Przybycie Prymasa Rzeczypospolitej Obojga Narodów

[Hieronim Sieniawski]

Eminencjo!

Zakaz, wedle dobrych obyczajów prawnych, winien być wydany pisemnie oraz być poprzedzony upomnieniem, od którego mógłbym się odwołać do kompetentnego przełożonego na drodze rekursu hierarchicznego.

[Sebastian von Tauer]

Jeśli mogę się wtrącić - argument "młodego wiek" skierowany pod adresem pana Heronima jest jednym z najpodlejszych, jakie można wystosować. Pan Hieronim nie może się bronić przed nim, bo faktycznie, nie działa od dekady w mikronacjach, to jednak nie znaczy, że nie jest on równorzędnym partnerem do dyskusji. A do tego właśnie chcecie pana Hieronima sprowadzić - małego, niegodnego by na was spoglądać człowieczka.
Jeśli mam być szczery, o wiele bliżej mi do poglądów pana Hieronima, niż Waszej Ekscelencji. Mówi on nadzwyczaj mądrze, a przy tym prosto o sprawach bardzo ważnym. Cała dyskusja natomiast z WE strony sprowadza się do prób uciszenia go, a nie nawiązania dialogu i wyjaśnienia wątpliwości. Zastanawia mnie, że WE nie odniósł się do tego, co pisał pan Hieronim o pogróżkach wysyłanych w jego stronę. Jestem osobiście zażenowany poziomem retoryki i argumentów przytaczanych przez WE, tym bardziej, że w większości z nich chodzi o to, by, za przeproszeniem, "zamknąć gębę" panu Hieronimowi.

[Guliano Montini]

Mości Sebastianie! Przecież Hieronim Sieniawski działa w mikronacjach o co najmniej 6 lat, więc co tutaj mówić o jego młodym wieku?

[Albert Orański]

Faktycznie za argument młodego wieku muszę przeprosić - przede wszystkim z uwagi na to, że był nietrafiony. Mości Hieronim w mikroświecie jest bowiem od bardzo dawna, o ilę się nie mylę od kwietnia 2012, gdy jako Cesare de Medici, późniejszy Patriarcha Pius III przybył do Rotrii. Cesare de Medici jak wiemy zginął w październiku 2014, wraz z niegdysiejszym królem Polski i Wielkim Księciem Litewskim Franciszkiem Ferdynandem I. Później działał w Skarlandzie jako członek rodu de Córdoba, po czym zmarł. Wrócił jednak do Rotrii jako Michaelangelo Farnese i zasiadł na tronie patriarszym jako Aleksander IV, Patriarcha który po miesiącu panowania abdykował i zmarł. Stało się to 25 stycznia 2016, zaś Pan Hieronim do Rzeczypospolitej przybył 26 stycznia.

Co do wiadomości na GG, potwierdzam że ją wysłałem dokładnie według tego co Pan Hieronim napisał. Wysłałem ją na numer, którego niegdyś używał Cesare de Medici (GG:43499952).

Zaś w kwestii samej dyskusji. Nie jest kompetencją prezbitera rozsądzać tę sprawę. Rozumiem oburzenie jakie ona wywołała, gdyż i mnie ona poruszyła. Wolą Ojca Świętego jest jednak by sprawę wyjaśniła Inkwizycja i wydała w niej wyrok. To powinno dyskusję zakończyć. Pan Hieronim woli jak widzę jednak wdawać się w polemiki, które nie prowadzą do wyjaśnienia sprawy, lecz do pogłębienia problemu. Zamiast wspomóc władze kościelne w rozwiązaniu tego problemu, Pan Hieronim dolewa oliwy do ognia. To dopiero zachowanie godne duchownego. Gdy ja na miarę moich możliwości próbuję powstałe rany zaleczyć, Pan Hieronim sypie na nie sól. Gdyby celem Pana Hieronima było rozwiązanie sprawy udałby się do Rotrii oferując jako ekspert za którego się uważa swą pomoc. Z resztą kilkukrotnie był do Rotrii zapraszany. Jednakże wtedy, jak i teraz z tych możliwości nie skorzystał. Z prostego powodu - potwierdziłby swoim IP to co powiedziałem powyżej. To jednak da się nadal potwierdzić, co przy udziale administracji forum Rotrii i forum RON odbyć się może, jeśli kto mi nie wierzy.

[August Medycejski]

To ciągłe wywlekanie przeszłości niczemu dobremu nie służy. Każdy ma coś za uszami. Może byście, Wielebni Ojcowie, już sobie wzajemnie wybaczyli?

