Kościół Świętych Apostołów Piotra i Pawła

[Miguel de Catalan]

Stacja XIV. Pan Jezus złożony do grobu

Był tam człowiek dobry i sprawiedliwy, imieniem Józef, członek Wysokiej Rady. Nie przystał on na ich uchwałę i postępowanie. Był z miasta żydowskiego Arymatei, i oczekiwał królestwa Bożego. On to udał się do Piłata i poprosił o ciało Jezusa. Zdjął je z krzyża, owinął w płótno i złożył w grobie, wykutym w skale, w którym nikt jeszcze nie był pochowany. Był to dzień Przygotowania i szabat się rozjaśniał. (23, 50-54)

Ciało Jezusa zostało złożone do grobu przez Józefa z Arymatei. Grób ten był zamknięty głazem i bacznie pilnowany przez straż. Dla Syna Bożego nie ma jednak nic niemożliwego. Po trzech dniach Chrystus zmartwychwstał. Jest bowiem Panem, który pokonał śmierć.

Grób Jezusa jest znakiem Jego ofiary dla zbawienia ludzkości, ale także znakiem nadziei zmartwychwstania każdego człowieka, gdyż zgodnie ze słowami św. Pawła: Chrystus zmartwychwstał jako pierwszy spośród tych, co pomarli (1 Kor 15, 20).

[Miguel de Catalan]

Stacja XV. Zmartwychwstanie.

Grób to nie koniec. To brama do życia...
„Chrystus zmartwychwstał jako pierwszy spośród tych, co pomarli” (1 Kor 15, 20).
"1 Po upływie szabatu Maria Magdalena, Maria, matka Jakuba, i Salome nakupiły wonności, żeby pójść namaścić Jezusa. 2 Wczesnym rankiem w pierwszy dzień tygodnia przyszły do grobu, gdy słońce wzeszło. 3 A mówiły między sobą: «Kto nam odsunie kamień od wejścia do grobu?» 4 Gdy jednak spojrzały, zauważyły, że kamień był już odsunięty, a był bardzo duży. 5 Weszły więc do grobu i ujrzały młodzieńca siedzącego po prawej stronie, ubranego w białą szatę; i bardzo się przestraszyły. 6 Lecz on rzekł do nich: «Nie bójcie się! Szukacie Jezusa z Nazaretu, ukrzyżowanego; powstał, nie ma Go tu. Oto miejsce, gdzie Go złożyli. 7 Lecz idźcie, powiedzcie Jego uczniom i Piotrowi: Idzie przed wami do Galilei, tam Go ujrzycie, jak wam powiedział». 8 One wyszły i uciekły od grobu; ogarnęło je bowiem zdumienie i przestrach. Nikomu też nic nie oznajmiły, bo się bały."

[Dominik Ostrogski]

- Piękne nabożeństwo. - powiedział Dominik do fundatora tej budowli. - Dawno już nie było nabożeństw w naszej Rzeczpospolitej. - podsumował. Po czym udał się jeszcze na chwilę medytacji, refleksji i modlitwy.

[Miguel de Catalan]

Po nabożeństwie i mszy św. Michał Jerzy Potocki wraz z Panną Aldoną Szymańską udali się karetą w drogę powrotną do majątku pana Michała. Zanim jednak wyszli z kościoła chwilę jeszcze pomodlili się i porozmawiali.
- Proszę zobaczyć na te filary, albo na te obrazy i zdobienia. Szczyt techniki i murarstwa.
A oto tron dla króla i jeszcze dla królowej. Przygotowane gdyby królewska para zechciała kiedyś nawiedzić tą świątynię. Zechciej spocząć Pani na jej miejscu i odpocząć chwilę.

[Katarzyna Radziwiłłówna]

- Zaiste bardzo ładny kościół. Podoba mi się. może doczekamy się takich czasów kiedy panować będzie owa Para królestwa. Ale nic pewne nie jest.

[Miguel de Catalan]

- Konie już czekają. Ruszajmy zanim się ściemni. - powiedział Michał podając swoją dłoń dla wsparcia szlachetnej Pani. Wyszli przed Kościół, wsiedli do karety i pojechali do Dworku pana Michała.