Tego dnia...

Re: Tego dnia...

Postprzez Wilhelm Orański » 23 lut 2021, 09:53

Michał Franciszek Lubomirski-Lisewicz napisał(a):A to niedawno nam podarowali?

Dosłownie kilka dni temu, przy okazji uroczystości związanych z 30. rocznicą powstania V4.
Wilhelm Jan Orański
wojski pomorski
pan na San Alberto
komodor Marynarki Wojennej


Obrazek



Avatar użytkownika
Miecznik
Miecznik
 
Posty: 1068
Dołączył(a): 17 lip 2015, 15:17
Lokalizacja: San Alberto
Medale: 11
Królewski Order Złotej Ostrogi (1) Order Zasługi RON III (1) Order Zasługi RON IV (1)
Order Zasługi RON V (1) Order Zasługi RON VI (1) Order Przyjaźni i Współpracy I (1)
Krzyż Monarchii I (1) Krzyż Monarchii II (1) Medal Bene Merentibus (2) (1)
Medal Bene Merentibus (1) (1) Medal 100 lat niepodległości (1)
Godności Kancelaryjne: Podkanclerzy
Stopień: Komodor
Gadu-Gadu: 53381222

Re: Tego dnia...

Postprzez Miguel de Catalan » 23 lut 2021, 11:10

23.02
1280 – Zwycięstwo rycerstwa polskiego nad wojskami rusko-tatarskimi w bitwie pod Goźlicami.
1651 – Powstanie Chmielnickiego: zwycięstwo wojsk koronnych w bitwie pod Krasnem (20-23 lutego).
1789 – Jan Dekert został prezydentem Warszawy.
1807 – IV koalicja antyfrancuska: gen. Jan Henryk Dąbrowski zdobył Tczew.
1831 – Powstanie listopadowe: zwycięstwo powstańców w bitwie pod Nowogrodem.
1846 – Upadło powstanie chochołowskie (21-23 lutego).
1863 – Powstanie styczniowe: skompromitowany porażkami pod Krzywosądzem (19 lutego) i pod Nową Wsią (21 lutego) gen. Ludwik Mierosławski opuścił Królestwo Polskie i zrzekł się dyktatury.
Skazany na karę infamii i konfiskaty majątku przez sąd grodzki za kloning, zdradę stanu i podszywanie się pod inne osoby.



Avatar użytkownika
Skazaniec
 
Posty: 3427
Dołączył(a): 09 lut 2020, 15:04
Lokalizacja: Kamieniec Podolski
Medale: 10
Order Zasługi RON III (1) Order Zasługi RON IV (1) Order Zasługi RON V (1)
Order Zasługi RON VI (1) Krzyż Monarchii II (1) Krzyż Zasługi dla Kultury III (1)
Medal Bene Merentibus (3) (1) Medal Bene Merentibus (2) (1) Medal Bene Merentibus (1) (1)
Amarantowa Wstążka (1)
Godności Kancelaryjne: .
Stopień: Pułkownik
Gadu-Gadu: 70637937
Wykształcenie: mgr. net. Historii

Re: Tego dnia...

Postprzez Miguel de Catalan » 23 lut 2021, 11:10

WYDARZENIA NA ŚWIECIE
23.02
532 – Rozpoczęto budowę świątyni Hagia Sophia w Konstantynopolu.
632 – Mahomet wygłosił swe ostatnie kazanie.
1455 – Umowna data publikacji pierwszej drukowanej książki – Biblii Gutenberga.
1511 – Elektor Palatynatu Ludwik V Wittelsbach poślubił w Heidelbergu księżniczkę bawarską Sybillę.
1539 – Król Węgier Jan Zápolya poślubił Izabelę Jagiellonkę.
1660 – Karol XI został królem Szwecji.
1668 – Spłonął wiedeński pałac Hofburg – siedziba władców Austrii.
1766 – Po śmierci Stanisława Leszczyńskiego oddana mu w dożywotnie władanie Lotaryngia została włączona do Francji.
1797 – I koalicja antyfrancuska: nieudana próba francuskiego desantu pod Fishguard w Walii.
1818 – Papież Pius VII erygował wikariat apostolski Trynidadu.
1835 – W Paryżu odbyła się premiera opery Żydówka z muzyką Jacques’a Fromentala Halévy'ego i librettem Eugène'a Scribe'a.
1836 – Rewolucja teksańska: rozpoczęła się bitwa o Alamo.
1847 – Wojna amerykańsko-meksykańska: zwycięstwo wojsk amerykańskich w bitwie pod Buena Vista.
1852 – W Wielkiej Brytanii powstał pierwszy rząd lorda Derby.
1857 – Przyjęto flagę Oranii.
1860 – Floris Adriaan van Hall został po raz drugi premierem Holandii.
1870 – Rozpoczęła się ostatnia do tej pory erupcja wulkanu Ceboruco w Meksyku.
1875 – Austriacki astronom Johann Palisa odkrył planetoidę (143) Adria.
1876:
Henryk Sienkiewicz wypłynął z Liverpoolu na transatlantyku SS „Germanic” w podróż do Ameryki Północnej.
Jules Dufaure został po raz drugi premierem Francji.
1879 – Algoma (jako Ahnapee) w stanie Wisconsin uzyskała prawa miejskie.
1887:
Trzęsienie ziemi i wywołane nim tsunami zabiły około 2 tys. osób we włoskiej Ligurii i na francuskim Lazurowym Wybrzeżu.
Zakazano importu chińskiego opium do USA.
1893 – Rudolf Diesel opatentował silnik wysokoprężny.
1903 – Kuba i USA zawarły układ o wydzierżawieniu „na odpowiedni okres” obszaru Guantánamo.
Skazany na karę infamii i konfiskaty majątku przez sąd grodzki za kloning, zdradę stanu i podszywanie się pod inne osoby.



