Sala Cedyńska

Re: Sala Cedyńska

Postprzez Jakob Iwan Wereszczyński-Bagrat » 08 sty 2015, 20:43

Kolczugi

Obrazek
Obrazek
kolczuga z Gjermundbu- Norwegia, X w.
Sporządzona na osobę o 175 cm wzrostu, grubość drutu: 1,09/1,4/1,68 mm, średnica kółka: 7,4/8,3/7,7 mm.
____________________________________________________________________________________________________

Obrazek
kolczuga z Pragi- Czechy, X w.
Sporządzona na osobę o 175 cm wzrostu, grubość drutu: 0,75/0,8/0,9 mm, średnica kółka: 6,5/8 mm.
____________________________________________________________________________________________________
Obrazek
kolczuga z Moskwy- Rosja
Grubość drutu: 1,5 mm, średnica kółka: 7-8 mm.
Jakub Wereszczyński-Bagrat

książę Abachazji


Obrazek

Obrazek



Avatar użytkownika
Miecznik
Miecznik
 
Posty: 1804
Dołączył(a): 13 gru 2014, 19:55
Lokalizacja: Wereszczyn, Korona Królestwa Polskiego
Medale: 9
Order Virtuti Militari II (1) Order Zasługi RON VI (1) Krzyż Monarchii II (1)
Krzyż Zasługi dla Kultury II (1) Krzyż Zasługi dla Kultury III (1) Amarantowa Wstążka (1)
Gwiazda Ukrainy (1) Gwiazda Inflant (1) Gwiazda Mołdawii (1)
Godności Kancelaryjne: Podkanclerzy
Stopień: Rotmistrz
Wykształcenie: Szkoła Rycerska

Re: Sala Cedyńska

Postprzez Jakob Iwan Wereszczyński-Bagrat » 11 sty 2015, 11:49

Tarcza Wikińska

Obrazek
Pochodzi z 9 w. i tak jak niemal wszystkie tarcze średniowieczne jest drewniana, na jej środku znajduje się umbo umożliwiające chwyt tarczy.
Średnica typowych tarcz wikińskich to: 75 – 90 cm.

Obrazek
Polskie umba do tarcz
Obrazek
Umbo galo- rzymskie z Belgii (mimo tak dużych różnic w datowaniu ta część uzbrojenia pozostała niezmienna aż do XV wieku (w puklerzach).
Współczesne rekonstrukcje tarcz wikińskich:
Obrazek
Obrazek
Inne przykłady tarcz wikińskich:
Obrazek
Tarcza z Oseberg
Obrazek
Tarcza z Gokstad
Obrazek
Taecza z Trelleborg
Obrazek
Tarcza Duńska
Obrazek
Tarcza z Tirskom i rekonstrukcja
Jakub Wereszczyński-Bagrat

książę Abachazji


Obrazek

Obrazek



Avatar użytkownika
Miecznik
Miecznik
 
Posty: 1804
Dołączył(a): 13 gru 2014, 19:55
Lokalizacja: Wereszczyn, Korona Królestwa Polskiego
Medale: 9
Order Virtuti Militari II (1) Order Zasługi RON VI (1) Krzyż Monarchii II (1)
Krzyż Zasługi dla Kultury II (1) Krzyż Zasługi dla Kultury III (1) Amarantowa Wstążka (1)
Gwiazda Ukrainy (1) Gwiazda Inflant (1) Gwiazda Mołdawii (1)
Godności Kancelaryjne: Podkanclerzy
Stopień: Rotmistrz
Wykształcenie: Szkoła Rycerska

Re: Sala Cedyńska

Postprzez Jakob Iwan Wereszczyński-Bagrat » 15 sty 2015, 19:40

Miecze

ObrazekObrazek
Miecz w stylu wikińskim, prawdopodobnie Skandynawski, X w.
Głownia i jelec srebrzone.
Obrazek
Miecz w stylu wikińskim, Skandynawia, X w.
Obrazek
Miecz wikiński, IX w.
Obrazek
Srebrzony miecz wikiński, 2 połowa X w.
Obrazek
Miecz wikiński, IX w.
Obrazek
Obrazek
Srebrzony miecz wikiński, IX/X w.
Obrazek
Miecz wikiński, VIII w.
Obrazek
Miecz wikiński, Irlandia
Obrazek
Miecz wikiński, Europa północna, X w.
Jakub Wereszczyński-Bagrat

