Rzeczpospolita Obojga Narodów

Maurycy Orański napisał(a):Strzały oddał pierwszy pan. Rozumiem pańskie motywy jednak żołnierz nie może kierować się emocjami bo one wyłączają myślenie.

W tym to momencie rozległ się huk wszystkich dział które otaczały miasto/ twierdzę.
Wypaliły wszystkie karabiny w stronę murów.

Aleksander Trzaska-Chojnacki napisał(a):Zwalniam Pana na patol oficerski
Proszę pamiętać, że na wezwanie Króla, Hetmana Wielkiego i moje musi się Wielmożny Pan natychmiast stawić.

Namiestnik Michał wraz z podległymi mu żołnierzami, przydzielonymi i wsparciem również wojska prywatnego ruszył na północ w kierunku domniemanego miejsca przebywania, ucieczki Karla Ruszyliśmy świadomi że uciekł w kierunku wsparcia wojskowego ze strony Szwedów i Estonów.
jechaliśmy dzieląc się na trzy grupy; lewa, środę, prawa. Dzięki temu mieliśmy większe szanse na zalezienie go i ludzi. Chyliło się ku nocy i ciemno już się robiło. Ludzie zmęczeni, konie też, jednak nikt nie marudził bo mieliśmy jeden jasny cel. Nie minęło dużo czasu jak w oddali zauważyliśmy grupkę zbrojnych którzy maszerowali samotnie. "Postanowiliśmy zapytać ich o drogę." Otoczyliśmy i pojmaliśmy ich, wszędzie rozpoznałbym mundury podobne do tego co miał Karl, zatem szwedzkie. Po kulturalnym przepytaniu związanych odesłałem z odziałem do Hetmana jako pomocników do odbudowy. Ruszyliśmy w kierunku który wskazali nam żołnierze-najemnicy. Dojechaliśmy do lasku i zeszliśmy z koni. Po ponownym podziale tym razem na cztery ekipy weszliśmy do niego, niedaleko potem ujrzałem ognisko i usłyszałem czyjaś rozmowę. To Karl rozmawiał z Przywódca najemników i Szwedzkim kuzynem który przybył wraz z oddziałami rodowymi. Wojsko polsko-Litewskie które otoczyło polankę na której było ognisko, czekało na rozkaz. Dałem znak rzucając woreczek z prochem prosto w ognisko. Chwila dezorientacji wroga i małe ogłuszenie części sprawiło że szybko żołnierze uporali się z buntownikami i zapalonymi do walki. Kto się poddał został związany i dostał słowo, parol oficerski że ich nie zabiję a przekaże Hetmanowi który zdecyduje co dalej z nimi. Natomiast
inna sprawa byli dowódcy. byli nieprzeciętni i nietuzinkowi. Morderca, okupant-agresor; kuzyn, oraz dowódca najemników. sporą sumkę mogę za nich dostać - pomyślał Michał. Ale czasami daleko jest od tego co kto myśli i robi tak tez się stało. Michał nakazał znaleźć i zaostrzyć pal. A gdy już Karl zostanie zabity, powiedział Michał że jego ciało zostanie powieszone na dużej gałęzi a potem zostanie wykonana salwa z broni palnej w kierunku trupa.
Przeraził się tego Karl. Zaczął skamleć i błagać o litość. Michał pozostał nieugięty kazał przywiązać go do drzewa i czekać na pal. Płakał żarliwie. Prosił, przepraszał. A Michał rzekł:
- A jak ty się zachowałeś w stosunku do mojej żony, darowałeś jej, uwolniłeś, nie ty ją raniłeś że bliska prawie śmierci. Nie ma przebaczenia bo i ty jego nie dałeś.
- Proszę o Sąd Boży. Walczmy, proszę jak przegram to dobrze a jak ja wygram to poddam się i trafię do lochu. Ok?
- Nie.!
Michał oddalił się i począł rozmyślać. Tak spędził 5 minut stojąc i patrząc w niebo. W końcu wrócił i wyciągnął szablę. Natychmiast podszedł wachmistrz:
- Ależ Panie nie godzi się więźnia bezbronnego, pokonanego zabijać.
-Odejdź.! - ostrzegł Michał.
Wachmistrz odstąpił a Michał podszedł do Karla i jednym ruchem ręki przeciął linę. Wszyscy wstawać i ruszamy do Hetmana. Do twierdzy. Jazda.! Ruszać się!.
Żołnierze pośpiesznie zwijali się. Wsiedli na koń i jeszcze w tej samej godzinie cały podjazd stanął na polu przed twierdzą.
- Oto ostania twoja nadzieja. Biorę na świadków wszystkich. Sąd Boży. Jeśli Karl wygra pójdzie wolno.
Jaką wybierasz broń?

Michał von Rokuszewski napisał(a):

- Proszę o Sąd Boży. Walczmy, proszę jak przegram to dobrze a jak ja wygram to poddam się i trafię do lochu. Ok?