Obrazy o tematyce biblijnej

Ekspozycja dzieł sztuki i pamiątek narodowych oraz pracownie konserwatorskie

Obrazy o tematyce biblijnej

Postprzez ks. Otto Kent » 16 cze 2011, 09:10

Obrazy ze Starego Testamentu

Bóg Ojciec – Stań się

1897-1904 r. 846x390 cm witraż Kościół OO. Franciszkanów Kraków

Witraż Stanisława Wyspiańskiego to jedno z jego najwybitniejszych dzieł. Budził on i nadal budzi wielki podziw. Umiejscowiony jest w dużym oknie z tyłu nawy Kościoła OO. Franciszkanów w Krakowie. Pierwotna nazwa tego dzieła to ”Bóg wyprowadzający światy z chaosu”. Wpatrując się weń obserwujemy wielkie zamiłowanie autora falistą i płynną linią charakterystyczną dla secesji. Przewaga fioletów, granatów, błękitów i zieleni jest przełamana rozświetlonymi błyskami. Na lewej dłoni Stwórcy uniesionej we władczym geście dominuje ciepła żółć, z drugiej opuszczonej rozsypują się świetlne promienie. Twarz Boga Ojca okolona siwymi włosami i przyozdobiona długą biało niebieską brodą, ukazuje Jego Wszechmoc. Lekko pochylona postać i szaty niczym wstęgi nabierają mocy i akcentują chwilę Stworzenia. Oczy Boga są zalane niebieską barwą. Daje to poczucie pewnej anonimowości. Po oczach najczęściej poznajemy ludzi, oczy Boga są jednak zakryte, niepoznane jak Jego wyroki i plany. Kształt cienia pod powiekami Boga Ojca przypomina spływające łzy. Bóg płaczący - będący poza czasem i przestrzenią - wiedzący jak wiele cierpienia powstanie na świecie, który sam tworzy z Miłości dla człowieka. W opadającej ręce widać czerwone żyły i kości kojarzące się z życiem. Z tyłu postaci widnieją poziome fale morskie. Bóg tworzący „światy” (galaktyki) z chaosu.


Informacje o artyście:

Stanisław Wyspiański urodził się 15 stycznia w Krakowie w 1869 jako pierwsze dziecko rzeźbiarza Franciszka Wyspiańskiego i Marii zd. Rogowskich. Zajmował się malarstwem, architekturą, sztuką stosowaną, grafiką (również książkową), witrażem. Był wybitnym dramatopisarzem, poetą i reformatorem teatru. Był niemal tak wszechstronny jak twórcy renesansowi. Trafne jest również porównanie jego osoby do Leonarda da Vinci.
Gdy miał 7 lat zmarła jego mama. Wychowywał się u wujostwa, gdyż jego ojciec nie był w stanie sprawować nad nim opieki (alkohol, problemy materialne). Państwo Stankiewiczowie traktowali go jak własnego syna. Od najmłodszych lat miał kontakt z kulturą. Dom wujostwa był odwiedzany przez taką osobistość jak Jan Matejko. On zauważył jego talent, który zrobił na nim wielkie wrażenie. W gimnazjum poznał Józefa Mehoffera , Lucjana Rydla oraz Stanisława Estreichera.
Będąc studentem w Szkole Stuk Pięknych w Krakowie Stanisław bardzo się wyróżniał. Matejko dał mu więc udział w wykonaniu polichromii w Kościele Mariackim. Gdy Stanisław miał 21 lat wyruszył w podróż po Europie odwiedzając Włochy, Szwajcarię, Francję, Niemcy i Pragę. Przebywając w Paryżu, żył bardzo biednie. Utrzymywał się ze stypendium Szkoły Sztuk Pięknych. W Paryżu spotkał Paula Gauguina i nabistów, którzy wywarli bardzo wielki wpływ na jego sztukę. Wtedy również zainteresował się teatrem zwłaszcza tragedią antyczną i twórczością Szekspira. Miał też swój udział w ruchu modernistycznym. W rok przed śmiercią został profesorem Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. W czasie śmiertelnej choroby opiekowała się Stanisławem ciotka Stankiewiczowa, która mimo wielu konfliktów darzyła go dozgonną miłością. Zmarł w 1907 roku w Krakowie.
Jego ulubioną techniką był pastel, którym najczęściej malował portrety oraz pejzaże. W jego malarstwie widać wielki wpływ Jana Matejki, który łączył z dekoracyjnością, secesyjną giętką linią, (stosował też motywy roślinne), i impresją.

