznym być zwierzchności, której mię ziemię nadawszy poruczyć będzie raczył, Jego Możności strzec i pożytek mnożyć, a w tych rzeczach, na których mię w posługi Jego Królewskiej Mości obstalowano, zawżdy wiernie i mężnie się stawić, jako wiernego i cnotliwego sługę zależeć będzie. Tak mi Pan Bóg pomóż w Trójcy Świętej Jedyny.

[Karol Radziwiłł]

Mości Baronecie!

Przysięgę przyjmujemy. Cieszymy się z faktu, iż wykazuje Waszmość od powrotu do Ojczyzny wielki zapał do pracy i służby Najjaśniejszej Rzeczypospolitej. Z pewnością nie zostanie to zapomniane, a jej efekty zostaną odpowiednio wynagrodzone.

Król wstaje i wraz z doradcami opuszcza konnatę. Tłum, zebrany w sali, wiwatuje na cześć monarchy oraz wykazuje euforię z powodu powrotu baroneta do Rzeczypospolitej i odnowienia przezeń przysięgi.