Pismo ono zatytułowane
Ugoda Chocimska
z Sandżakbejem Dżadarem
z Sandżakbejem Dżadarem
Opiewało co ony sandziakbej Dziadar przyznaje się do napadów na pograniczne wsie i miasteczka Podola. Rabunków, gwałtów i mordów na mieszkańcach onych terenów oraz grabieży mienia jakie zdołał tylko wywieść za Dniestr.
Dalej wymienia się wsie i miasteczka które ucierpiały z jego reki oraz to, że pokonany w bitwie przez wojska koronne i wzięty w niewolę, został osadzony i skazany na śmierć.
Wedle tego wyroku, zawarta sostaje ugoda co za darowanie życia i uwolnienie oraz zadość uczynienie wyrządzonym krzywdom ony sandziakbej Dziadar zrzeka się praw do zamku i miasta Chocim oraz siedmiu przygranicznych wsi: Rukszyna, Ataku, Przygródka, Darabani, Arestówka, Czepanosy i Kapiewka na rzecz Korony Polskiej, co też własnym podpisem i pieczęcią zaręcza.
Pod onym dokumentem pieczęć lakowa Dziadara w dębowej oprawie zacieśniona, podwieszona została.
Do dokumentu mapa terenu ofiarowanego Rzeczpospolitej załączona została.
Posłaniec Hrychowicza trzeci raz się skłoniwszy opuścił zamek.