książę Abachazji


Obrazek

Obrazek



Avatar użytkownika
Miecznik
Miecznik
 
Posty: 1804
Dołączył(a): 13 gru 2014, 19:55
Lokalizacja: Wereszczyn, Korona Królestwa Polskiego
Medale: 9
Order Virtuti Militari II (1) Order Zasługi RON VI (1) Krzyż Monarchii II (1)
Krzyż Zasługi dla Kultury II (1) Krzyż Zasługi dla Kultury III (1) Amarantowa Wstążka (1)
Gwiazda Ukrainy (1) Gwiazda Inflant (1) Gwiazda Mołdawii (1)
Godności Kancelaryjne: Podkanclerzy
Stopień: Rotmistrz
Wykształcenie: Szkoła Rycerska

Re: Sala Cedyńska

Postprzez Jakob Iwan Wereszczyński-Bagrat » 15 sty 2015, 19:51

Rękojeści Mieczy Wikińskich

Obrazek
Obrazek
Jelce IX/X w.
Obrazek
Obrazek
Główice IX w.
Obrazek
Obrazek
Dania, IX w.
Obrazek
Szkocja, IX w.
Całe rękojeści (wraz z trzpieniem)
Jakub Wereszczyński-Bagrat

książę Abachazji


Obrazek

Obrazek



Avatar użytkownika
Miecznik
Miecznik
 
Posty: 1804
Dołączył(a): 13 gru 2014, 19:55
Lokalizacja: Wereszczyn, Korona Królestwa Polskiego
Medale: 9
Order Virtuti Militari II (1) Order Zasługi RON VI (1) Krzyż Monarchii II (1)
Krzyż Zasługi dla Kultury II (1) Krzyż Zasługi dla Kultury III (1) Amarantowa Wstążka (1)
Gwiazda Ukrainy (1) Gwiazda Inflant (1) Gwiazda Mołdawii (1)
Godności Kancelaryjne: Podkanclerzy
Stopień: Rotmistrz
Wykształcenie: Szkoła Rycerska

Re: Sala Cedyńska

Postprzez Jakob Iwan Wereszczyński-Bagrat » 16 sty 2015, 19:46

Miecze Wikińskie- informacje ogólne

(Źródło- mieczesredniowieczne.pl)


Określenie miecz wikiński (wikingów) odnosi się do broni najeźdźców z półwyspu skandynawskiego, między ok. VII wiekiem, skąd pochodzą jedne z pierwszych egzemplarzy a XI wiekiem, gdy broń ta w wyniku ekspansji terytorialnej oraz integracji kulturowej zaczęła zmieniać swoją formę, a wikingowie – ludzie północy, skandynawowie, normanowie – stają się chrześcijanami i mieszkańcami większości krajów ówczesnej Europy.

Charakterystyczne cechy mieczy wikingów:

Najzupełniej ogólnie i bez typologizacji materiału, można mieczom wikińskim przypisać grupę charakterystycznych cech wyglądu:
- miecz jednoręczny o długości ok. 80-100cm
- głownia obosieczna, symetryczna
- głownia prosta lub zwężająca się ku sztychowi na nie więcej jak 15%
- szerokie na ponad 50% szer. głowni zbrocze
- długie na ponad 80% długości głowni zbrocze
- sztych głowni krótki, często owalny
- środek ciężkości przesunięty nieco w przód, w przedziale ok. 6-22cm od jelca
- niewielka waga całego miecza, w przedziale między ok. 900 a 1200gr
- krótki, prosty lub lekko zgięty w dół, masywny jelec, stanowiący przeważnie 120 do 160% szerokości głowni
- rękojeść krótka, ciasno klinująca dłoń, długości między 85 a 95mm.
- głowica masywna, łączona lub jednoczęściowa
- głowica o płaskiej podstawie, zamykająca się najczęściej w formie litery D
- charakterystyczne zdobnictwo, często bogato rytowane, inkrustowane elementy rękojeści

