Majątek Wereszczyn

[Jakob Iwan Wereszczyński-Bagrat]

Majątek Wereszczyn

[Jakob Iwan Wereszczyński-Bagrat]

Dwór w Wereszczynie

Siedziba rodowa Wereszczyńskich pamiętająca jeszcze Fedora, Jędrzeja i Józefa- trzech najbardziej zasłużonych przedstawicieli rodu. Tutaj to wśród pięknych ogrodów, prastarych drzew i sadzawek sam Mikołaj Rej szukał inspiracji do dzieł swych tworzenia.

[Jakob Iwan Wereszczyński-Bagrat]

Zamek w Wereszczynie

Wybudowany został przez Jakoba Wereszczyńskiego na wyspie, która została wpierw otoczona murem.

W twierdzy znajdują się koszary wojskowe, arsenał oraz sale reprezentacyjne. Zamek pełni istotne funkcje obronne jest także miejscem przyjmowania zjeżdżających się do Wereszczyna gości, oraz najważniejszym obiektem w majątku.

Główny hol reprezentacyjny

Sala balowa

Fragment zbrojowni

Zamek w Krupem

Zamek w Krupem – leżący przy drodze z Chełma do Krasnegostawu, przez współczesnych zwany fortecą, wznoszono od początku w. XVI przynajmniej do pierwszej połowy XVII stulecia.
Zespół zamkowy składał się z głównej siedziby i podzamcza.Główna część zamku wzniesiona na planie kwadratu otoczona była wewnętrzną fosą; podzamcze chroniły okalające je mury z bastejami, mokradła i stawy. W pierwszym etapie rozbudowy powstało skrzydło północno-zachodnie. Budowla zwieńczona attyką miała arkadową galerię na obu kondygnacjach; na parterze z kamiennymi półkolumnami, na piętrze ceglanymi filarami. W tej części zamku znajdowały się pomieszczenia reprezentacyjne. Część mieszkalna urządzona została w przylegającej baszcie zachodniej. Skrzydło południowo-zachodnie – zamykające wewnętrzny dziedziniec – zbudowano w latach 1604–1608. Były tam pomieszczenia gospodarcze na parterze, a na piętrze izba stołowa, sale i pokoje przestrzenne. Również to skrzydło zwieńczone było attyką. Elewację wykonano w technice sgraffitowej, chronił ją gzyms kordonowy. Okna w boniowanych obramieniach rozmieszczono rytmicznie.
Do zamku prowadził most zwodzony; przez bramę wchodziło się na duży dziedziniec. Całość budowli miał charakter obronny z bastejami w narożach czworokątnego założenia. Baszta bramna z oknami strzelniczymi mieściła na piętrze sklepione pomieszczenie mieszkalne dla straży. Nad bramą wjazdową widniał Jastrzębiec, herb Zborowskich. W podzamczu mieszkała służba i rzemieślnicy, były tam też stajnie.
W roku 1492 Jerzy Krupski herbu Korczak wystawił pierwotnie niewielki zamek. Następnym właścicielem był Samuel Zborowski herbu Jastrzębiec. oraz jego potomkowie - Gnoińscy. Zborowski otoczył zamek murem kurtynowym z drewnianymi gankami strzelniczymi. Wiadomo że zamek miał wtedy 4 baszty ozdobione herbem Jastrzębiec oraz wieżę bramną. Dodatkowo zamku broniła fosa, rozlewiska i most zwodzony. W roku 1577 Krupe przeszło na własność Pawła Orzechowskiego, kasztelana chełmskiego, który przejąwszy zamek na własność przystąpił do jego rozbudowy nadając budowli renesansowy kształt.
Po roku 1644 zamek zmieniał często właścicieli nie ominęły go klęski najazdów i pożarów.
ok. 1656 r zniszczony przez Szwedów,
w roku 1665 r pożar niszczy mury, spłonęła cała zabudowa gospodarcza zamku,
w roku 1670 r. - z ruin zamek podnieśli dopiero następni właściciele - Reyowie (potomkowie Mikołaja Reya).