Avatar użytkownika
Skazaniec
 
Posty: 3427
Dołączył(a): 09 lut 2020, 15:04
Lokalizacja: Kamieniec Podolski
Medale: 10
Order Zasługi RON III (1) Order Zasługi RON IV (1) Order Zasługi RON V (1)
Order Zasługi RON VI (1) Krzyż Monarchii II (1) Krzyż Zasługi dla Kultury III (1)
Medal Bene Merentibus (3) (1) Medal Bene Merentibus (2) (1) Medal Bene Merentibus (1) (1)
Amarantowa Wstążka (1)
Godności Kancelaryjne: .
Stopień: Pułkownik
Gadu-Gadu: 70637937
Wykształcenie: mgr. net. Historii

Re: Tego dnia...

Postprzez Miguel de Catalan » 23 lut 2021, 11:12

23.02.532 r.
Rozpoczęto budowę świątyni Hagia Sophia w Konstantynopolu.

Burzliwe dzieje kościoła Hagia Sophia w Stambule (niegdysiejszym Konstantynopolu) są odzwierciedleniem przemian politycznych i wyznaniowych, jakie zachodziły na terenach dawnego Cesarstwa Bizantyjskiego. Kościół, wzniesiony jako miejsce liturgii kościoła wschodniego, w XV stuleciu, po zdobyciu Konstantynopola przez Turków, został zamieniony w meczet, a w 1934 roku, po przejęciu władzy przez Mustafę Kemala Atatürka i proklamowaniu republiki, stał się muzeum. Świątynia została ufundowana przez cesarza Justyniana I Wielkiego (panował w latach 527–565), a w obecnym kształcie wybudowana została w latach 532–537 przez wybitnych architektów-matematyków Anthemiosa z Tralles i Izydora z Miletu. Hagia Sophia, kościół poświęcony Mądrości Bożej, była najważniejszą świątynią Cesarstwa Bizantyjskiego, katedrą patriarchy i miejscem koronacji cesarzy. Pod względem architektonicznym uznawana jest za rozwiązanie wyjątkowe, śmiałe i nowatorskie, nie dające wpisać się w ramy znanych typów budowli.
Na poziomie rozplanowania Hagia Sophia łączy w sobie cechy bazyliki – podłużnej budowli założonej na planie prostokąta lub krzyża łacińskiego – i budowli centralnej – założonej na planie koła, wieloliścia bądź wieloboku. Typ bazylikowy jest charakterystyczny dla architektury chrześcijańskiej kręgu łacińskiego, typ centralny szczególnie często wykorzystywany był w kręgu greckiego chrześcijaństwa.
Centralną część kościoła stanowi przestrzeń założona na planie kwadratu, znajdująca się w nawie głównej i wyznaczona przez cztery potężne filary. W kwadrat wpisane jest koło będące podstawą kopuły rozpiętej nad główną przestrzenią świątyni. Rozwiązanie rozpięcia kopuły jest wybitnym osiągnięciem konstrukcyjnym budowniczych pracujących dla cesarza Justyniana. Kopuła nie wspiera się na murach obwodowych świątyni, we wnętrzu nie znajdziemy monumentalnej rotundy, na którą spływałby ciężar sklepienia. Kopułę podtrzymują bezpośrednio cztery pendentywy „wyrastające” z narożnych filarów. Pendentywy, zwane inaczej żagielkami, mają kształt trójkąta sferycznego i pozwalają na przejście z planu kwadratu (w przyziemiu) do planu koła (kopuły). Wyobraźmy sobie, że na każdej krawędzi kwadratu ustawione zostało półkole, na owe cztery półkola zaś nałożone koło. Miedzy krawędziami stykających się półkoli a krawędzią koła powstają trójkątne, jakby wklęsłe, pola. To właśnie pendentywy. Dzięki nim masywna kopuła – jej średnica liczy 31 metrów a wysokość od posadzki do najwyższego punktu 55, 6 metra – optycznie traci swój ciężar, wydaje się lekka, i jak pisali współcześni obserwatorzy „zwisająca jakby z nieba na złotym łańcuchu”. Zastosowanie w kościele Hagia Sophia pendentywów było rozwiązaniem zupełnie nowatorskim. Z czasem stało się typową cechą architektury bizantyjskiej. Od wschodu i zachodu poniżej kopuły, do ścian nawy przylegają dwie półkopuły, wspierające centralne nakrycie i przykrywające pozostałą przestrzeń nawy głównej. Dodatkowo filary podtrzymujące kolumnę, od południa i północy, wzmocnione zostały masywnymi przyporami.
Nawy boczne są oddzielone od nawy głównej kolumnami połączonymi łukiem półokrągłym. W tych partiach nawy głównej, które przykryte są półkopułami, znajdują się cztery półkoliste nisze (zwane eksedrami), dwie od wschodu i dwie od zachodu. Nawy boczne przykryte są sklepieniem krzyżowym. Ponad nimi znajduje się galeria (zwana emporą) otaczająca centralną przestrzeń kościoła, sięgająca połowy wysokości świątyni. Galeria, będąca w istocie długim korytarzem nakrytym sklepieniem kolebkowym (mającym kształt walca przeciętego wzdłuż), otwierała się na wnętrze centralnej części świątyni rzędem arkad wspartych na kolumnach.
Kościół poprzedzony jest przedsionkiem, zwanym nartekstem, gdzie znajdowały się liczne reprezentacyjne wejścia.
Wnętrze kościoła Hagia Sophia było dość ściśle podzielone na monumentalną, oświetloną przestrzeń nawy głównej oraz zacienione nawy boczne z emporami, zdecydowanie podporządkowane centralnej przestrzeni. Jak wiadomo ze źródeł, cesarz Justynian I Wielki nie szczędził środków na wyposażenie kościoła. Do wystroju świątyni użyto wielu niezwykle kolorowych materiałów, takich jak porfiry i marmury, które wykorzystano jako okładzinę ścian i filarów. Dekoracyjności przydawały wnętrzu także elementy ozdobione złotem, srebrem, kością słoniową i błyszczącymi kamieniami. Światło wpadające do świątyni ślizgało się po powierzchniach kamieni i cennych kruszców, podkreślając luksus i przepych najważniejszej świątyni Cesarstwa.