Obrazek



 

Re: Obrazy o tematyce biblijnej

Postprzez ks. Otto Kent » 17 cze 2011, 08:15

Stworzenie Adama

"Stworzenie Adama", 1510, fresk, 280 x 570 cm, Kaplica Sykstyńska w Watykanie Autor: Michelangelo di Lodovico Buonarotti Simoni (Michał Anioł), malarz włoski, ur. 1475 w Caprese koło Arezzo, zm. 1564 w Rzymie

Twórca renesansowy

Michał Anioł jest uważany za największego, obok Leonarda da Vinci, artystę w historii. Był architektem, rzeźbiarzem, rysownikiem i malarzem. We wszystkich tych dziedzinach stworzył wspaniałe arcydzieła. Pisał także wiersze.
Jego twórczość łączy cechy dojrzałego renesansu z zapowiedziami nowego stylu: baroku. Odchodził on bowiem od spokoju kompozycji swych poprzedników. Jego dzieła są pełne dynamiki i dramatyzmu.
Jego malarstwo uważa się za "rzeźbiarskie". Artysta skupia się bowiem głównie na kompozycji, zagadnieniu formy w przestrzeni, nie przywiązując wagi do koloru i światłocienia. W jego obrazach dominuje bogactwo ekspresji i intensywność psychologiczna.
Był uczniem malarza Domenico Ghirlandaio i rzeźbiarza Bertolda di Giovanni. Jego działalność artystyczna jest związana z Bolonią (1494-1495), Florencją (1501-1505, 1517-1534), a przede wszystkim z Rzymem (1496-1501, 1505-1517, 1534-1564), gdzie twórczość artysty objęta została mecenatem papieskim.
Michał Anioł to polskie tłumaczenie imienia artysty: Michelangelo.

Rzeźbiarz z pędzlem

Najwspanialszym dziełem malarskim Michała Anioła są freski w watykańskiej Kaplicy Sykstyńskiej, wykonane w latach 1508-1512 na zamówienie papieża Juliusza II.
Artysta długo nie chciał się podjąć tego zadania, twierdząc, że nie jest malarzem, lecz architektem i rzeźbiarzem. Nigdy wcześniej nie malował fresków. Praca specjalistów, których sprowadził do pomocy, nie zadowalała go jednak. Odprawił więc wszystkich i pracował sam, stopniowo poznając tajniki tej trudnej techniki. Sam nawet mieszał farbę.
Pokrycie 800 metrów kwadratowych sklepienia zajęło mu cztery lata. Powstało jedno z najwybitniejszych dzieł w historii. Specjaliści uważają je za "syntezę wszystkich sztuk plastycznych". Gładkie, spłaszczone sklepienie (tzw. zwierciadlane) Kaplicy artysta podzielił bogatym szkieletem malowanej "architektury" z ram i gzymsów, ożywionej "rzeźbiarskimi" (również malowanymi) figurami. W wyodrębnionych w ten sposób polach umieścił malowidła. Całość tworzy niezwykle spójną kompozycję.

Prehistoria Odkupienia

Tematem fresków jest zaczerpnięta z Księgi Rodzaju prehistoria Odkupienia ludzkości, od stworzenia świata, poprzez grzech pierworodny, aż po historię Noego. Cykl jest ideowym uzupełnieniem malowideł pokrywających ściany Kaplicy, przedstawiających historię Zbawienia, ukończonych wcześniej przez malarzy florenckich i umbryjskich.

