Zaślubiny JKW Beaty Zep i WP Michała Lubomirskiego-Lisewicza

[Aurelio de Medici y Zep]

Zaślubiny Jej Książęcej Wysokości Beaty Adrianny Zep z Jaśnie Wielmożnym Panem Michałem Franciszkiem Lubomirskim Lisewiczem

Najdrożsi Państwo Nowożeńcy,
Dostojni Goście,

gromadzi nas w wileńskiej katedrze jedna z najradośniejszych okazji. Oto bowiem przed ołtarzem Bożym staje dwójka ludzi, którzy odtąd wspólnie będą podążali przez resztę ich v-życia. Zaślubiny to w Kościele Rotryjskim uroczystość nieczęsta, a za każdym razem raduje ona wielce wspólnotę Kościoła. O powadze małżeństwa w Kościele Rotryjskim świadczy sam fakt, iż jest ono tradycyjnie (choć oczywiście nie uzurpuje sobie prawa do bycia sakramentem na wzór realnego) uznawane za nierozerwalne i trwające aż do v-śmierci jednego z małżonków. To zatem dzień szczególny, w którym wspólnota Kościoła łączy Was w jedno, już na zawsze. Niech zatem w trudach i radościach małżeńskiego pożycia przyświeca Wam myśl, iż macie zawsze wsparcie Kościoła - nie tylko jako instytucji, ale również jako grona przyjaciół. Jestem także zaszczycony, że to mnie wybrali Państwo do przewodniczenia dzisiejszej ceremonii.
Porządek uroczystości przedstawia się następująco. Najpierw odprawimy zaślubiny zgodnie z Ceremoniałem Kwirynialskim, następnie odbędzie się Msza Święta za Nowożeńców wraz ze specjalnym błogosławieństwem. Po niej złożymy Nowożeńcom życzenia, a następnie goście udają się na wesele do dworu w Białowieży.
Rozpocznijmy zatem ceremonię!

***

Mistrz Ceremonii: Do świątyni w Wilnie przybyli liczni goście, aby wziąć udział w ślubie Beaty Adrianny Zep i Michała Franciszka Lubomirskiego-Lisewicza, którzy w obecności kapłana chcą zawrzeć związek małżeński. Kiedy uroczystość miała się zacząć jeden z ministrantów dał wiernym znak dzwoniąc sygnaturką, że mają powstać, gdyż w tej chwili z zakrystii wyszedł kapłan ubrany złotą kapę. W tym momencie chór zaczął śpiewać anielskim głosem "Ave Maria". Ku przyszłemu mężowi podąża Panna Młoda, prowadzona przez ojca, przybrana w długą, białą suknię. Przez prześwitujący welon widać jej radość na widok narzeczonego. Po przywitaniu przyszłych małżonków duchowny mówi:

[Aurelio de Medici y Zep]

Kapłan: Drodzy Bracia i Siostry! Zebraliśmy się dzisiaj, aby połączyć węzłem małżeńskim tych oto ludzi, Beatę Adriannę Zep oraz Michała Franciszka Lubomirskiego-Lisewicza.
Narzeczeni, pytam was zatem: czy chcecie dobrowolnie i bez żadnego przymusu zawrzeć związek małżeński?

[Michał Franciszek Lubomirski-Lisewicz]

Chcemy.

[Beata Adrianna Zep]

Chcemy.

[Aurelio de Medici y Zep]

Kapłan: Czy chcecie wytrwać w tym związku w czasach lepszych i gorszych, w dniach dostatku i ubó­stwa, w dniach zdrowia i choroby ?

[Michał Franciszek Lubomirski-Lisewicz]

Chcemy.

[Beata Adrianna Zep]

Chcemy.

[Aurelio de Medici y Zep]

Kapłan: Zatem podajcie sobie prawe dłonie i wypowiedzcie tekst przysięgi małżeńskiej.

[Aurelio de Medici y Zep]

Mistrz Ceremonii: Narzeczeni podają sobie prawe dłonie, które kapłan obwiązuje końcem stuły.

[Michał Franciszek Lubomirski-Lisewicz]

Ja, Michał, biorę Ciebie, Beato, za żonę i będę Cię miłował, dopóki krew krąży w moich żyłach i oddech pulsuje w moich piersiach. Dziś, jutro, zawsze.