Skazany na karę infamii i konfiskaty majątku przez sąd grodzki za kloning, zdradę stanu i podszywanie się pod inne osoby.



Avatar użytkownika
Skazaniec
 
Posty: 3427
Dołączył(a): 09 lut 2020, 15:04
Lokalizacja: Kamieniec Podolski
Medale: 10
Order Zasługi RON III (1) Order Zasługi RON IV (1) Order Zasługi RON V (1)
Order Zasługi RON VI (1) Krzyż Monarchii II (1) Krzyż Zasługi dla Kultury III (1)
Medal Bene Merentibus (3) (1) Medal Bene Merentibus (2) (1) Medal Bene Merentibus (1) (1)
Amarantowa Wstążka (1)
Godności Kancelaryjne: .
Stopień: Pułkownik
Gadu-Gadu: 70637937
Wykształcenie: mgr. net. Historii

Re: Tego dnia...

Postprzez Miguel de Catalan » 23 lut 2021, 11:13

23.02.1280 r.
Zwycięstwo rycerstwa polskiego nad wojskami rusko-tatarskimi w bitwie pod Goźlicami.

„Wojsko Leszka Czarnego w cudowny sposób zwycięża księcia Rusi Lwa, który z wielkimi siłami wtargnął do Królestwa Polskiego, ściga go aż do Lwowa, pustosząc Ruś i wraca do domu z ogromnymi łupami (bitwa pod Goźlicami, 23 lutego 1280 roku).
(Kronika Jana Długosza)
Świeżemu dziedzictwu nowego księcia Leszka Czarnego w księstwach krakowskim, sandomierskim i lubelskim natychmiast zaczęły dokuczać nowe zaburzenia i nowy zgiełk wojen podnoszony przez obcych i swoich, albowiem zarówno swoi, jak i obcy zazdrościli Leszkowi Czarnemu powodzenia i odziedziczenia naraz tylu księstw. Najpierw przeto syn nieżyjącego króla Rusi Daniela, książę ruski Lew, który uchodził w tym czasie wśród książąt ruskich za znaczniejszego zarówno pod względem siły wojskowej, jak i podległych ziem i posiadłości, ufając wielkiej liczbie wojsk i zasobów, postanowił zająć księstwa krakowskie, sandomierskie i lubelskie. Ściągnąwszy spośród Tatarów, Litwinów i Jaćwingów oraz innych pogan ochotniczego i zaciężnego żołnierza, z trzema wojskami pełnymi piechoty i jazdy wkroczył potężną nawałą do ziemi lubelskiej i począł ją niszczyć przy niedogodnych warunkach zimową porą (tak wielka bowiem żądza popychała go do wojny). Po spustoszeniu jej wkroczył do ziemi sandomierskiej, gdyż na marsz pozwalała Wisła zamarznięta skutkiem mroźnej zimy i rabując i niszcząc, cokolwiek spotkał po drodze, przybył pod zamek i miasto Sandomierz. Kiedy próba jego zdobycia wypadła inaczej, niż się spodziewał, ponieważ rycerze polscy doskonale bronili murów, wrócił znowu do łupienia i niszczenia wsi i miast i palenia domostw. Gdy stanął obozem koło wsi Goślice, położonej o dwie mile od Sandomierza, zabiegło mu drogę wojsko polskie, które wiedli kasztelan krakowski Warsz, wojewoda krakowski Piotr syn Alberta i wojewoda sandomierski Janusz, w bardzo jednak skąpej i niewielkiej liczbie (z nakazu bowiem księcia Leszka Czarnego wojska zgromadziły się w innym miejscu). I pokładając nadzieję jedynie w pomocy niebios, gdyż widzieli, że wojska nieprzyjacielskie przewyższają ich wielokrotnie liczbą, w piątek trzeciego lutego staczają bitwę z Lwem i jego wojskiem, bardziej nierozważnie — powiedziałbym niż mężnie, gdyby nie to, że powodzenie stało się udziałem Polaków i ich czynu, równie zuchwałego, co i sławnego.
Kiedy bowiem na początku walki Polacy wycięli tych, którzy w ruskim wojsku przewodzili pierwszym szeregom, pozostałych barbarzyńców ogarnął nagle za zrządzeniem nieba tak wielki strach, że wszyscy jak szaleni, porzuciwszy broń, rzucili się do ucieczki na wszystkie strony. Tatarzy stawiwszy krótko słaby opór, wnet sami podejmują ucieczkę. Polacy przez wiele mil ścigali uciekających, nielicznych wzięli do niewoli, resztę pozabijali. Zginęło w tej bitwie — jak opowiadają — osiem tysięcy, dwa dostało się do niewoli, zdobyto siedem sztandarów wojskowych. Główny dowódca Lew, uciekając z garstką, która nie znała drogi, wylękły uszedł z życiem. Leszek Czarny uznawszy, że nie wystarczy wojna obronna bez zaczepnej, po piętnastu dniach zgromadziwszy wojska i odbywszy ich przegląd, z trzydziestu tysiącami konnych i dwoma doborowej piechoty urządza pościg za Lwem. Najeżdża jego ziemie ruskie i wiele grodów opuszczonych przez Rusinów lub opatrzonych zbyt słabą załogą zajmuje, zdobywa i burzy, a spustoszywszy kraj aż po Lwów, uprowadza do Polski wielki łup zarówno w ludziach, jak i bydle, gdyż Lew uciekł w głąb Rusi i nie śmiał podjąć walki. W tym plądrowaniu — jak piszą — zginęło pięć tysięcy ludzi, a cztery uprowadzono do niewoli”.

Skazany na karę infamii i konfiskaty majątku przez sąd grodzki za kloning, zdradę stanu i podszywanie się pod inne osoby.