Akt stworzenia

Stworzenie Adama jest najsławniejszym z fresków namalowanych przez Michała Anioła. Przedstawia chwilę, w której Bóg Ojciec daje życie pierwszemu człowiekowi.
Z lewej strony widzimy Adama, leżącego na ziemi. Jego bezwładnie uniesiona ręka niemal styka się z pełną energii ręką Boga, niesionego przez aniołów z prawej strony. Dar życia w tym właśnie momencie "spływa" na Adama. Ciało Adama unosi się, jakby przyciągane przez Stwórcę. Z postaci Boga emanuje siła, Adam łagodnie poddaje się Jego woli.

Stworzył więc Bóg człowieka na swój obraz...

Fresk jest także ilustracją zdania z Księgi Rodzaju: "Stworzył więc Bóg człowieka na swój obraz" (Rdz 1,27).
Postaci Boga i Adama są do siebie podobne. Aby podkreślić to wrażenie, artysta namalował obie sylwetki tak, że ułożone są niemal identycznie. Zapewnia to przy okazji symetrię całej kompozycji.

Dzieło Michała Anioła jest tak sugestywne, że gesty stykających się rąk Boga i człowieka stały się od tego czasu alegorią aktu stworzenia.

Obrazek



 

Re: Obrazy o tematyce biblijnej

Postprzez ks. Otto Kent » 18 cze 2011, 07:49

Adam i Ewa

"Adam i Ewa", ok. 1550, olej na płótnie, 240 x 186 cm, Muzeum Prado (Madryt) Autor: Tycjan (Tiziano Vecellio de Gregorio), malarz włoski, ur. ok. 1480 w Pieve di Cadore koło Wenecji, zm. 1576 w Wenecji

Najsłynniejszy wenecjanin

Przez kilka stuleci Wenecja była jednym z najważniejszych na świecie ośrodków malarstwa. Za najwybitniejszego przedstawiciela tzw. szkoły weneckiej uważany jest Tycjan. Tworzył nie tylko w Wenecji. Był nadwornym malarzem cesarza Karola V i na jego zamówienie pracował również w Bolonii, Rzymie i Augsburgu.
Malował w duchu renesansu. Do szkoły weneckiej wniósł elementy patosu i swobodę kompozycji. Jak każdy wenecjanin był wybitnym kolorystą. Początkowo operował ciepłą tonacją z kontrastami czerwieni (ulubiony karmin) i zieleni, później zwrócił się ku chłodnym zestawieniom błękitów i żółcieni. Jego twórczość w znacznym stopniu wpłynęła na rozwój malarstwa XVII w. Peter Paul Rubens tak podziwiał Tycjana, że skopiował kilka jego dzieł, m.in. właśnie "Adama i Ewę".

Wąż z głową dziecka

Pozornie dzieło Tycjana ujmuje temat grzechu pierworodnego w sposób konwencjonalny. Postacie Adama i Ewy znajdują się z dwóch stron Drzewa Wiadomości Dobrego i Złego. Ewa bierze do ręki owoc podany jej przez węża.
Artysta z Wenecji namalował jednak węża inaczej niż wcześniejsi twórcy. Wąż przybiera na jego obrazie kształty dziecka, ma ludzką głowę i rękę.

Gest odrzucenia

W nowy sposób Tycjan namalował również Adama. Jego przechylone, jakby odsuwające się od drzewa ciało wyraża niepokój i napięcie. Lewą ręką wyraźnie próbuje powstrzymać Ewę, która wydaje się tego gestu nie zauważać.

Obrazek



 

Re: Obrazy o tematyce biblijnej

Postprzez ks. Otto Kent » 19 cze 2011, 14:31

Wieża Babel

olej na desce, 1563, Kunsthistorisches Museum, Wiedeń

Ludzka pycha sięgnęła chmur. Najwyższa kondygnacja gigantycznej wieży przebija się przez obłoki. Kara Boża jest już jednak blisko. Imponująca budowla wygląda przecież jak ruina, z której sypią się kamienie. W dodatku przechyla się niebezpiecznie w lewą stronę. Pracujący przy niej jak mrówki w mrowisku ludzie nie zdają sobie sprawy z zagrożenia.