Technologia wytwarzania i ośrodki produkcyjne:
Z uwagi na zanieczyszczenia znalezisk i ogólną trudność badań metalograficznych stalowych eksponatów, wnioski dot. składu i technologii wyrobu mieczy wikińskich są niejednoznaczne. W części głowni znaleziono np nikiel, co skłania do teorii iż wykorzystano żelazo pochodzące z meteorytów. Głownie wcześniejsze – VII-VIIIw. -uchodzą za lepsze jakościowo i były bardzo często wykonane z materiału skuwanego dla uzyskania większej wytrzymałości na pękanie i odkształcenia. Dzięki skuwaniu dwóch (lub więcej) rodzajów stali (lub żelaza i stali) uzyskiwano na powierzchni głowni charakterystyczny wzór, wciąż dobrze widoczny na zachowanych egzemplarzach z tego okresu.
Obrazek
Przykład miecza skuwanego, widoczne charakterystyczne bruzdy
Obrazek
Przykład dziweru skuwanego (damastu)
Stąd właśnie wzięły się opisy i przedstawienia mieczy z zygzakiem czy „wężem” na głowni – mieczy o szczególnych właściwościach. Znajomość tej techniki wytwarzania głowni może pochodzić z krajów Bliskiego Wschodu, ponieważ wiemy że wikingowie docierali w tamte rejony, gdzie odnaleziono artefakty wikińskie, prawdopodobnie wynik handlu wymiennego. Istnieje teoria o sprowadzaniu we wczesnym okresie głowni/stali przez wikingów, właśnie z tamtych obszarów. Należy jednak domniemywać iż w większości oręż wytwarzano na rodzimym terenie. Sugeruje to zarówno geografia znalezisk, jak i wnioski z badań archeologicznych. Z map znalezisk wynika iż największe ich zagęszczenie, dla przykładu mieczy ze słynną inskrypcją ULFBERHT, mamy na terenach dzisiejszej Norwegii, oraz na całym półwyspie skandynawskim. Miecze ULFBERHT znaleziono jednak w niemal całej Europie, w tym także w Polsce. Dodać należy iż miecze z ową inskrypcją nie posiadają na powierzchni głowni wzoru skuwania różnych gatunków stali/żelaza. Znane są jednak ośrodki produkcyjne w Nadrenii oraz Westfalii (teren obecnych Niemiec), skąd pochodzi znaczna ilość mieczy średniowiecznych używanych w Europie, jak sugerują nam wyniki badań archeologicznych. Zgodnie z wieloma teoriami także wikingowie musieli korzystać z tak dobrej jakości głowni do produkcji swoich mieczy.

Inskrypcje na głowniach:
Jest ważny aspekt zdobienia mieczy, opracowany jak do tej pory niewystarczająco i pozostający często w sferze domysłów i teorii.
Napisy łacińskim alfabetem na głowniach wikingów spotykamy od VIII w. jak wykazują datowania mieczy.
Napisy są inkrustowane metalem, często tym samym z którego wykonano głownię. Technika ta jest trudna i bardzo pracochłonna, a jeden niewłaściwy ruch może całkowicie zniszczyć broń. Pismo jest złożone z dużych liter alfabetu łacińskiego, liternictwo jest grube i zajmuje ok. 80-90% szer. zbrocza. Najczęściej po drugiej stronie głowni w tym samym miejscu umieszczano grupy linii lub/oraz ornament plecionkowy.


Głownia miecza z inskrypcją Ulfberht:
Najbardziej charakterystycznym i najczęściej spotykanym (171 znalezisk) jest słowo VLFBERHT (ULFBERHT), pisane też w kombinacji +VLFBERH+T – najwcześniejszy miecz z tą inskrypcją datowany jest na rok ok. 850
Ulfberht to słowo pochodzenia frankijskiego którego znaczenie nie jest znane.
Słowo składa się z członów Ulfr („wilk” w staronorweskim) oraz beraht (światło, blask w starogermańskim, starosaksońskim). Jest to oczywiście teoria z którą całe to słowo może nie mieć wiele wspólnego.
Naukowcy wysnuli także teorię iż napis ten jest imieniem kowala, który stał się „marką” mieczy dobrej jakości – swoistym logotypem ośrodka produkcyjnego i że owa ceniona marka mogła być podrabiana przez innych wytwórców, także w późniejszym okresie. Teorię tą przyjmuje się dziś za pewnik, choć tak naprawdę nie ma dowodów na jej potwierdzenie. Inne napisy występujące na głowniach, a wykonane tą samą techniką, (…)