Avatar użytkownika
Skazaniec
 
Posty: 3427
Dołączył(a): 09 lut 2020, 15:04
Lokalizacja: Kamieniec Podolski
Medale: 10
Order Zasługi RON III (1) Order Zasługi RON IV (1) Order Zasługi RON V (1)
Order Zasługi RON VI (1) Krzyż Monarchii II (1) Krzyż Zasługi dla Kultury III (1)
Medal Bene Merentibus (3) (1) Medal Bene Merentibus (2) (1) Medal Bene Merentibus (1) (1)
Amarantowa Wstążka (1)
Godności Kancelaryjne: .
Stopień: Pułkownik
Gadu-Gadu: 70637937
Wykształcenie: mgr. net. Historii

Re: Tego dnia...

Postprzez Miguel de Catalan » 23 lut 2021, 11:13

Który Europejczyk postawił jako pierwszy swoją stopę na Inkaskiej ziemi?
Portugalczyk Alejo Garcia był – jak głosi legenda - pierwszym białym człowiekiem który postawił swoją stopę na Inkaskiej ziemi.
To mało znana opowieść. Ci, którzy poszukują informacji o zdobywcach, najczęściej słyszą lub czytają o Francisco Pizarro lub Diego de Almagro – ale oni pierwszy raz dotarli do kraju Inków dopiero w roku 1524.
My musimy cofnąć się o kilkanaście lat, do roku 1508 – wtedy to jeden ze statków portugalskiej floty dotarł do południowego wybrzeża Brazylii, na którym żyło plemię Indian Cario. Byli oni blisko spokrewnieni z prymitywnym ludem Guarani żyjącym na ternach dzisiejszego Paragwaju. Posługiwali się narzędziami z kości i kamienia, ale zainteresowali Portugalczyków swoimi złotymi i srebrnymi ozdobami, których sami nie byli by w stanie wykonać.
Jak się okazało, te cenne ozdoby nabywali w drodze wymiany handlowej od plemienia żyjącego w górach, na „srebrnej górze”, mieszkającym w domach z kamienia i którym włada „Biały Król”.
Guarani, którzy nie potrafili obrabiać metali, poszukiwali narzędzi z miedzi i brązu (głównie siekier i noży). Drogą wymiany część przedmiotów docierała do Indian żyjących na wybrzeżu dzisiejszej Brazylii i nad rzeką La Plata – dokąd docierali już wtedy Portugalczycy i Hiszpanie.
Osiem lat później - w roku 1516 - Juan Diaz de Solis prowadząc swoją ekspedycję rozbił się w pobliżu wyspy Santa Catharina u wybrzeży Brazylii. Między ocalałymi był wspomniany wcześniej Alejo Garcia. Rozbitkowie udali się do osady Indian Cario. Tam usłyszeli opowieść o tajemniczej krainie „Srebrnej Góry”, jej wielkich bogactwach oraz „białym królu” który nią władał - i postanowili do niej dotrzeć. Tego zadaniu podjął się Garcia. Wraz z Indianami plemienia Cario udał się z w głąb kontynentu i dotarł do terenów Indian Guarani. Następnie z wojownikami tego plemienia dotarł do granicy państwa Inków i najprawdopodobniej ją przekroczył. Zdobył bogate łupy oraz jeńców ale w drodze powrotnej jego oddział został zaatakowany przez Indian Tupi – Alejo Garcia zginął i nigdy nie powrócił do swoich towarzyszy. Nigdy tez nie dowiedział się że mianem „Srebrna góra” Indianie określali państwo Inków, a „białym królem” był Atahualpa.
Wiadomości o bogactwach rozpalały wyobraźnię podróżników i awanturników, dlatego do Ameryki Południowej zaczęli napływać żądni skarbów Europejczycy, głównie Hiszpanie, Portugalczycy i Anglicy.
Pierwsza wyprawa Francisca Pizarra i Diega de Almagro wyruszyła w roku 1524, kolejna w 1526, a trzecia w 1532.
W roku 1526 Włoch Sebastian Cabot wypłynął z Hiszpanii w kierunku wysp Moluk na Archipelagu Malajskim celem nabycia przypraw korzennych. Już podczas rejsu zmienił kurs i skierował się do Ameryki Południowej marząc o bogactwach. Rzeką La Plata dotarł przez Panamę do Paragwaju. Natknął się tam na Indian Guarani, których stroje ozdobione były srebrem i złotem. Opowiadali oni o bogatych „władcach metalu" i „srebrnej górze”. Ale Cabot nie dotarł do kraju Inków. Ekspedycja nękana głodem i przez wrogo nastawione plemiona zdecydowała się wycofać. Na pamiątkę tych wydarzeń rzekę którą płynęli nazwano Rio de la Plata (Rzeka Srebra).
W roku 1535 - kiedy to pierwsze statki z Inkaskim złotem Pizarro dobijały do Hiszpańskich portów - wielka flota pod dowództwem Pedra de Mendozy wypływała z Sanlucar de Barrameda w pobliżu Sewilli kierując się w poszukiwaniu legendarnego El Dorado do Indii Zachodnich - jak to w ówczesnych czasach nazywano Amerykę.
więcej na http://www.zmiloscidoinkow.eu

Skazany na karę infamii i konfiskaty majątku przez sąd grodzki za kloning, zdradę stanu i podszywanie się pod inne osoby.



Avatar użytkownika
Skazaniec
 
Posty: 3427
Dołączył(a): 09 lut 2020, 15:04
Lokalizacja: Kamieniec Podolski
Medale: 10
Order Zasługi RON III (1) Order Zasługi RON IV (1) Order Zasługi RON V (1)
Order Zasługi RON VI (1) Krzyż Monarchii II (1) Krzyż Zasługi dla Kultury III (1)
Medal Bene Merentibus (3) (1) Medal Bene Merentibus (2) (1) Medal Bene Merentibus (1) (1)
Amarantowa Wstążka (1)
Godności Kancelaryjne: .
Stopień: Pułkownik
Gadu-Gadu: 70637937
Wykształcenie: mgr. net. Historii

Re: Tego dnia...