[Hieronim Sieniawski]

Dziękuję Eminencji za tak zacne przedstawienie, jednak cóż do rzeczy ma moja przeszłość w Pollinie? Uczciwie przyznam, że gdy chciałem zmienić otoczenie każdą postać uśmiercałem i zaczynałem od początku. Każdy w jakiś sposób zaczynał - nawet Eminencja Orański jako Artur Czartoryski, który został wygnany z Rzeczpospolitej. Przyznać muszę, że jest Eminencja w kompletowaniu faktów oraz zbieraniu haków znakomity, dlatego wolałem od granic Rotrii trzymać się daleko.

Ale ad rem. Causa dotyczy nas wszystkich, jako wiernych, dlatego (z racji bycia członkami Ludu Bożego) możemy o niej dyskutować. Sprawy nie wyjaśnia Inkwizycja, ale jednoosobowy quasi trybunał, który w mglisty sposób łączy w sobie kompetencje organów świeckich oraz kościelnych.

Obecnie jestem mieszkańcem Rzeczpospolitej oraz kapłanem, który nie może patrzeć na zatracanie ideałów, jakim oddał się zaraz na początku działalności tutaj. Podążając za niezapomnianą postacią kardynała Otto Kenta zdecydowałem się łączyć służbę Kościołowi oraz Jego Królewskiej Mości. Dostrzegając to całe plugastwo, które w jednej chwili wylało się nie mogłem pozostać bierny, dlatego podjąłem reakcję, którą podyktowało mi sumienie.

Wiedziałem, że za nią posypią się na mnie gromy ze strony hierarchii, ale wolałem podjąć to ryzyko aniżeli przyglądać się zgorszeniu, którym duchowni emanują, niszcząc dorobek pokoleń duszpasterzy Kościoła oraz plamiąc dobre imię chrześcijaństwa.

[Roderyk Colonna]

Zwada między duchownymi? Przełożonym a podwładnym? To nie przystoi.
Oczywiście o ile mogę wyrazić swoje zdanie jako prosty mieszczanin.
Obaj, zarówno Eminencja jak i x. Sieniawski prowadzicie dyskusję głównie za pomocą argumentów ad personam, a tego ludzie światli nie powinni używać.
Eminencjo, kwestia zachowania "po Bożemu" ludzi Kościoła jest słusznie podnoszona przez x. Sieniawskiego, jako że przede wszystkim, pomijając całą moralistykę, waży na wizerunku tegoż Kościoła. Dobrze, że x. Montini chce wypić "piwo, jakie nawarzył", bo słowa takie jak, cytuję, "k*rwienie się" nie powinny wyjść z ust duchownego.
Jednakże, xięże Sieniawski! Usilne próby zmiany zachowania braci kapłanów jak i swoistej reformy Kościoła są porywaniem się z motyką na słońce. Warto też przemyśleć, czy na pewno są właściwe. Jak mówił już Jego Eminencja, powstawało wiele odłamów, ale wszystkie upadły, a Kościół Rotryjski trwa.
Wespół z księciem Augustem nawołuję do pogodzenia się.
Choć jestem prostym mieszczaninem i właściwie powinienem się zajmować mieszczańskimi sprawami .-.

[Albert Orański]

Owszem zostałem wygnany, przez króla Franciszka Ferdynanda I, który w historii RON zapisał się "znakomicie". Przypomnijmy iż to on zrobił z RON najpierw Cesarstwo Polski i Królestwo Litwy, później zaś blokował próby nadania Rzeczypospolitej obecnego kształtu i rządził jak tyran. Na szczęście jego panowanie się zakończyło, nie bez udziału pewnych ludzi... Jego następcy zreformowali kraj na realny wzór, co jak widać przyniosło spodziewany rozkwit.

Zaiste sprawa dotyczy Kościoła. Jednakże Ty nie zadajesz pytań, lecz rzucasz oskarżenia, lamentujesz i siejesz zamęt nie okazując choćby odrobiny chęci pomocy. Jeśli uważasz się za bardziej kompetentnego to zapraszam byś ty rozsądził sprawę. Jego Świątobliwość z pewnością uzna twoje doświadczenie i wiedzę za pomocną.

Inkwizycja zawsze była jednoosobowa... Przez te wszystkie lata wyroki wydawał zawsze Wielki Inkwizytor samodzielnie.

Otto Kent to świetny przykład człowieka bezwolnego. Robota wykonującego wiernie wszystkie polecenia. Galareta bez osobowości...

Nigdy nie uważałem siebie za prawnika, ani specjalisty od teologii. Na miarę swoich możliwości i umiejętności staram się jednak sprawę rozwiązać, bo jest ona nie do przyjęcia. Wiem, że łatwiej stać z boku i wytykać błędy, niżeli samemu zakasać rękawy do pracy, ale przecież w tym właśnie masz największe doświadczenie.