Zamek w Dorohusku

Zamek w Dorohusku został wzniesiony prawdopodobnie w końcu XVI wieku przez Pawła Orzechowskiego. Zniszczony przed 1689 rokiem. Przebudowany na pałac. Dla wrócenia mu obronnego charakteru nowy właściciel Jakob Iwan Wereszczyński-Bagrat dobudować doń kazał dwie masywne wieże:

[Jakob Iwan Wereszczyński-Bagrat]

Miasto Wereszczyn

Miasto te położone u podnóży Wereszczyńskiego zamku zostało podarowane rodowi Wereszczyńskich przez Jego Królewską Mość Marka Pawła I za zasługi dla kultury Rzeczpospolitej.

W Mieście tym w cieniu pięknych kamienic wspaniale rozwija się handel i rzemiosło. Mieszkańcy okolicznych wsi wjeżdżają się tu co tydzień w czwartek-dzień targowy, zaś miasto co roku organizuje dla mieszkańców i przyjezdnych jarmark w pierwszy dzień lata.

[Jakob Iwan Wereszczyński-Bagrat]

Miasto Chełm

Na podstawie badań archeologicznych, przeprowadzonych w m.in Łowczy, Bukowej, Okuninki stwierdzono, że początki osadnictwa na tych ziemiach sięgają epoki paleolitycznej. Odkryte przedmioty wskazują, że istniał tu nieprzerwany ciąg osadniczy na przestrzeni kolejnych epok. Natomiast na terenie samego Chełma osadnictwo rozpoczęło się na początku naszej ery. Mieszkała tu wówczas ludność kultury przeworskiej. W X wieku na Wysokiej Górce istniał gród drewniano-kamienny. Na przełomie VII i VIII wieku tereny miasta obejmował związek plemienny Lędzian z siedzibą w Sandomierzu. Tereny międzyrzecza Wieprza i Bugu zostały wzmocnione przez wybudowanie sieci grodów – nazwanych później Grodami Czerwińskimi.
W 981 roku Chełm został zdobyty na „Lachach” i opanowany przez Włodzimierza, od tego czasu do XIV wieku wchodził z przerwami w skład Rusi Kijowskiej.
Około 1240 książę Daniel Halicki przeniósł swoją siedzibę z Halicza do Chełma, który został stolicą księstwa halicko-włodzimierskiego. W latach 1378–1387 podporządkowane Węgrom. W 1387 Chełm został ponownie włączony do Polski. Od 1392 posiada prawa miejskie.
W XV w. stał się siedzibą trzech sądów szlacheckich pierwszej instancji: grodzkiego, ziemskiego (chełmskiego) i ziemskiego (horodelskiego).
W wiekach XVI — XVIII wydobywano tam kredę. W latach 1220–1596, 1905–1915, 1940–1944 siedziba biskupstwa prawosławnego, 1596–1875 siedziba biskupstwa unickiego, 1349–1807 biskupstwa rzymskokatolickiego. W mieście znajdowała się również jedna z większych gmin żydowskich.
W 1648 spalony przez Kozaków Bohdana Chmielnickiego. 8 czerwca 1794 poniósł tu klęskę korpus gen. Józefa Zajączka (podczas insurekcji kościuszkowskiej). Od 1795 miasto znajdowało się w zaborze austriackim, od 1809 w Księstwie Warszawskim, a od 1815 w zaborze rosyjskim. W latach 1867–1912 Chełm był stolicą powiatu, a od 1912 stolicą samodzielnej guberni. W 1877 doprowadzono do miasta kolej. Przekazano ją do użytku 17 sierpnia 1877 roku, a Chełm w ten sposób stał się jednym z miast, przez które przebiegała Kolej Nadwiślańska. Od listopada 1918 r. Chełm ponownie znalazł się w Polsce. W 1939 wybudowano wodociągi i kanalizację.

[Jakob Iwan Wereszczyński-Bagrat]

Miasteczko Wola Wereszczyńska

Miasteczko to pan Jakob Wereszczyński od Jego Królewskiej Mości Marka Pawła I otrzymał na znak wdzięczności za pracę dla kraju.

W jego zabudowie dominują drewniane, duże domy, a mieszkańcy trudnią się rzemiosłem.