Postprzez Miguel de Catalan » 23 lut 2021, 13:49

23.02.1836 r.
Rewolucja teksańska: rozpoczęła się bitwa o Alamo.

Jednym z najbardziej znanych epizodów wojen grecko-perskich jest bitwa w Wąwozie Termopilskim, gdzie jak głosi legenda 300-u Spartan stawiało opór hordzie wojowników perskich. Żołnierze Leonidasa w końcu ulegli, ale ich mit przetrwał do dziś. W historii wielu krajów pojawiają się odpowiedniki Termopil. Dla dziejów Stanów Zjednoczonych do rangi takiego wydarzenia urosła bitwa o Alamo, która rozegrała się na przełomie lutego i marca 1836 r. Rolę amerykańskiego Leonidasa przejął podpułkownik William Travis.
Kilka lat po uzyskaniu przez Meksyk niepodległości (traktat pokojowy w Cordobie z 24 sierpnia 1821 r. pomiędzy nowo utworzoną Republiką Meksyku a Królestwem Hiszpanii) tereny tego państwa stały się polem kolejnego konfliktu, który amerykańska historiografia określa Rewolucją Teksańską. Jej główną przyczyną był narastający konflikt między amerykańskimi osadnikami zamieszkującymi tereny stanu Teksas – Coahuila a rządem meksykańskim.
Przybysze zza północnej granicy zaczęli masowo napływać do Teksasu krótko po powstaniu Republiki Meksyku. Zachęcały ich do tego miejscowe władze, które pragnęły rozwinąć gospodarczo najbiedniejszy stan nowego państwa. Teksas miał stać się jednym z centrów rolnictwa i hodowli. Największą rolę w organizowaniu amerykańskiego osadnictwa na tym obszarze odegrali Stephen Austin oraz Green DeWitt. Ten pierwszy otrzymał miano „Ojca Teksasu”. Mimo daleko sięgających planów co do roli Teksasu w ramach republiki meksykańskiej, między amerykańskimi osadnikami, a miejscowymi dochodziło do wielu nieporozumień i konfliktów. Przewaga liczebna „białych” nad Latynosami spowodowała, że rozwinął się pośród nich pomysł oddzielenia stanu i przyłączenia go do Stanów Zjednoczonych. Oczywiście pogłoski o zamierzeniach osadników docierały do Mexico City. Władze postanowiły przeciwdziałać rosnącym wpływom „białych”. Przykładowo w 1830 r. wprowadzono zakaz napływania do Teksasu osadników amerykańskich. Pomiędzy obiema stronami dochodziło do starć zbrojnych, czego przykładami są „rewolta Jamesa Longa” (1819 r. – jeszcze przed ogłoszeniem deklaracji niepodległości Meksyku) czy „Rebelia Fredońska” (1826-27 r.). Teksas nadal pozostał jednak w granicach Republiki Meksyku. Do czasu.
Szansę oderwania stanu Amerykanie upatrywali w toczącej się w latach 1832-33 w Meksyku wojnie domowej. W jej wyniku, od maja 1833 r. stanowisko prezydenta Meksyku sprawował generał Antonio Lopez de Santa Ana. W toczących się walkach osadnicy poparli Santa Anę, licząc na jego wdzięczność po zwycięstwie. Głęboko się jednak rozczarowali. Podejrzewając jednego z liderów Teksańczyków, Stephena Austina o sianie fermentu na terenie stanu, aresztowali go w trakcie jego powrotu ze spotkania z Santa Aną. Oczywiście fakt ten zadziałał na osadników jak czerwona płachta na byka. Austin został wypuszczony na wolność w lipcu 1835 r. i rozpoczął otwarte głoszenie propozycji oderwania Teksasu od Meksyku. Zdławić nieposłusznych Teksańczyków miał generał Martin Perfecto de Cosa i jego żołnierze. 9 października 1835 r. dotarł do San Antonio, gdzie otrzymał informacje o potyczce pod Gonzales, która jak się później okazało była bezpośrednią przyczyną wybuchu Rewolucji Teksańskiej.
2 października 1835 r. doszło do krótkiego starcia pomiędzy mieszkańcami miasteczka Gonzales a grupą meksykańskich dragonów. Dzień wcześniej meksykańscy żołnierze zażądali oddania starego działa, które znajdowało się w rękach amerykańskich osadników. Ci nie zgodzili się jednak. Przy armacie ustawili proporzec z napisem „Come and take it” i zaczęli drwić z przeciwnika. Rankiem 2 października, Amerykanie ostrzelali obóz Meksykanów z działa i karabinów. Dragoni rzucili się do ucieczki. Nic już nie mogło powstrzymać nadchodzącego huraganu. W ciągu kilku dni na miejscu potyczki pojawiło się blisko 500. Teksańczyków. Do Gonzales przybyli także ochotnicy ze Stanów Zjednoczonych. Dowództwo nad tą „armią” objął Stephen Austin, który poprowadził ją na San Antonio. 28 października grupa osadników, którą dowodził słynny traper Jim Bowie rozniosła meksykańską załogę misji Conception. Miesiąc później Teksańczycy wygrali tzw. „bitwę o trawę”. W obu tych starciach straty Latynosów wyniosły 120-u zabitych i ponad setkę rannych. Na polu walk pozostało zaledwie kilku poległych osadników. Po dotarciu pod San Antonio (12 października) Amerykanie rozpoczęli oblężenie miasta. Blokada San Antonio przeciągała się. Część osadników planowała nawet odpuszczenie i powrót do domów. 5 grudnia myśliwy Ben Milam poderwał jednak swoich kamratów do walki i poprowadził ich do ostatecznego ataku na miasto. Meksykańscy obrońcy mieli przewagę liczebną. Jednak żołnierze gen. de Cosy mieli niskie morale, a w mieście brakowało żywności. Po trwających pięć dni walkach miejskich osadnicy odnieśli zwycięstwo. San Antonio oraz kluczowa dla tej opowieści misja Alamo znalazły się w ich rękach. Meksykanie przyrzekli, że nigdy nie będą walczyć przeciwko osadnikom i zostali puszczeni wolno. Sukces w San Antonio sprawił, że wielu Teksańczyków uznało, że wojna bliska jest ku końcowi. Część z nich wróciła do swoich domów. Nowo wybrany dowódca teksańskiej armii, Samuel Houston przeczuwał jednak, że Santa Ana nie odpuści. Wiedział, że wojska meksykańskie liczebnie biją na głowę osadników. Planował zorganizować obronę we wschodnim Teksasie, gdzie zarówno ukształtowanie terenu jak i zalesienie tego obszaru sprzyjałby mniej liczebnym Amerykanom. Liczył na rozciągnięcie linii zaopatrzeniowych nieprzyjaciela i rozbicie jego oddziałów w kilku starciach. Walczących rodaków wspierali obywatele Stanów Zjednoczonych, gdzie w wielu miastach powstały punkty werbunkowe. Teksańczycy otrzymywać zaczęli także transporty z bronią, amunicją i żywnością.
