Majątek Kiszpork

[Miguel de Catalan]

Nie mieszaj do tego dziecka. Nie uprawiaj mi tu fochów, obraz, scen. Pojedziemy po ślubie i weselu Dominika i Eugenii. A co do nudy to ma tam zabawki, kucyka, służbę, plac zabaw, pałac Mirabell, park,
Może się bawić, chodzić gdzie chce, robić coc chce. Ma wolne, czas dla siebie.

I to ma być ojciec; awanturnik, złośnik, i to jeszcze leń. I co to za zachowanie, postawa, czego ty dziecko uczysz? Do czego doprowadzisz?

[Karl Jungbauer]

No właśnie, popieram tutaj Panią Julię. Zły z pana ojciec.

[Miguel de Catalan]

Ty się do tego chłopie nie mieszaj. ty byłbyś gorszym ojcem.
A co do decyzji to to była wspólna decyzja nasza aby go zostawić, bo daleka podróż.
A co do jego przyszłości to zobaczysz będzie jeszcze podwójnym królem. na dwóch tronach go posadzę.

Na razie to usiądź ty i pojednaj się z panem.

[Miguel de Catalan]

Jak na kolanach błagać będzie, cały umazany błotem, i obsypany prochem i pyłem z worem pokutnym.
To wybaczę mu ale nie wszystko. Potem staniemy do pojedynku, a raczej wyroku już, bo skończyć on musi się śmiercią jego. Wtedy mu wybaczę.

Proszę ostatni raz ja pokojowo. POJEDNAĆ SIĘ.!

[Karl Jungbauer]

Droga Pani z całym szacunkiem, wie Pani że panią lubię, może ktoś rzec ubóstwiam, może naprawdę nwm. nie mam nic do Pani, jeno pewien człek wymaga naprostowania. Wydaje mu się że jest kimś ważnym, lubianym, silnym i potężnym. Małe chucherko. Miernota. Nie ze względu na jego zachowanie, groźby czy ataki ale ze względu na jego osobę postać, i moją niechęć do niego, odejdę, w cień albo i dalej za granicę. Polak to ktoś tak zawsze sądziłem lecz dziś takiej obrazy żaden naród mi nie dał.

Proszę się nie obrażać i nie wyjeżdżać. jakoś się dogadamy. na pewno jesteśmy w stanie żyć jakoś razem w społeczeństwie.

[Maurycy Orański]

Zastanowiło mnie skąd Pan Karl przy takich skromnych zarobkach ma pieniądze na tyle kosztownych prezentów.