Inspiracją dla artysty była oczywiście historia budowy wieży Babel, zamieszczona w Księdze Rodzaju. Rozgniewany zuchwałością budowniczych Bóg sprawił, że zaczęli mówić różnymi językami i nie mogąc się porozumieć, musieli przerwać budowę. Breughel pokazał jednak klęskę budowniczych w inny sposób. Wieża imponuje rozmiarami, gdy porównamy ją z namalowanym z lewej strony miastem, ale widać, że jej fundamenty nie są solidne. Budowla kojarzyć się może nawet z ogromnym zamkiem z piasku. Detale architektoniczne artysta zaobserwował podczas swojej podróży do Rzymu, gdzie podziwiał m.in. ruiny słynnego Koloseum.

Pychę budowniczych Breughel ukazał w scenie na pierwszym planie, z lewej strony na dole. Inicjator budowy, król Nimrod, przybywa ze swoją świtą nadzorować kamieniarzy. Ludzie przerywają pracę i padają przed monarchą na kolana, jak przed Bogiem. Ten hołd wygląda jeszcze bardziej żałośnie niż konstrukcja wieży.

W okresie renesansu, gdy Breughel malował swój obraz, historia wieży Babel nabrała nowych treści. Prąd umysłowy zwany humanizmem podkreślał możliwości i potęgę człowieka, był wyrazem dumy z rozwoju nauki, techniki, wspaniałych osiągnięć sztuki. Porzucano średniowieczne myślenie o znikomości ludzkiej egzystencji. Już wówczas przestrzegano jednak, by w tym zachłyśnięciu się ludzkimi możliwościami nie stawiać człowieka w miejscu, które należy się Bogu. Taką wymowę ma właśnie obraz Breughela. W dzisiejszych czasach wydaje się jeszcze bardziej aktualny.

Obrazek



 

Re: Obrazy o tematyce biblijnej

Postprzez ks. Otto Kent » 20 cze 2011, 08:04

Abraham i Izaak w drodze

„Abraham i Izaak w drodze”, gwasz, 1931, Muzeum Narodowe Przesłania Biblijnego Marca Chagalla, Nicea

Tę scenę w dawnych wiekach przedstawiano zawsze podobnie, bez względu na epokę i obowiązujący w niej styl malowania. Zrozpaczony Abraham, któremu Bóg nakazał złożyć w ofierze jedynego syna, Izaaka, był pokazywany na chwilę przed zadaniem śmiertelnego ciosu. Ból ojca i bezradność syna kontrastowały z zapowiedzią szczęśliwego zakończenia – barankiem wskazywanym Abrahamowi przez anioła.

Dopiero Marc Chagall w XX wieku spojrzał na tę scenę inaczej, w sposób bliższy naszej współczesnej wrażliwości. Unikając spektakularnych efektów, stara się przeniknąć w głąb dusz Abrahama i Izaaka.
Zanim doszło do dramatycznej chwili na wzgórzu w kraju Moria, Abraham i Izaak musieli dojść na miejsce złożenia ofiary. Chagall namawia nas do refleksji na temat tego, co działo się wtedy w ich sercach i umysłach.

Dla obu jest to jakby droga krzyżowa. Izaak, obarczony – jak Chrystus – ofiarnym drewnem, jest nagi, co symbolizuje jego bezbronność. Idzie pokornie, choć wyraźnie się niepokoi. „Ojcze mój! Oto ogień i drwa, a gdzież jest jagnię na całopalenie?” (Rdz 22,7) – pyta Abrahama. Abraham przymknął oczy, jakby był nieobecny. W jednej ręce trzyma nóż, w drugiej świecę, której płomień oświetla mu drogę.

Ta świeca to wiara, która pcha Abrahama do przodu. Gdyby nie ona, na pewno by nie szedł. Cierpi, ale czuje, że postępuje właściwie. Zaufał Bogu do końca, i wie, że musi wypełnić Jego wolę, bez względu na wszystko.

