Rzeczpospolita Obojga Narodów

- Dobrze idziemy. Trochę świeżego powierza może się nam przydać.- Powiedział Dominik. I ruszył za gospodarzem. Wyszli przed pałac na plac i stali tak przez chwilę.
- Panie Michale, już chyba wystarczy, noc nie jest zbyt ciepła, zmarzniemy, przeziębimy się. Wracajmy do Pałacu. Spać trzeba. - powiedział poważnym głosem Dominik.
- Musimy rano wstać.

- Pospacerujmy trochę. Proszę, Chce pozwiedzać. - To powiedziawszy zaciągnął przyjaciół i ruszyli warszawską ulicą, nocą. Tak maszerowali i śpiewali. A potem wrócili. I zasnęli każdy w swoim pokoju, a w Pałacu było ich sporo.

Rano Dominik wstał ale bynajmniej na wcześnie bo była godzina 10. Wstał z małym bólem głowy.
- Nie powinniśmy tyle pić. - oznajmił.

Do drzwi Dominika ktoś zapukał.
-Można wejść?

Michał wstał, ubrał, umył się ciut ciut,
i popędził do kuchni bo go męczył głód.
Jednak w drodze po jedzenie,
usłyszał rżenie,
Zdziwił się mocno,
usłyszał pukanie,
Otworzył drwi wolno,
Myślał, że to parafianie.
Za drzwiami stał Pan Jakub,
Ubrany odświętnie,
Witam Jaśnie Pana,
Powiedział niechętnie.
Co Pana sprowadza?
Tyle hultajstwa się tutaj wprowadza,
zapraszam do środka,
Chce Pan zobaczyć zimorodka?
Gospodarz prowadzi do Jadalni,
Moi przyjaciele są nieosiągalni.
Siada przy stole, nalewa wino.
Zapraszam, siadaj będzie nam miło...

- Michale trzeba się zbierać i jechać, wracać na sejm. - powiedział Dominik.
- Myślę że Pan Jakub zrozumie nas. Jednak jeśli ma Pan coś ważnego to proszę mówić, poczekamy i posłuchamy. - uśmiechnął się do Pana Jakuba i oczekiwał na odpowiedź.

-A cóż przejeżdżałem akurat przez Warszawę i pomyślałem że odwiedzę moją córkę Eugenię...

Rzeczpospolita Obojga Narodów

Pałac Potockich

Re: Pałac Potockich

Re: Pałac Potockich

Re: Pałac Potockich

Re: Pałac Potockich

Re: Pałac Potockich

Re: Pałac Potockich

Re: Pałac Potockich