Synod warszawski

[Stanisław Wieniawa]

Za tego pontyfikatu wiecie, że to niemożliwe.

[Gagik Bagratowicz]

No cóż, nikogo nie będziemy zmuszać do współpracy. Mam jednak nadzieję, że możliwy obecny rozłam nie stanie na przeszkodzie pojednaniu za pontyfikatu bardziej otwartego patriarchy.

[Tymoteusz Dostojewski]

No cóż, również mam takie zdanie, może za pontyfikatu następcy Jego Świątobliwości Benedykta II Rotria otworzy się chyba na współpracę z Kościołem Narodowym.

[August von Hohenzollern]

Jeśli coś pozostanie.
To nie jest atak tylko stwierdzenie faktów

[Tymoteusz Dostojewski]

Popieram słowa Jego Cesarskiej Mości Augusta.

[Samuel Radziwiłł]

Do Warszawy przybył książe Radziwiłł, po swoich ostatnich podróżach, gdy tylko posłyszał wieści o jakowymś synodzie.

Osobiście sądzę, że to na wspólnotach lokalnych powinniśmy opierać się my, działając w Kościele; dlatego też on sam na nich musi być zbudowany. Celem zwiększenia poczucia współodpowiedzialności za wspólnotę warto nadać w niej większe znaczenie jej świeckim członkom, w tym wpływ na wybór ich pasterzy i na ich obecność w swojej owczarni. Niech biskup będzie członkiem wspólnoty, a nie tylko ambasadorem innego państwa!

Od dawna myślę o kościele będącym innym niż rotryjski, a kościół narodowy zawsze będzie się opierał na nazwach, ceremoniach związanych z Rotrią. Może czas pomyśleć o społeczności wedle protestanckich zasad, co moim zdaniem świetnie się wpisuje w powyższą wypowiedz x Gagika.

[Tymoteusz Dostojewski]

Ja również zgadzam się z x. Gagikiem.

[Fiodor Godunow]

Wasze Eminencje,
Dostojny Księże Biskupie,
Czcigodni Ojcowie Synodalni,

wydaje mi się, że wszyscy zgodni są co do tego, iż duchowni powinni posługiwać przede wszystkim lokalnie, niosąc Słowo Boże wszędzie tam, gdzie istnieje taka potrzeba. Zgadzam się tutaj z propozycjami brata Wilhelma Orańskiego.

Uważam zatem, że możemy przejść do dyskusji nad strukturą Kościoła, a może bardziej formą. Uważam, że owocem naszego Synodu nie powinno być ustanowienie Kościoła narodowego, ale nowego Kościoła dla całego mikroświata, otwartego na wyzwania naszych czasów. Taki Kościół mógłby być coś w rodzaju realowej Unii Utrechckiej. Moja wizja jest dosyć prosta - utwórzmy Mikroświatową Komunię Chrześcijańską, na czele której stałby Prymas wybierany na czas określony przez Synod Generalny oraz z tytułem arcybiskupa. Byłaby to sieć kościołów lokalnych o różnych tradycjach. Moim zdaniem nie powinniśmy narzucać sposobu modlitwy całemu Kościołowi, ale każda lokalna wspólnota mogłaby wybrać sobie swoją liturgię, tradycję. W Mikroświatowej Komunii Chrześcijańskiej byłoby miejsce zatem na Kościół tradycji wschodniej, protestanckiej wg wizji JO Samuela Radziwiłła, a nawet dla...Kościoła Rotryjskiego, z którym w końcu mamy i będziemy mieli zawsze łączność w sukcesji od bp. Gagika. Wszyscy zaś byliby zjednoczeni przez Synod Generalny, który by sprawował najwyższą władzę, rozsądzał spory etc., ale akcent byłby położony na Kościoły lokalne. Jeśli chodzi o urzędy, też jestem jak brat Orański za prostotą.

[Gagik Bagratowicz]

Od dawna myślę o kościele będącym innym niż rotryjski, a kościół narodowy zawsze będzie się opierał na nazwach, ceremoniach związanych z Rotrią. Może czas pomyśleć o społeczności wedle protestanckich zasad, co moim zdaniem świetnie się wpisuje w powyższą wypowiedz x Gagika.

No cóż, nie chodzi przecież o to, żeby wszystko na siłę zmieniać, tylko o to, by działało. Co do społeczności wedle protestanckich zasad - jak ktoś chce, to może oczywiście coś takiego zrobić, ale nie oszukujmy się, nie da się tego wprowadzić wszędzie. Przykładowo u mnie w Bizacjum nawet herezje są dość odległe od protestantyzmu, nie mówiąc już o wyznaniu większości mieszkańców Cesarstwa.

Uważam zatem, że możemy przejść do dyskusji nad strukturą Kościoła, a może bardziej formą. Uważam, że owocem naszego Synodu nie powinno być ustanowienie Kościoła narodowego, ale nowego Kościoła dla całego mikroświata, otwartego na wyzwania naszych czasów. Taki Kościół mógłby być coś w rodzaju realowej Unii Utrechckiej. Moja wizja jest dosyć prosta - utwórzmy Mikroświatową Komunię Chrześcijańską, na czele której stałby Prymas wybierany na czas określony przez Synod Generalny oraz z tytułem arcybiskupa. Byłaby to sieć kościołów lokalnych o różnych tradycjach. Moim zdaniem nie powinniśmy narzucać sposobu modlitwy całemu Kościołowi, ale każda lokalna wspólnota mogłaby wybrać sobie swoją liturgię, tradycję. W Mikroświatowej Komunii Chrześcijańskiej byłoby miejsce zatem na Kościół tradycji wschodniej, protestanckiej wg wizji JO Samuela Radziwiłła, a nawet dla...Kościoła Rotryjskiego, z którym w końcu mamy i będziemy mieli zawsze łączność w sukcesji od bp. Gagika. Wszyscy zaś byliby zjednoczeni przez Synod Generalny, który by sprawował najwyższą władzę, rozsądzał spory etc., ale akcent byłby położony na Kościoły lokalne. Jeśli chodzi o urzędy, też jestem jak brat Orański za prostotą.

Pomysł zasadniczo wydaje się słuszny, jednak jeśli dałoby się w przyszłości dojść do porozumienia z Rotrią, warto by pomyśleć o takim nazewnictwie i strukturze, które były by dla niej akceptowalne - np. funkcję przewodniczącego wspólnoty mógłby sprawować patriarcha Rotrii. Nadanie głowie MKCh tytułu prymasa wydaje mi się nie najlepszym pomysłem - wszak ten tytuł jest naturalnym wyborem dla przeciętnej wspólnoty narodowej nawiązującej do Kościoła łacińskiego. Mam również wątpliwości co do zasadności używania nazwy "Komunia" zamiast "Wspólnota", co wydaje mi się niepotrzebnym udziwnianiem.

[Fiodor Godunow]

Dla mnie "katolikos" z kolei brzmi za bardzo wschodnio, księże Biskupie. Może być wspólnota, wzorowałem się w swojej wypowiedzi na Komunii Anglikańskiej, stąd takie nazewnictwo.