Obrazek



 

Re: Obrazy o tematyce biblijnej

Postprzez ks. Otto Kent » 21 cze 2011, 07:53

Ofiara Abrahama

1527-1530, olej na desce, 213 x 159 cm, Gemäldegalerie (Drezno), drugi egzemplarz (98 x 69 cm) w Muzeum Prado (Madryt), a trzeci w Muzeum w Brescii.

Autor: Andrea d'Agnolo di Francesco, zwany Andrea del Sarto, malarz włoski, ur. 1486 we Florencji, zm. 1530 we Florencji

Andrzej od Krawca

Andrea del Sarto naprawdę nazywał się Andrea d'Agnolo di Francesco. Ponieważ jednak jego ojciec był znanym florenckim krawcem, nazywano go Andrzej od Krawca (Andrea del Sarto).
Uważany jest za jednego z najwybitniejszych artystów pełnego renesansu. Wzorował się na Leonardo da Vinci, od którego przejął harmonię kompozycji oraz bezbłędny rysunek i na Michale Aniele, którego wpływowi zawdzięcza ekspresję swych dzieł. Był najlepszym kolorystą włoskim spośród artystów tworzących poza Wenecją. Oprócz rodzinnej Florencji pracował także w Paryżu.

Dramatyczna scena

Temat dzieła został zaczerpnięty ze Starego Testamentu. Bóg, chcąc wypróbować lojalność Abrahama, nakazał mu złożyć ofiarę z jego syna Izaaka. Izaak był wówczas jedynym synem sędziwego patriarchy. Zrozpaczony Abraham postanowił wypełnić nakaz Boga. Kiedy miał zadać śmiertelny cios powstrzymał go anioł, wskazując na baranka, którego patriarcha winien złożyć w ofierze zamiast swego syna.
Ta dramatyczna scena często była przedstawiana przez artystów. Na obrazie Andrei del Sarto Abraham lewą ręką przytrzymuje syna na ofiarnym ołtarzu, a prawą mocno ściska nóż. Pełne bólu i lęku twarze Abrahama i Izaaka przełamują konwencje tradycyjnego malarstwa renesansowego i są już zapowiedzią manieryzmu, stylu przejściowego między renesansem i barokiem.

Anioł i baranek

Artysta przedstawił chwilę, w której z nieba nadszedł ratunek dla Abrahama i jego syna. Koło głowy patriarchy pojawia się anioł, który palcem wskazuje na baranka błąkającego się koło ołtarza. Zaskoczony Abraham obraca głowę w kierunku anioła. Z jego twarzy nie zniknął jeszcze ból. Decyzja Boga dopiero za chwilę do niego dotrze. Przerażony Izaak nie zdaje sobie sprawy z tego co się dzieje. W tle po prawej stronie u dołu obrazu widzimy leżącą postać. Jest to prawdopodobnie rozpaczająca Sara, małżonka Abrahama i matka Izaaka.

Obrazek



 

Re: Obrazy o tematyce biblijnej

Postprzez ks. Otto Kent » 22 cze 2011, 09:03

Józef w pałacu faraona

"Józef w pałacu faraona", 1748, olej na płótnie, 283 x 325 cm, Muzeum Prado (Madryt) Autor: Jacopo Amigoni, malarz włoski, ur. ok. 1682 w Neapolu, zm. 1752 w Madrycie

Wenecjanin z Neapolu

Jacopo Amigoni pochodził z Neapolu, ale karierę malarską rozpoczął w Wenecji. Dziś nieco zapomniany, w XVIII w. był jednak bardzo cenionym i popularnym artystą. Tworzył w państwach włoskich, Bawarii, Francji, Anglii, Flandrii i Hiszpanii.
Jego twórczość charakteryzuje typowa dla szkoły weneckiej bogata kolorystyka oraz często spotykane w sztuce późnego baroku patos i teatralność kompozycji.
"Józefa w pałacu faraona" namalował na zamówienie króla Hiszpanii Ferdynanda VI do pałacu królewskiego w Aranjuez.