Oddalając się jednak od wspaniałej narracji jaką na co dzień się otaczamy. Nikt z Nas nie jest przecież ani prawdziwym sarmatą, prawdziwym generałem, czy prawdziwym kardynałem. Trudno więc oczekiwać od nas kompetencji równych realnym wzorcom i takiegoż zachowania. Prawdziwi duchowni nim dojdą do wysokich urzędów są na różne sposoby formowani, kształceni i poddawani licznym doświadczeniom, a urzędy biskupie czy inne zaszczyty obejmują w wieku bardzo dojrzałym, dalekim od nagłych wybuchów. Ciężko więc oczekiwać od młodych ludzi by zawsze zachowywali się jak nestorzy.

W Rotrii doszło do kłótni i wzajemnej pyskówki. Każdego czasem ponoszą emocje, zwłaszcza gdy dochodzi do zwady, a ma lat 18, 20, 25. Nie ma na prawdę powodu, by robić z tego tak wielki lament. Sprawa zostanie osądzona, winni ukarani, po czym wrócimy dalej do normalnego życia. Kościół ani takich zachowań nie pochwala, ani nie stosuje, ani tym bardziej nie praktykuje. Zamieszani w to ludzie miast wyjaśnić sobie pewne rzeczy prywatnie, przenieśli kłótnię na forum. To nie powinno mieć miejsca, tu się zgadzamy. Nie odwołuj się też do wielkich ideałów, bo to tani chwyt. Mówisz o ideałach, a tak na prawdę całą tą dyskusją toczysz własną brudną gierkę. Stara miłość nie rdzewieje. Całkiem sprawnie idzie Ci obniżanie autorytetu Kościoła, wytykanie mi pomyłek, robienie ze mnie głupca. Kiedy założysz Kościół narodowy w RON? Bo przecież taki jest ostateczny cel. Robisz wszystko by mnie wyprowadzić z równowagi, bym cię suspendował, ekskomunikował lub inaczej uciszył. Wówczas zostaniesz męczennikiem w słusznej sprawie, a ja paskudnym oprawcą. Założysz swój Kościół narodowy, przekonasz szlachtę by do niego przystała, bo przecież ci paskudni rotryjczycy Cię uciszyli. Zostaniesz Prymasem Kościoła narodowego i znów znikniesz na kilka miesięcy. I wtedy elekcję poprowadzi nie Interrex, a ktoś inny. Z kolei jeśli zniknie prymas z Rotrii, zawsze można powołać nowego.

Problem w tym, że ty jesteś bardziej rotryjczykiem niż ja. Zacząłeś przygodę z mikronacjami od Rotrii, ja od RON. Ty wolałeś służyć tyranowi, który RON zniewolił, skarlił i upodlił, ja mu się przeciwstawiałem. Robisz z siebie młodego szlachcica, miejscowego patriotę. Tak na prawdę porzuciłeś Rotrię w chwili trudności, po czym przybyłeś do RON jako rzekomo nowy mikronauta. Nie opowiadaj więc bajek o ideałach, którym się oddałeś, bo zostając na nowo duchownym doskonale wiedziałeś jak funkcjonuje Rotria, bo sam ją współtworzyłeś. I to, że coś czasem nie działa lub działa źle jest też Twoją winą, bo miałeś w tym udział.

Rotria ma swoje wady, a składają się na nie wady jej Synów. Lecz kto jest bez winy niech pierwszy rzuci kamień.

Dlatego wysuwam rękę na zgodę, proponuję nie toczyć dalej kłótni, tylko wspólnie zastanowić się jak ten problem naprawić. Tylko nie na drodze przepychanek i kłótni, lecz spokojnej rozmowy.

Warto dodać, iż takowe postępowania karne winny być rozstrzygane na łonie wewnętrznym Kościoła (z racji pericula animae) oraz - co oczywiste - bez mieszania eklezjalnego porządku prawnego ze świeckim.

Zachęcam więc by z Twojej rady skorzystać i resztę omówić na łonie Kościoła (via PW).

[Hieronim Sieniawski]

Umiłowani!
Pozwolę sobie poczynić ostatnią wiadomość in foro publico w tej sprawie, ponieważ czuję się w obowiązku odpowiedzieć na zarzuty personalne Jego Eminencji względem mojej osoby.


Eminencjo!
Ad primum. Nie odnotowałem, bym przechodził z Waszą Eminencją "na ty", zatem preferuję pozostanie na stopie oficjalnej.

Ad secundum. Proponowałem swoją pomoc poprzez PW - przedstawiłem kilka propozycji uregulowania mojego statusu w Kościele po powrocie. Niestety nie doczekałem się odpowiedzi od Eminencji do tej pory, stąd oskarżenia o brak chęci do działania są po prostu chybione.