W połowie stycznia 1836 r. do Alamo przybył wspomniany już przeze mnie Jim Bowie z grupką ochotników. Budynki misji powstały w 1718 r. i początkowo miały służyć edukacji nawróconych na chrześcijaństwo Indian. Później Alamo przejęło hiszpańskie wojsko. Bowie rozpoczął prace fortyfikacyjne, przygotowując bastion do obrony. Amerykanie zdawali sobie sprawę, że Santa Ana z pewnością zechce odzyskać utracone punkty. W ciągu kilkunastu następnych dni do Alamo przybyły posiłki, choć nie tak liczne, aby skutecznie obsadzić mury misji. Obrońcy nie mieli za to problemów z amunicją. Pozycje Amerykanów wzmacniało 21 armat. 3 lutego 1836 r. na miejsce przybył nowo mianowany dowódca, podpułkownik William Travis. Kilka dni później załogę wzmocnił słynny myśliwy Davy Crockett.
Jak przewidywał Samuel Houston gen. Santa Ana nie miał zamiaru zrezygnować ze stłumienia rebelii. Pod koniec grudnia 1835 r. zebrał 5000. ludzi i wyruszył przeciwko Amerykanom. Kiedy 23 lutego żołnierze gen. Joaquina Sesmy (dowodzącego jedną z brygad Santa Any) dotarli pod Alamo, jego załoga liczyła 175-u ludzi. Meksykanie wezwali obrońców do poddania się, gwarantując zachowanie życia. Amerykanie odmówili, wiedząc że w przypadku dostania się do niewoli zostaną straceni. Travis otrzymał wcześniej meldunek, że pomoc, na którą liczył może nie dotrzeć na czas do Alamo (tylko jedna 32-osobowej grupie ochotników wzmocniła obrońców w trakcie walk). Zajmujący pozycje wokół misji żołnierze meksykańscy rozpoczęli ostrzał artyleryjski. Obrońcy odgryzali się celnym ogniem z ustawionych na szańcach dział. Kilkakrotnie w trakcie oblężenia Amerykanie dokonywali nocnych wypadów na pozycje meksykańskie, siejąc wśród nich popłoch. Z racji niewielkiej liczby obrońców, którzy musieli czuwać 24 godziny na dobę, Santa Ana liczył na szybkie wyczerpanie załogi. Rozkazał także odciąć dopływ wody pitnej do misji. Pomysł chytry, ale okazał się nieskuteczny. Dzięki istnieniu dwóch studni w jej obrębie żołnierzom w Alamo nie brakowało wody.
Dzięki napływowi kolejnych pododdziałów, w początkowych dniach marca gen. Santa Ana miał pod Alamo blisko 2500. żołnierzy. Powtarzające się ataki meksykańskiej piechoty i ostrzał artyleryjski spowodowały, że wśród załogi pojawiały się o nikłych szansach na doczekanie się odsieczy podpułkownik zebrał swoich żołnierzy i przedstawił sytuację jasno. Pozostanie i walka do końca oznacza śmierć. Ci, którzy chcą spróbować przedrzeć się poza pierścień okrążenia mają drogę wolną. Następnie wyznaczył linię na ziemi, za którą mieli stanąć wszyscy, którzy postanowili zostać. Po chwili tylko jeden obrońca, Francuz Louis Rose pozostał na swoim miejscu. Udało mu się szczęśliwie przedrzeć przez linie meksykańskie. Davy Crockett zaproponował otwartą ostatnią walkę poza murami Alamo. Jednak większość zdecydowała, że jeśli Meksykanie chcą zwyciężyć, muszą pokonać obrońców w murach misji. Przemówienie Travisa bardzo dobrze ukazał w swoim filmie „Alamo”, John Lee Hancock.
Tymczasem Santa Ana omówił w swoim obozie plan ostatecznego szturmu na Alamo. O świcie 6 marca 1836 r. 1800. meksykańskich piechurów ruszyło do ataku. Generał Santa Ana podzielił ich na cztery kolumny, nacierające ze wschodu, południa, północnego-zachodu i północnego-wschodu. Meksykański dowódca zrezygnował z ostrzału artyleryjskiego, licząc na zaskoczenie. Obrońcy Alamo usłyszeli okrzyki „Viva Santa Ana” oraz wygrywaną przez orkiestrę „Pieśń o podrzynaniu gardeł”. Teksańczycy rozpoczęli ostrzał kroczące szeregi nieprzyjaciela. Od kul armatnich i wystrzałów karabinowych ginęli oficerowie i zwykli żołnierze. W zażartej walce trup kładł się gęsto po obu stronach. Santa Ana rozkazał gros swoich ludzi wysłać w kierunku północnej części misji, najsłabiej bronionej i osłabionej ostrzałem. W pewnym momencie poległ ppłk Travis, a Meksykanie wdarli się do Alamo, rażąc Teksańczyków z karabinów i dźgając bagnetami. Jako pierwsi starli się z obrońcami piechurzy generała Juana Amadora. Meksykanie przedarli się także w północno-wschodniej części. Dowództwo nad pozostałymi przejął kapitan John Baugh, ale już tylko kwestią minut była porażka obrońców Alamo. Część Amerykanów została zepchnięta w głąb „długich koszar”. Wokół uszu świstały kule, błyskały ostrza noży i bagnetów. Wściekli Meksykanie zdobywali kolejne pomieszczenia, eliminując nie mających szans Teksańczyków. Inni, m.in. Jim Bowie zginęli w „niskich koszarach”, a Davy Crockett został zakłuty bagnetami przed kościołem. Do końca wymachiwał strzelbą, nie dopuszczając do siebie żołnierzy Santa Any. Ostatni szturm na Alamo skończył się o godzinie 630. Na polu walki pozostało 189. znanych z nazwiska obrońców Alamo. Generał Santa Ana stracił w ciągu oblężenia blisko 600. zabitych i rannych. Kilkunastu cywilów, którzy znajdowali się na terenie misji Santa Ana oszczędził. Schwytani jeńcy zostali rozstrzelani. Upadek Alamo i późniejsza klęska pułkownika Jamesa Fannina pod Coleto Creek i masakra jeńców w Goliad nie doprowadziły jednak do porażki Rewolucji Teksańskiej. Oddziały Teksańczyków pokonały żołnierzy Santa Any pod San Jacinto. Meksykański wódz salwował się ucieczką, ale został schwytany. 14 maja 1836 r. obie strony konfliktu podpisały układ pokojowy w Velasco, uznający niepodległość Teksasu. Jednak dopiero 9 lat później, 29 grudnia 1845 r. Teksas stał się częścią Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej.

