Rzeczpospolita Obojga Narodów

KONSTYTVCYJA SEYMOWA
z dnia XVII miesiąca II anno MMXXI
o tytule xiążęcym

My, Rady Koronne i Litewskie oraz stany oboyga narodów,
mając na uwadze dobro całej Ojczyzny naszej, a także dać wyraz woli naszej, postanawiamy, co następuje:

I.
Tytuł książęcy nadawany jest szlachcicom, którzy odznaczyli się wielkim oddaniem sprawom Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Stanowimy, iże jest to najwyższe wyróżnienie, jakie szlachcic polski lubo litewski może otrzymać w Rzeczypospolitej. Można tym tytułem wyróżnić wyłącznie byłych Królów Polski i Wielkich Książąt Litwy.

II.
Tytuł książęcy przyznaje Sejm Walny większością 2/3 głosów, co to stanowi o wyjątkowości tegoż wyróżnienia. Wniosek o nobilitację może zgłosić jeno Król Jegomość. Stanowimy także, że jeśli którykolwiek z panów braci wiedziałby o tym, że kandydat do otrzymania rzeczonego tytułu nie jest go godnym, powinien o tym poinformować zgromadzenie sejmowe.

III.
Szlachcicowi, który otrzymał tytuł książęcy, przysługuje zwrot „Jaśnie Oświecony” oraz przywilej posługiwania się herbem, nakrytym płaszczem i mitrą książęcą.

IV.
1. Zabronione jest przyznawanie tytułu książęcego osobom, które nie są szlachcicami, lubo które uprzednio zostały skazane przez Trybunał Główny, nawet jeśli sprawa została przedawniona, a wina odpokutowana.
2. Tytuł książęcy traci się, gdy szlachcicowi odbierane jest szlachectwo. Po ponownej nobilitacji szlachcic może posługiwać się znowu tytułem książęcym.
3. Tytuł ten jest tracony, gdy osoba go posiadająca zostanie skazana na infamię.
4. Nie można tytułu tego odebrać w żaden inny sposób.
5. Tytuł ten nie jest dziedziczony.

V.
Sejm tę konstytucję uchwali a pieczęć królewska mocy jej nada.

/—/ Jan V
Król Polski a Wielki Xiążę Litewski

y lud slachecki

KONSTYTVCYJA SEYMOWA
z dnia XVII miesiąca II anno MMXXI
o tytule xiążęcym

My, Rady Koronne i Litewskie oraz stany oboyga narodów,
mając na uwadze dobro całej Ojczyzny naszej, a także dać wyraz woli naszej, postanawiamy, co następuje:

I.
Tytuł książęcy nadawany jest szlachcicom, którzy odznaczyli się wielkim oddaniem sprawom Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Stanowimy, iże jest to najwyższe wyróżnienie, jakie szlachcic polski lubo litewski może otrzymać w Rzeczypospolitej. Można tym tytułem wyróżnić wyłącznie byłych Królów Polski i Wielkich Książąt Litwy.

II.
Tytuł książęcy przyznaje Sejm Walny większością 2/3 głosów, co to stanowi o wyjątkowości tegoż wyróżnienia. Wniosek o nobilitację może zgłosić jeno Król Jegomość. Stanowimy także, że jeśli którykolwiek z panów braci wiedziałby o tym, że kandydat do otrzymania rzeczonego tytułu nie jest go godnym, powinien o tym poinformować zgromadzenie sejmowe.

III.
Szlachcicowi, który otrzymał tytuł książęcy, przysługuje zwrot „Jaśnie Oświecony” oraz przywilej posługiwania się herbem, nakrytym płaszczem i mitrą książęcą.

IV.
1. Zabronione jest przyznawanie tytułu książęcego osobom, które nie są szlachcicami, lubo które uprzednio zostały skazane przez Trybunał Główny, nawet jeśli sprawa została przedawniona, a wina odpokutowana.
2. Tytuł książęcy traci się, gdy szlachcicowi odbierane jest szlachectwo. Po ponownej nobilitacji szlachcic może posługiwać się znowu tytułem książęcym.
3. Tytuł ten jest tracony, gdy osoba go posiadająca zostanie skazana na infamię.
4. Nie można tytułu tego odebrać w żaden inny sposób.
5. Tytuł ten nie jest dziedziczony.

V.
Sejm tę konstytucję uchwali a pieczęć królewska mocy jej nada.

/—/ Jan V
Król Polski a Wielki Xiążę Litewski

y lud slachecki