Rzeczpospolita Obojga Narodów

Karczma jest miejscem spotkań miejscowej ludności, spożycia ciepłych dań, wyszynku i zabawy (izba karczemna) oraz służy przejezdnym miejscem noclegowym (izba gościnna) i stanem (stajnia z wozownią). Poniżej prezentują się dwa typy rozmieszczenia pomieszczeń w karczmach obu typów, na planie prostokąta ze stanem bocznym oraz na planie kwadratu ze stanem tylnym.

(*Ciekawe* Zobaczymy)

Skąd dysponuje pan takimi planami karczem? Czy miałby pan też plany innych dawnych budynków?

Wasza Królewska Mość,
Wystarczy wyszukać w internecie „karczma plan”.

Nawet lepiej, Wikipedia XD

A całkiem poważnie to jak już Waćpan Michał Franciszek wie, czytam notatki dziadka o tym jak poszukiwał przodków. Na razie mogę przesłać lauda sejmikowe z ziemi poznańskiej, ale ostrzegam że panowie wtedy mieli język podobny do Kozaków. Takie trochę dresy tamtych czasów, ale z szablami, a nie bejsbolami.

Tadeusz, który dotarł na miejsce już z rana, przez większość dnia rozmawiał z Żydami o standardach karczm w Małopolsce, jak i tych z dalekiej Marchii Sieneńskiej. Po skończonym posiłku, po zachodzie słońca zauważył siadającego przy ławie Wilhelma Orańskiego. Jak zawsze punktualnie, chyba mają tak rodzinnie. Gdy tamten go zauważył, uściskali się po bratersku. Tadeusz poprosił o miód dla siebie jak i dla Wilhelma, który już wypił swój dzbanek. Żyd o imieniu Izaak podał panom na stół również papiery w drewnianej oprawie. Tadeusz wyłożył je posegregowane, by w odpowiedniej kolejności w toku rozmowy ukazywać listy i mapy. Tadeusz odezwał się do Wilhelma: Bratku, cieszę się, że możemy wkońcu pobyć ze sobą dłużej w niezobowiązującym miejscu i warunkach. Pozwól, że zacznniemy od tego...

Bratku, może na razie nic cię nie dziwi, ale spójrz na tę mapę.

Jest to przecież mapa ułożenia wiosek indiańskich w Nowej Kurlandii.

Ależ oczywiście. Moi marynarze kursujący z Leocji do kolonii LMiKu nazwanej Nutką, położonej na Samundzie, od tubylców ziem wiecznego lata dostali pewną statuetkę. Tak wygląda ona z rysunku wykonanego przez jednego z bossamnów.


Jako, że wielu w załogach mojej floty oraz Legii Sieneńskiej pochodzą z Samundy, przyjęli ją. Jest to samundzki prezent dla ich braci z ziem Nowej Kurlandii. Pierwszy oficer napisał do mnie list z prośbą o wyruszenie na la Palmę po drewno z sosen karaibskich, na co wydałem zgodę. Między innymi ta oprawa jest wykonana z tego drewna. Wracając, gdy przybyli na miejsce w porcie Santa Mana, korzystając z wolnego czasu na negocjacje i wymianę towarów, wraz z przewodnikiem wybrali się do wioski wodza 'Waak Tsil' - łowcy dzików karaibskich. Pogańscy marynarze zgodnie z rytuałami plemiennymi statuetkę zostawili. Jak później dowiedziałem się od Pierwszego Oficera z listu, okazując dziękczynienie oddali 'własność białych'. Jak się okazuje jest to lew rodu van Oranje-Nassau:


Z dalszego sprawozdania wynika, że u Indian pod wodzą 'Waak Tsila' przebywał ktoś kto tę statuetkę z Niderlandów skradł. Opowiedział on zamrłemu ojcu wodza, że wydalił go z Ojczyzny jego władca, za czyn którego nie popełnił. Do końca swojego życia pilnował tej statuetki i kazał Indianom oddać dobrym białym. Jako, że jesteś prawowitym właścicielem, oddaję ją Tobie.

Wtedy do panów podszedł Izaak z pytaniem o napoje...