Skazany na karę infamii i konfiskaty majątku przez sąd grodzki za kloning, zdradę stanu i podszywanie się pod inne osoby.



Avatar użytkownika
Skazaniec
 
Posty: 3427
Dołączył(a): 09 lut 2020, 15:04
Lokalizacja: Kamieniec Podolski
Medale: 10
Order Zasługi RON III (1) Order Zasługi RON IV (1) Order Zasługi RON V (1)
Order Zasługi RON VI (1) Krzyż Monarchii II (1) Krzyż Zasługi dla Kultury III (1)
Medal Bene Merentibus (3) (1) Medal Bene Merentibus (2) (1) Medal Bene Merentibus (1) (1)
Amarantowa Wstążka (1)
Godności Kancelaryjne: .
Stopień: Pułkownik
Gadu-Gadu: 70637937
Wykształcenie: mgr. net. Historii

Re: Tego dnia...

Postprzez Michał Franciszek Lubomirski-Lisewicz » 23 lut 2021, 14:05

Jan V napisał(a):
Michał Franciszek Lubomirski-Lisewicz napisał(a):A to niedawno nam podarowali?

Dosłownie kilka dni temu, przy okazji uroczystości związanych z 30. rocznicą powstania V4.

O, proszę. Rozumiem.
Michał Franciszek Lubomirski-Lisewicz
Kanclerz Wielki
Kasztelan brzeskolitewski
Rector Universitatis Cracoviensis


Obrazek



Avatar użytkownika
Kasztelan
Kasztelan
 
Posty: 3401
Dołączył(a): 05 sty 2018, 17:19
Lokalizacja: Białowieża
Medale: 13
Królewski Order Złotej Ostrogi (1) Order Zasługi RON III (1) Order Zasługi RON IV (1)
Order Zasługi RON V (1) Order Świętego Jerzego III (1) Krzyż Monarchii I (1)
Krzyż Monarchii II (1) Medal Bene Merentibus (3) (1) Medal Bene Merentibus (2) (1)
Medal Bene Merentibus (1) (1) Medal za Długoletnią Służbę II (1) Medal z Długoletnią Służbę III (1)
Medal 100 lat niepodległości (1)
Godności Kancelaryjne: Kanclerz Wielki
Stopień: Regimentarz
Gadu-Gadu: 50331381
Wykształcenie: bakałarz mikrozofii

Re: Tego dnia...

Postprzez Miguel de Catalan » 25 lut 2021, 09:32

24.02
1188 – Papież Klemens III wydał bullę, która zatwierdzała wcześniejsze nadania oraz udzielała egzempcji biskupstwu pomorskiemu w Kamieniu.
1243 – W Lwówku Śląskim odbył się pierwszy turniej rycerski na ziemiach polskich.
1272 – Książę Władysław Opolski nadał prawa miejskie Żorom.
1343 – Król Kazimierz III Wielki zawarł sojusz z książętami zachodniopomorskimi z linii wołogoskiej: Bogusławem V, Barnimem IV i Warcisławem V.
1388 – Na prośbę braci widawskich: Mikołaja, Piotra, Michała i Jakuba, król Władysław II Jagiełło wydał przywilej na lokację miasta Widawa.
1393 – Król Władysław II Jagiełło odnowił fundację klasztoru paulinów na Jasnej Górze, przyznając mu kolejne przywileje.
1397 – W Radzyniu Chełmińskim został zawiązany antykrzyżacki Związek Jaszczurczy.
1529 – Na skutek wichury zawalił się 50-metrowy drewniany hełm na wieży kościoła św. Elżbiety we Wrocławiu.
1768 – Został podpisany traktat warszawski.
1807 – Papież Pius VII utworzył greckokatolicką metropolię halicką.
1818 – W Pałacu Radziwiłłów w Warszawie (obecnie Pałac Prezydencki) odbył się pierwszy publiczny koncert 8-letniego Fryderyka Chopina.
1831 – Powstanie listopadowe: zwycięstwo powstańców w bitwie pod Białołęką.
1833 – Zainaugurował działalność Teatr Wielki w Warszawie.
1846 – Jan Tyssowski został dyktatorem powstania krakowskiego.
1863 – Powstanie styczniowe: przegrane przez powstańców bitwy pod Małogoszczem i Dobrą.
Skazany na karę infamii i konfiskaty majątku przez sąd grodzki za kloning, zdradę stanu i podszywanie się pod inne osoby.



