Rzeczpospolita Obojga Narodów

Pierwotna warownia powstała w XI wieku i był to obiekt drewniany o wałach ziemno-drewnianych otoczonych fosą. Zamek murowany rozpoczęto budować po roku 1352 na polecenie księcia Lubarta. W pierwszej fazie powstała dolna część wieży bramnej, pałac książęcy i fragment murów od strony podgrodzia - budynki te miały jednak charakter dobudówek do drewnianego zamku. Po śmierci Lubarta z inicjatywy księcia Witolda dokonano w latach 1392-1430 zasadniczej rozbudowy całego założenia obronnego, które ukończył książę Świdrygiełło w latach 1430-1432. Wtedy zbudowano dwie kolejne wieże i zamknięto murowany obwód obronny.

W 1429 na zamku w Łucku odbył się trwający od 6 stycznia przez 13 tygodni zjazd monarchów europejskich. Wśród obecnych w Łucku władców byli: wielki książę litewski – Witold, król Polski – Władysław II Jagiełło z królową Zofią, król niemiecki – Zygmunt Luksemburski z żoną, król duński – Eryk VII, wielki książę moskiewski – Wasyl Wasyliewicz (wnuk Witolda), wielki mistrz zakonu krzyżackiego – Russdorff, wielki mistrz kawalerów mieczowych – Zygfryd, legat papieski, metropolita kijowski i całej Rusi – Focjusz, chanowie Tatarów perekopskich i zawołżańskich, hospodar Wołoszczyzny, książęta mazowieccy, pomorscy, śląscy, twerscy i odojewscy, posłowie cesarza bizantyjskiego Jana VIII Paleologa. Przedmiotem obrad był projekt obrony przeciwko grożącej Europie potędze Imperium osmańskiego i sprawa koronacji Witolda.

W roku 1431, po śmierci Witolda, w zamku łuckim przed wojskami polskimi Władysława Jagiełły obronił się skutecznie książę Świdrygiełło. W następnych latach Świdrygiełło wyremontował zamek po zniszczeniach z czasów oblężenia. Po przegranej wojnie domowej, Świdrygiełło w 1437 przekazał Łuck Królestwu Polskiemu. Odtąd była to centralna siedziba lokalnych władz świeckich i duchownych na Wołyniu. Zamek wraz z miastem, okolicznymi wsiami i folwarkami zakupił podskarbi wielki koronny Mikołaj Godziemba Hrychowicz.

Folwark Mstyczyn

Dwór i Folwark Podgaje