Temat z Księgi Rodzaju

Obraz przedstawia scenę ze Starego Testamentu, w której faraon mianuje Józefa (syna Jakuba i Racheli) rządcą Egiptu. Józef wytłumaczył władcy znaczenie jego snów o siedmiu krowach tłustych i siedmiu chudych oraz o siedmiu kłosach pełnych i siedmiu pustych. Miało to oznaczać siedem lat dostatku i następne siedem głodu dla jego państwa. Faraon uwierzył słowom Józefa i polecił mu zarządzanie państwem, zawieszając mu na szyi łańcuch i wkładając na palec pierścień. (Rdz. 41, 37-43). Tę właśnie chwilę widzimy na obrazie.

Wzorowy rządca

Józef wzorowo wywiązał się z powierzonego zadania rządzenia krajem. Dlatego scenę powierzenia mu tej misji zamówił u Amigoniego król Hiszpanii. Zawieszony w pałacu królewskim obraz miał przypominać, że monarcha jest dobrym gospodarzem, jak biblijny Józef.
W XVIII wieku władcy chętnie dekorowali bowiem swoje siedziby dziełami opiewającymi ich zalety. Zwykle artyści nie sławili monarchów wprost, malując ich podobizny, lecz poprzez alegorię – czyli przedstawienie symboliczne określonej zalety, wybierając tematy biblijne lub mitologiczne. Józef symbolizuje tu zaletę, którą chciał przypisać sobie Ferdynand VI.

Obrazek



 

Re: Obrazy o tematyce biblijnej

Postprzez ks. Otto Kent » 23 cze 2011, 14:26

Judyta i Holofernes

"Judyta i Holofernes", ok. 1577-1578, olej na płótnie, 188 x 251 cm, Muzeum Prado (Madryt) Autor: Jacopo Robusti "Tintoretto", malarz włoski, ur. 1518 w Wenecji, zm. 1594 w Wenecji

Dramatyczna opowieść ze Starego Testamentu

Temat obrazu został zaczerpnięty z Księgi Judyty, wchodzącej w skład Starego Testamentu. Wojska asyryjskie, pod dowództwem Holofernesa oblegały izraelskie miasto Betulia, które było już bliskie poddania się z uwagi na straty wśród obrońców i głód. Miasto zostało uratowane przez Judytę, wdowę po Manassesie.
Odziana w bogate szaty Judyta udała się do obozu asyryjskiego. Holofernes przyjął ją w swoim namiocie i nakazał przygotować ucztę. Judyta pozostała w namiocie Holofernesa, a gdy ten zasnął, obcięła mu mieczem głowę. Wojsko asyryjskie, pozbawione wodza, zmuszone było odstąpić od oblężenia.
Tintoretto namalował chwilę tuż po zabiciu wodza. Judyta nakrywa jego zwłoki leżące na łóżku, a jej służąca chowa głowę zabitego do torby. Zakrwawiony miecz leży na podeście łóżka.
Na stole leży jeszcze zastawa, a także zbroja wodza. Przez okno widać obóz wojsk asyryjskich.

Ruch i dynamika

Tintoretto nazywany jest czasem weneckim Rubensem. Potrafił bowiem w mistrzowski sposób malować sceny dramatyczne i dynamiczne. Śmiało stosował skróty perspektywiczne. "Judytę i Holofernesa" zdynamizował stosując linie ukośne, podobnie jak czynili to później malarze barokowi (linie pionowe i poziome, stosowane w kompozycjach statycznych, dominowały w renesansie). Dlatego jego twórczość zaliczana jest do manieryzmu, stylu przejściowego między renesansem i barokiem.
W "Judycie i Holofernesie" ciała wszystkich postaci są przechylone ukośnie w lewo. Linie te równoważone są przez prawą nogę klęczącej służącej, prawą rękę Holofernesa i ręce Judyty, skierowane ukośnie w prawą stronę.
Stwarza to wrażenie ruchu i dynamiki.

Mistrz koloru

Jak wszyscy malarze weneccy, Tintoretto mistrzowsko operował barwą. Dla jego twórczości charakterystyczne są przesycone różnymi kolorami cienie, co widać także na tym płótnie.
Scenę oświetla światło z lewej strony, którego źródło jest niewidoczne.
Artysta podpisał swój obraz, jego sygnatura znajduje się na podeście łóżka.