Avatar użytkownika
Skazaniec
 
Posty: 3427
Dołączył(a): 09 lut 2020, 15:04
Lokalizacja: Kamieniec Podolski
Medale: 10
Order Zasługi RON III (1) Order Zasługi RON IV (1) Order Zasługi RON V (1)
Order Zasługi RON VI (1) Krzyż Monarchii II (1) Krzyż Zasługi dla Kultury III (1)
Medal Bene Merentibus (3) (1) Medal Bene Merentibus (2) (1) Medal Bene Merentibus (1) (1)
Amarantowa Wstążka (1)
Godności Kancelaryjne: .
Stopień: Pułkownik
Gadu-Gadu: 70637937
Wykształcenie: mgr. net. Historii

Re: Tego dnia...

Postprzez Miguel de Catalan » 25 lut 2021, 09:33

WYDARZENIA NA ŚWIECIE
24.02
303 – Cesarz rzymski Dioklecjan wydał edykt zakazujący praktyk religii chrześcijańskiej.
1303 – I wojna o niepodległość Szkocji: zwycięstwo powstańców nad wojskiem angielskim w bitwie pod Roslin.
1386 – Król Neapolu i Węgier Karol III z Durazzo został otruty z polecenia Elżbiety Bośniaczki.
1389 – Szwedzka opozycja wspierana przez wojska duńsko-norweskie pokonała w bitwie pod Falköping wojska niemieckie króla Szwecji Albrechta Meklemburskiego, który został wzięty do niewoli.
1510 – Wojna ligi z Cambrai przeciwko Wenecji: papież Juliusz II zawarł pokój z Republiką Wenecką i zdjął z niej ekskomunikę.
1525 – V wojna włoska: decydujące zwycięstwo wojsk habsburskich nad francuskimi w bitwie pod Pawią.
1527 – Ferdynand I Habsburg został koronowany w Pradze na króla Czech.
1530 – Papież Klemens VII koronował w Bolonii Karola V Habsburga na świętego cesarza rzymskiego.
1538 – Zawarto tajny układ w Wielkim Waradynie pomiędzy rywalami do korony węgierskiej – królem Niemiec Ferdynandem Habsburgiem i Janem Zápolyą. Na jego mocy Zápolya został uznany za dożywotniego władcę Węgier, w zamian za zapewnienie Habsburgom następstwa tronu.
1582 – Papież Grzegorz XIII wydał bullę Inter gravissimas wprowadzającą kalendarz gregoriański.
1607 – Premiera opery Orfeusz Claudio Monteverdiego na dworze Gonzagów w Mantui. Według krytyków jest to właściwa data narodzin opery.
1699 – Król Węgier i przyszły święty cesarz rzymski Józef I Habsburg ożenił się z Wilhelminą Amalią Brunszwicką.
1739 – Zwycięstwo armii Nadir Szacha nad Mogołami w bitwie pod Karnalem.
1711 – W Londynie odbyła się premiera pierwszej wersji opery Rinaldo Georga Friedricha Händla.
1777 – Piotr III i Maria I wstąpili na tron Portugalii.
1792 – Papież Pius VI skierował do carycy Katarzyny II podziękowanie w którym nazwał ją heroiną stulecia i sławił jej podboje, wśród których wymienił I rozbiór Polski.
1809 – Spłonął doszczętnie Theatre Royal przy Drury Lane w Londynie.
1821 – W Rzymie odbyła się premiera opery Matilde di Shabran Gioacchino Rossiniego.
1824 – Cesarz Brazylii Piotr I ogłosił konstytucję znacznie zwiększającą swoją władzę.
1826 – Zakończyła się I wojna brytyjsko-birmańska.
1848 – W wyniku rewolucji lutowej abdykował król Francji Ludwik Filip I. Proklamowano II Republikę Francuską.
1860 – Carl Christian Hall został po raz drugi premierem Danii.
1863:
Utworzono Terytorium Arizony.
Zinowios Walwis został premierem Grecji.
1868 – Andrew Johnson jako pierwszy prezydent USA został postawiony przez Izbę Reprezentantów w stan oskarżenia w procedurze impeachmentu.
1873 – W Kalkucie uruchomiono pierwszą linię tramwaju konnego.
1876 – W Christianii (obecnie Oslo) odbyła się premiera dramatu Peer Gynt Henrika Ibsena.
1881 – Rosja i Chiny zawarły w Sankt Petersburgu układ ustanawiający wspólną granicę w rejonie rzeki Ili.
1886 – Thomas Alva Edison ożenił się z Miną Miller.
1891 – Brazylijski parlament uchwalił republikańską konstytucję.
Skazany na karę infamii i konfiskaty majątku przez sąd grodzki za kloning, zdradę stanu i podszywanie się pod inne osoby.



Avatar użytkownika
Skazaniec
 
Posty: 3427
Dołączył(a): 09 lut 2020, 15:04
Lokalizacja: Kamieniec Podolski
Medale: 10
Order Zasługi RON III (1) Order Zasługi RON IV (1) Order Zasługi RON V (1)
Order Zasługi RON VI (1) Krzyż Monarchii II (1) Krzyż Zasługi dla Kultury III (1)
Medal Bene Merentibus (3) (1) Medal Bene Merentibus (2) (1) Medal Bene Merentibus (1) (1)
Amarantowa Wstążka (1)
Godności Kancelaryjne: .
Stopień: Pułkownik
Gadu-Gadu: 70637937
Wykształcenie: mgr. net. Historii

Poprzednia stronaNastępna strona

kuchnie na wymiar kalwaria zebrzydowska

Powrót do Archiwum Państwowe

Kto przegląda forum

Użytkownicy przeglądający ten dział: Brak zidentyfikowanych użytkowników i 1 gość