Szewcy przy pracy

Miasteczko Gryfice

Miasteczko zostało nadane panu na Wereszczynie przez Jego Królewską Mość Marka Pawła I. Pomimo niewielkich rozmiarów zachwyca ono bogactwem form architektonicznych i urokliwymi krętymi uliczkami.

Miasteczko charakteryzuje się zwartą, murowaną zabudową, a jego nazwa pochodzi od rzeźby gryfa umieszczonej na bramą wjazdową.

Miasteczko Międzylesie

Miasteczko założył na szlaku handlowym Jakob z rodu Wereszczyńskich. Jest ono bardzo małe i nie ma w nim murowanej zabudowy.

Ozdoby okienne w jednym z domostw.

[Jakob Iwan Wereszczyński-Bagrat]

Stara stajnia

Ziemie te są znane z tutejszej hodowli koni, rodzina Wereszczyńskich co roku organizuje wystawy, na których można podziwiać i zakupić zwierzęta z całego świata.

Dnia 27 III 2015 r. zakończył się remont stajni zlecony przez Jakoba Wereszczyńskiego, a stary budynek znów wzbudza zachwyt i oferuje lepsze warunki mieszkającym w nim koniom.

[Jakob Iwan Wereszczyński-Bagrat]

Ogrody w Wereszczynie

Ogrody stanowią bardzo dużą część Wereszczyna, mają one dla ich właściciela szczególną wartość. Park wokół dworu był pielęgnowany i sukcesywnie powiększany przez kolejnych panów majątku. To dzięki wieloletniej pracy tych szlachetnych mężów ma on dziś swój niepowtarzalny charakter.

Ogród rozciąga się wokół wielkiego rybnego stawu, który jest też jego sercem i najstarszą częścią. Woda dociera do niego z wielu małych źródeł, z których większa część została zaadoptowana pod fontanny:

Najstarszymi z nich są te w kształcie lwów ustawione w szeregu dookoła stawu, zostały one wykonane przed pięciuset laty przez włoskich mistrzów.

Najnowsza powstała z rozkazu obecnego właściciela, który wykorzystał w niej największe źródło w parku.

Po drugiej stronie stawu umieszczona została miniaturowa rekonstrukcja greckiej świątyni, za nią zaś zaczyna się nowsza część ogrodu, idąc przez kręte alejki można dotrzeć do zacisznego placu z fontanną otoczonego drzewami.

Świątynka nad stawem

Rzeźby w alejkach

Placyk z fontanną

Ogród w Wereszczynie, choć wciąż powstaje, jest znakomicie rozplanowany,a wszystkie elementy (nawet stare murki graniczne) są do siebie dopasowane i w pełni wykorzystane.

[Jakob Iwan Wereszczyński-Bagrat]

Kościół pod wezwaniem Świętego Krzyża

Budowa nowego kościoła w Wereszczynie na zlecenie pana Jakoba Iwana zakończyła się dnia 9 VI 2015 r. Nowa świątynia ma pomieścić nowych wiernych z miast w majątku rodowym i stanowić jedną z najpiękniejszych ozdób miasta Wereszczyn.

Kościół był największą inwestycją rodu Wereszczyńskich, w jego projektowaniu i wykonaniu zdobień pracowali najlepsi architekci i artyści świata, a ich praca trwała wiele tygodni.

Największe wrażenie i najwięcej pracy kosztowało wykończenie sufitu nad głównym ołtarzem będące jednocześnie znakiem rozpoznawczym świątyni.

[Jakob Iwan Wereszczyński-Bagrat]

Cerkiew pod wezwaniem św. Mikołaja

Wybudowana została przez Jakoba Iwana Jędrzeja Wereszczyńskiego w nowo nadanym mu mieście Wereszczyn. Świątynia została ukończona z dniem 8 VI 2015 r. i ma świadczyć zarówno o sile rodu, tak jak i o jego ruskich korzeniach.

Cerkiew jest budowlą o pięknie wykończonym wnętrzu, na szczególną uwagę zasługują ołtarze, oraz liczne freski naścienne.

Ołtarz główny

Jeden z ołtarzy bocznych

Freski na sklepieniu i kolumnach