Zdobnictwo mieczy:
Głowice i jelce mieczy wikingów są jednymi z najbardziej zdobnych elementów mieczy w historii białej broni.
Oczywiście nie można stwierdzić iż dotyczyło to wszystkich mieczy iże była to reguła. Są miecze zupełnie proste, rzec by można czysto funkcjonale, bez zdobień.
Ogólnie pod względem techniki zdobienia podzielić można na kilka rodzajów:
- kowalstwo, obejmuje stylizację samej formy głowicy, jelca (formowanie materiału)
- grawerowanie
- inkrustacja
- łączenie powyższych metod.
Jeśli chodzi o stylistykę ornamentacji i zdobień, również można wyróżnić kilka grup:
- proste, powtarzające się motywy geometryczne nieprzedstawiające
- wzory plecionek geometrycznych
- stylizowane wizerunki zwierząt, ludzi, bóstw.

Do zdobienia używano najczęściej miedzi, srebra, złota a także stali. Rzemieślnicy i artyści z półwyspu skandynawskiego okresu wikingów doszli do prawdziwego mistrzostwa technik zdobniczych. Niemal jubilerski kunszt w połączeniu z charakterystycznym stylem, zaowocował powstaniem wielu przepięknych egzemplarzy broni, nierozerwalnie dziś kojarzonych z wikingami. Często przetrwały one do dziś, dzięki użyciu materiałów takich jak np złoto czy srebro, podczas gdy reszta miecza ulegała stopniowej destrukcji w wyniku korozji.


Trzewiki pochew mieczy wikińskich:
Omawiając zdobnictwo mieczy wikingów, na szczególną uwagę zasługują także trzewiki pochew, często bardzo dekoracyjne. Rzadziej inkrustowano je, częściej natomiast żłobiono i wycinano ażurowe motywy – plecionki, motywy roślinne i geometryczne a także przedstawienia bogów. Większość trzewików miała jednak formy bardziej proste, formowane kuciem, rytowane, ozdobione prostymi wzorami geometrycznymi lub o gładkiej powierzchni. Wykonywano je przeważnie z brązu, żelaza lub srebra.
Obrazek
Przykłady trzewików

Pochwy:
Wikingowie byli wojownikami, ludźmi ceniącymi przede wszystkim praktyczny aspekt oręża. Dlatego ich pochwy były solidne, funkcjonalne i proste w formie. Oprawiali oni najczęściej drewniany rdzeń wyprofilowanej pochwy skórą lub płótnem – lub jednym i drugim materiałem.
Istniało co najmniej kilka metod troczenia miecza, których to domyślamy się na podstawie nielicznych źródeł oraz znalezisk. Współczesne próby odtworzenia sposobów troczenia i opasania są zarówno hipotetyczne, jak i słuszne – jako że z całą pewnością istniało wiele sposobów a te które sprawdzają się w praktyce dziś – zapewne podobnie sprawdzały się dawniej. Nie możemy przyjmować że w danym okresie czy regionie stosowano jeden rodzaj troczenia i pochwy, gdyż dopuścimy się absurdalnego uproszczenia. Nieliczne znaleziska archeologiczne pozostałości pochew mieczowych nie dostarczają jednoznacznych wniosków.

Podział rękojeści mieczy wikińskich według Petersen`a:

Obrazek
Podział rękojeści mieczy wikińskich według Wheeler`a:
Obrazek
Typologia głowni mieczowych według Geibig`a:
Obrazek
Jakub Wereszczyński-Bagrat

książę Abachazji


Obrazek

Obrazek



Avatar użytkownika
Miecznik
Miecznik
 
Posty: 1804
Dołączył(a): 13 gru 2014, 19:55
Lokalizacja: Wereszczyn, Korona Królestwa Polskiego
Medale: 9
Order Virtuti Militari II (1) Order Zasługi RON VI (1) Krzyż Monarchii II (1)
Krzyż Zasługi dla Kultury II (1) Krzyż Zasługi dla Kultury III (1) Amarantowa Wstążka (1)
Gwiazda Ukrainy (1) Gwiazda Inflant (1) Gwiazda Mołdawii (1)
Godności Kancelaryjne: Podkanclerzy
Stopień: Rotmistrz
Wykształcenie: Szkoła Rycerska

Poprzednia strona

kuchnie na wymiar kalwaria zebrzydowska

Powrót do Muzeum Wojska

Kto przegląda forum

Użytkownicy przeglądający ten dział: Brak zidentyfikowanych użytkowników i 1 gość

cron