Twierdza Konin
Napisane: 21 sty 2019, 19:57
Jest ona zbudowana na w sposób twierdzy wyodrębnionej od miasta. Twierdza składa się z podwójnego muru. Pierwsza warstwa jest przeznaczona na trzy baterie artylerii, dwie średnie i jedną ciężką. Wsparte jest to Piechotą Nowego Typu. Druga natomiast jest obsadzona lekką baterią fortową oraz pozostałym garnizonem, głównie tatarskim. Obydwa mury są oddzielone fosą o szerokości 10 metrów.
Rozwój osadnictwa w okolicach miasta nastąpił w okresie wpływów rzymskich. Koncentrowało się ono w pasie wydm nadwarciańskich, po obu stronach pradoliny i w dolinie rzeki Powy. Z tego okresu pochodzą ślady osadnictwa odkryte na terenie Osady, Kurowa, Rumina, Czyżewa i Szczepidła oraz cmentarzysko kultury przeworskiej z II i III w. n. e. znajdujące się na wydmach położonych na zachód od centrum miasta.
Od zarania dzieje Konina związane były nierozerwalnie z jego położeniem przy przeprawie przez Wartę, łączącej już w starożytności szlaki handlowe biegnące z południa na północ. Na tej podstawie wysunięto hipotezę, że rejon Konina był w pierwszych wiekach naszej ery jednym z punktów etapowych szlaku bursztynowego, łączącego imperium rzymskie z wybrzeżem Bałtyku. Brano przy tym pod uwagę możliwość lokalizacji w okolicach Konina miejscowości Setidava (Getidava) wspomnianej przez Ptomeleusza, aleksandryjskiego geografa z II w. n. e. Nie natrafiono jednak w rejonie Konina na ślady dużej osady z tego okresu, którą można by w pełni identyfikować z Setidavą. Tym niemniej przebieg szlaku bursztynowego w bezpośredniej bliskości późniejszego miasta sugerują znaleziska archeologiczne, jak i analiza warunków naturalnych. Pomiędzy Ruminem i Kraśnicą znajdowało się najdogodniejsze przejście przez Wartę, wyznaczone pasmem wyniesień wydmowych, przez które jeszcze dzisiaj przechodzi droga. W pobliżu tego brodu odkryto znaczne skupisko stanowisk i luźnych znalezisk archeologicznych. Odkryto cmentarzysko z okresu rzymskiego z ponad 200 grobami, a w nich zabytki: ceramikę, broń i odłamki naczyń terra sigillata oraz osadę na wzniesieniach wydmowych wschodniego brzegu Powy. Na drugim brzegu Warty, w Kraśnicy, odnaleziono osadę i cmentarzysko, podobnie jak w rejonie Węglewa i Kawnic. Występują tutaj importy rzymskie i bursztyn. Wszystko to zdaniem specjalistów może być potwierdzeniem szczególnego rozkwitu szlaku bursztynowego, wiodącego przez okolice Konina w okresie rzymskim. Jakkolwiek nie należy upatrywać prostej zależności pomiędzy antyczną Setidavą i późniejszym Koninem, to jednak zapis Ptolemeusza i znaleziska archeologiczne wskazują na tradycje osadnictwa w tych okolicach. Tym bardziej, że średniowieczny szlak handlowy łączący Kalisz z Kruszwicą przez Konin, w zadziwiający sposób pokrywa się z bardzo prawdopodobną trasą antycznego szlaku bursztynowego.
We wczesnym średniowieczu, wśród rozlewisk rzeki Warty – około 3,5 km na zachód od obecnej Starówki – powstał gród Kaszuba, będący najstarszym ogniwem rozwojowym wczesnośredniowiecznego ośrodka miejskiego w Koninie. Dzięki znalezionym podczas prac wykopaliskowych w roku 1966 zabytkom, archeolodzy określili czas funkcjonowania grodu
Kaszuba od X do XII wieku. Gród miał prawdopodobnie od 100 do 120 m średnicy i był otoczony podwójnym wałem drewniano – ziemnym oraz fosą. Nie wiadomo, co spowodowało gwałtowny upadek grodziska w XII wieku. Prawdopodobnie kapryśna Warta zaczęła zmieniać swoje koryto, a niszczące działanie nurtu rzeki i powodzie zmusiły dotychczasowych mieszkańców do opuszczenia grodu. Zmiany te doprowadziły do pogorszenia warunków przeprawy prze Wartę, przez co rola grodu jako strażnicy brodu niepomiernie zmalała.
