Rzeczpospolita Obojga Narodów

Książę Medycejski był wielce rad z odwiedzin gościa, bo wszak powszechnie wiadomo, że stary August, który już trzy razy koronę nosił, wolał zaszyć się na swych włościach z dala od gwaru wielkiej polityki, sejmów i tawern koronnych miast. Pędził swój wolny czas na spisywaniu pamiętników, wierszy lub krotochwilnych powiastek, czasami wybierał się na polowanie albo modlił się w kaplicy za duszę swojej zmarłej żony i synów.

Mimo starczego umiłowania ciszy i samotności książę potrafił jeszcze godnie przyjąć gości. Wyszedł na spotkanie Imć Hrychowicza, uściskał go serdecznie niczym brata i poprowadził na komnaty.

- Pomodlić chciałbym się za duszę naszego hetmana imć Horocha - zaczął pan Mikołaj.
- I na modlitwy przyjdzie czas, panie bracie - odparł mu gospodarz i posadził za stołem.

Gdy jegomoście podjedli sobie, aczkolwiek zachowując zbożny umiar, książę poprowadził gościa do kaplicy w bizantyjskim stylu, do którego to książę miał słabość.

- A co to za piękna ikona? - zapytał imć Hrychowicz ze zdumieniem.
- Przenajświętsza Panienka o twarzy mojej żony Viktorii - odpowiedział pan August. - Obok niej jest święty Jerzy jako mój syn Michał i święty Łukasz jako mój syn Jan. Modlę się tutaj często - dodał.

Uklęki przed głównym ołtarzem i zmówili ojczenasze za spokój wieczny dusz bliskich.