Uroczystości codzienne
Napisane: 09 maja 2022, 18:11
Wspomnienie św. Jerzego Precy
W dniu 9 maja roku pańskiego 2022 odbyła się w Archikatedrze Gnieźnieńskiej ponniedziałkowa celebra, której przewodniczył ks. inf. Tymoteusz Dostojewski, w celebrze uczestniczyli chłopi oraz przedstawiciele szlachty.
Podczas celebry odbyło się odśpiewanie Ewangelii przez diakona, po czym ksiądz infułat Dostojewski wygłosił kazanie.
W dniu 9 maja roku pańskiego 2022 odbyła się w Archikatedrze Gnieźnieńskiej ponniedziałkowa celebra, której przewodniczył ks. inf. Tymoteusz Dostojewski, w celebrze uczestniczyli chłopi oraz przedstawiciele szlachty.
Podczas celebry odbyło się odśpiewanie Ewangelii przez diakona, po czym ksiądz infułat Dostojewski wygłosił kazanie.
Drodzy wierni w Chrystusie Panu,
Przypadający na dziś z racji uroczystości fragment Ewangelii, z jednej strony, tematycznie zbiega się z tym wczorajszym (oba pochodzą z jednego rozdziału), z drugiej zaś, poprzedza go. Wczoraj skupiliśmy się na charakterystyce „owcy”, która chce rzeczywiście należeć do Dobrego Pasterza; dziś jesteśmy prowokowani do tego, by przyjrzeć się samemu Pasterzowi. Przypomnijmy: Jezus wygłasza swą pasterską autoprezentację w klimacie polemicznym, wchodząc w dyskusję głównie z żydowskimi faryzeuszami (por. J 9, 40; 10, 6. 19. 24). Wyobraźmy sobie to napięcie: Pasterz versus pasterze. Zauważmy przy tym, iż ani Żydzi, ani Jezus nie negują samej potrzeby urzędu pasterza; choć bowiem to Bóg osobiście był Pasterzem Izraela par excellence (zob. Ps 23, 1; Iz 40, 11), postanowił wypełniać swoją troskę poprzez ziemskich pasterzy jak Jozue czy Dawid (zob. Lb 27, 16nn; 2 Sm 5, 2); także czasy ostateczne miało charakteryzować objawienie mesjańskiego pasterza (zob. Ez 34, 11-24). Jak jednak rozstrzygnąć, który pasterz jest autentyczny, za którym naprawdę stoi sam Bóg? Jezus proponuje kryterium ofiarnej miłości (Dobry pasterz daje życie swoje za owce… Najemnik ucieka dlatego, że jest najemnikiem i nie zależy mu na owcach); sam też jemu się podda – gdy bowiem nastanie chwila próby, On do końca pozostanie przy Ojcu i Jego misji, pasterze żydowscy zaś obiorą polityczną poprawność („Kajfasz, który w owym roku był najwyższym kapłanem, rzekł do Wysokiej Rady: «Lepiej jest dla was, gdy jeden człowiek umrze za lud, niż miałby zginąć cały naród»”, por. J 11, 49n). To kryterium wydaje się nader aktualne i dzisiaj, gdy wielu pasterzy Kościoła publicznie przystosowuje się do świata, zamiast „dać się pokroić” za prawdę, czyli oddać swoje życie za owce – bo one mają prawo do prawdy (por. Kongregacja Doktryny Wiary, Instrukcja o powołaniu teologa w Kościele). To drugi rys naszej wiary: wierność Objawieniu.