Ad tertium. Skoro Eminencja nie jest specjalistą od teologii czy prawa to nie powinien być Eminencja sędzią (trybunem). Brak jakichkolwiek kompetencji winien dyskwalifikować Eminencję jako kandydata na osobę zajmującą się egzekwowaniem sprawiedliwości (np. ja nie znam się na wojsku, więc omijam je szerokim łukiem). Nadto fakt nominacji świadczy jedynie o tym, iż afera zatoczyła tak szerokie kręgi, iż osób, które nie są w nią zamieszane trzeba szukać ze świecą.

Ad quartum. Przeprowadźmy analizę semantyczną wyrazu trybun. Trybun to członek trybunału, a trybunał to gremium, kolegium. Inkwizycja to z łaciny officium, czyli urząd - urząd zaś jest również pewną grupą osób, które go tworzą. Użyłem terminu trybunał w szerszym, kolegialnym znaczeniu.

Kodeks Prawa Kanonicznego wyraźnie mówi, iż w skład Sacrum Officium wchodzą Wielki Inkwizytor, inkwizytorzy oraz Komisarz Generalny (kan. 66) - nie ma mowy o trybunach. Ergo, powołanie Eminencji na urząd trybuna (nieistniejącego w rotryjskim systemie prawnym) jest bezwartościowe oraz nieskuteczne.

Ad quintum. Ja Jego Eminencję Kenta niezwykle szanuję i boli mnie czynienie wycieczek przez Eminencję względem jego osoby. Jego zasługi względem Rzeczpospolitej oraz Kościoła są niezaprzeczalne.

Ad sextum. Dziwię się, że z Eminencji kipi nienawiść i jad względem mnie, pomimo że ostatecznie odszedłem z Państwa Kościelnego na jesień 2015.

Ad septimum. Pozwolę sobie zdementować rewelacje, które przedstawia Eminencja. Nigdy nie dążyłem do założenia wspólnoty narodowej - to kłamstwo. Mój cel przestawiłem jasno: [17.07.2017 godz. 16:37] Pierwsze co, w mej opinii, należy wezwać hierarchów do pokajania się oraz ekspiacji, a potem oczyszczenia Owczarni i całej Stolicy Apostolskiej. W swojej działalności mikronacyjnej nigdy nie kierowałem się interesem politycznym, dlatego i w tym przypadku do takowego nie dążę. Dla mnie najważniejsze są wartości moralne, a szczególnie dobro. Bliska mi jest zasada św. Tomasza z Akwinu, iż bonum est diffusivum sui. Wedle Akwinaty dobro jest przyczyną celową działania, dzięki dobru działamy (pracujemy) pro publico bono, a przy tym dobro ubogaca nasze człowieczeństwo.

Ad octavum. Zaiste zaskakujące jest posądzanie mnie o obniżanie "autorytetu" Kościoła. To hierarchia całkowicie się wyzbyła wszelkiego szacunku, dokonując zbiorowego bluźnierstwa w czasie trwania "roku świętego". Jakaż jest Wasza wiarygodność, kiedy powołujecie się na Imię Pańskie? Dla mnie jest to zatrważające.

Ad novem. Nigdzie i nigdy nie stwierdziłem, iż Rzeczpospolita jest moją pierwszą mikronacją. W tutejszych klimatach jestem nowicjuszem - to niezaprzeczalny fakt.

Eminencji bardzo łatwo przychodzi ocenianie innych ludzi. Prosiłbym pochylić się nad sobą i przeprowadzić solidny rachunek sumienia. Kiedy przybyłem do Rzeczpospolitej zaufałem po raz wtóry Kościołowi pod rządami Leona III. Od tamtego czasu upłynął rok i zmieniło się bardzo wiele. Z miejsca dobrego Państwo Kościele stało się rynsztokiem, gdzie mieszkańcy zamiast współpracować (czy nawet rywalizować) obrzucają się plugastwami.

Summa summarum, jeśli tylko będę mógł pomóc to uczynię, co w mojej mocy. Oczekuję zatem na PW od Eminencji.

[Samuel Radziwiłł]

Mości panowie!
Im dłużej patrzę na to, co się dzieje w Rotrii, tym bardziej jestem przekonany, że należałoby utworzyć własny kościół narodowy, o czym kiedyś już dyskutowaliśmy. Pierwotnie byłem temu jak najbardziej przeciwny, jednak widząc to, co się dzieje, trudno jest nie zmienić zdania.

Uważam podobnie, jak Mości Hetman. Powinniśmy poważnie zastanowić się nad kościołem narodowym na najbliższym sejmie.

Każdy ma swoją przeszłość, realną, wirtualną, ale ta nie powinna byc wykorzystywana w celu dyskredytacji adwersarza.

Eminencjo, proszę o wyjaśnienie tych słów: "Otto Kent to świetny przykład człowieka bezwolnego. Robota wykonującego wiernie wszystkie polecenia. Galareta bez osobowości..." Czy mam rozumieć, że Eminencja "ma osobowość"? I co to znaczy "mieć osobowość"?