Rzeczpospolita Obojga Narodów

Rotmistrz Orański zaraz po otrzymaniu rozkazów począł rychtować ludzi do bitwy na wspomnianym odcinku. Piechota jako niezdolna wykonać szybki odwrót stała już ukryta na drugiej pozycji. W pierwszej linii na przodzie stali spieszeni dragoni, za nimi w luźnym szyku tatary i kozacy, a na końcu pancerni i husaria.
Kozacy zachęceni brakiem ruchu ze strony wojsk Rzeczypospolitej ruszyli naprzód. Widząc taką zwartą i wielka masę konie straciły spokój i niektórzy jeźdźcy ledwie powstrzymywali swoje wierzchowce.
Kiedy kozacy byli już dostateczni blisko kawalerzyści otworzyli ogień z luków. Potem zagrzechotały dragońskie muszkiety. Pod osłoną rusznic kozackich i pancernych dragoni dosiedli koni i wszelcy mogli się teraz wycofać. Ci którzy mieli łuki cały czas strzelali do tyłu.

Po wymianie ognia kozacy się cofnęli na pozycje wyjściowe. Butne i pewne siebie kozactwo nie zważając na stojące pod miastem nasze wojska zaczęło budować swój obóz. Kolejne przybywające oddziały nie widząc reakcji Wojsk Koronnych coraz śmielej podchodziły pod pozycje zajęte przez 7 pułk jazdy, któren w końcu po małej potyczce został zmuszony ustąpić i wycofał się na Kryłów. Do bitki kozakom nie było jednak spieszno i nie podjęli dalszych akcji zaczepnych, a na zajętym terenie zaczęli budować szańce. Widać co zdrożeni marszem chcą jeno się owarować i przeczekań noc by odpocząć.

Przed zmierzchem dało się zauważyć w całem kozackim obozie dziwny gwar i rumult, pewnikiem dobrali się do wozów z winem, którem posłał na przedpole i kazał 7 pułkowi tam ostawić. Teraz odbijają beki i raczą się darmowym trunkiem, a z każdym kubkiem wzrasta ich radość i fantazja. Skutki obaczym pewnie rano.

Genialny podstęp z tym winem.

Pod jazdę inflacja podeszły małe oddziały ale zostały przerobione paroma salwami.Kozacy zostawili niecałych stu ludzi zabitych lub rannych. Wielki obozy zabronił opatrywania rannych obawiając się jakiejś zasadzki że strony Czerni

Kozacy von Tauera-Sienickiego prowadzili ciągły ostrzał do wroga. Gdy nadszedł czas komendant dobył pałasza i ruszył z przybocznymi na wroga. Część zawahała się lecz młody von Tauer widząc to pod ogniem wroga nieprzerwanie mimo niebezpieczeństwa zagrzewał ciągle do walki mówiąc:-dalej bracia rodacy za Rzeczypospolitą, za rodziny nasze!
Słysząc to żołnierze wydali okrzyk i rzucili się do walki wręcz. Niestety sam komendant to wsparcie dla żołnierzy przypłacił dość pokaźną raną na brzuchu. Zdążył jednak kilku położyć wrogów nim dostał sztych. Mimo rany nadal zagrzewał towarzyszy już z tylnych linii. Potem gdy szala zwycięstwa była znacząco po stronie RON puścił żołnierzy z zaufanym podkomendnym w pościg, a sam udał się do obozu i szpitala polowego. Tam czeka na innych dowódców.

Chorąży Michał Franciszek Lubomirski-Lisewicz stawia się pod komendę, jeśli nie jest za późno

Rankiem jak się okazało szeregi kozaków nieco stopniały. Welu chłopów siłą wcielonych do oddziałów korzystając z rozprężenia dyscypliny chyłkiem umknęło. Reszta jak można było przewidzieć podjęła działania zaczepne. Sformowali szyki i ruszyli na pozycje Wojsk Koronnych. Wielu chwiejnym krokiem i z bólem głowy, ale hardo ruszyła naprzód. Przy rytmie wybijanym na bębnach zaczęli podchodzić pod miasto.


Na widok nadciągających kozaków, pułki Dywizji Ruskiej pozorując odwrót cofnęły się niemal pod umocnienia Czehrynia. Ten manewr kozacy poczytali za słabość naszych wojsk i jeszcze śmielej ruszyli naprzód dając się tem wciągnąć w przygotowany fortel. Widząc to, hetman dał znak do natarcia. Goniec pomknął do Pana Trzaski Chojnackiego z rozkazem ataku.

Tymczasem w sztabie Wojsk Koronnych bardzo uważnie analizowano sytuację i rozmieszczenie oddziałów własnych i wroga w polu.

Niestety, moja rana nie pozwala na wyjście w ewentualne pościgi ale proszę o zadania bo mogę być sprawnym dowódcą z obozu, a także pomagać w tworzeniu ewentualnych planów bo w tym czuję się równie dobrze co w wojaczce z szablą w dłoni.

Proponuję atak 6 i 8 pułku na tyły Czerni, a resztę oddziałów proponuję skierować do stopniowego natarcia na linię wroga. Do czasu wyleczenia chciałbym mój pułk powierzyć pod dowództwo przyjaciela rotmistrza Maurycego Orańskiego. Potem obejmę komendę z powrotem.