Obrazek



 

Re: Obrazy o tematyce biblijnej

Postprzez ks. Otto Kent » 24 cze 2011, 08:03

Ewangelie - przed Chrztem

Niepokalane Poczęcie

Giovanni Battista Tiepolo, „Niepokalane Poczęcie”,olej na płótnie, 1769, Muzeum Prado, Madryt

Jak pokazać w sztuce niepokalane poczęcie Maryi? Jest oczywiste, że wybierając taki temat obrazu, artyści musieli posługiwać się symbolami. W okresie baroku malowali Niepokalaną podobnie jak Wniebowzięcie. Matka Boża unosi się w abstrakcyjnej przestrzeni, wśród chmur, z górującym nad nią białym gołębiem – symbolem Ducha Świętego. Jej sylwetka otoczona jest maryjnymi atrybutami. One mówią wszystko.
Aniołek w prawym dolnym rogu obrazu trzyma lilię, symbolizującą czystość. Matka Boża stoi na kuli ziemskiej, depcząc węża – kusiciela. Ma to oznaczać Jej zwycięstwo nad grzechem pierworodnym. O tym samym przypomina leżące obok drzewko palmowe.

Inny maryjny symbol, zwierciadło (znany m.in. z Litanii Loretańskiej – „Zwierciadło Sprawiedliwości”), oznaczający, że Madonna jest odbiciem wszelkich cnót, artysta umieścił w dole obrazu, na środku, ukryte między chmurami.

Postaci Matki Bożej towarzyszą też dwa symbole zaczerpnięte z Apokalipsy św. Jana. Nad głową Maryi jest korona z gwiazd, a za Jej stopami widać księżyc. („Niewiasta obleczona w słońce i księżyc u jej stóp, a na głowie jej korona z gwiazd dwunastu” – Ap 12, 1).

Symbole z Apokalipsy artysta umieścił dyskretnie (księżyc z tyłu, gwiazdy korony słabo widoczne na jasnym tle), aby nie zdominowały obrazu. Najważniejszymi symbolami dzieła są bowiem gołąb nad głową Matki Bożej i kula ziemska z wężem pod Jej stopami.

Tiepolo „skąpał” scenę Niepokalanego Poczęcia w żółtawym świetle, stwarzającym wrażenie nadnaturalnego.
Kompozycja dzieła jest dynamiczna. Decydują o tym rozwiane szaty Najświętszej Maryi Panny, a przede wszystkim rozmieszczone nieregularnie ze wszystkich stron aniołki, nadające przedstawieniu lekkość.

Obrazek



 

Re: Obrazy o tematyce biblijnej

Postprzez ks. Otto Kent » 25 cze 2011, 07:55

Zwiastowanie

"Zwiastowanie", 1435-1445, tempera na desce, 194 x 194 cm, Muzeum Prado (Madryt) Autor: Guido di Pietro da Mugello "Fra Angelico", malarz włoski, ur. ok. 1400 w Vicchio nell Mugello, zm. 1455 w Rzymie

Patron artystów

Fra Angelico naprawdę nazywał się Guido di Pietro da Mugello. Był dominikaninem, w zakonie przybrał imię Giovanni da Fiesole (jego klasztor znajdował się w miejscowości Fiesole). Ponieważ mówiono, że maluje pięknie jak aniołowie, przylgnął do niego przydomek "Fra Angelico" – Anielski Brat.
Był niezwykle pobożny. Malował wyłącznie obrazy religijne, przy czym nie brał do ręki pędzla, dopóki nie odmówił modlitwy. Już w XV w. nazywano go "il Beato" – błogosławiony, ale beatyfikował go dopiero Jan Paweł II, ogłaszając go jednocześnie patronem artystów.
W swej twórczości łączył elementy późnego gotyku (użycie złoceń) i wczesnego renesansu (perspektywa). Jego obrazy charakteryzuje głęboki, religijny nastrój i świetna kolorystyka. Tworzył m.in. w Rzymie, Florencji i Orvieto. "Zwiastowanie" namalował dla swego klasztoru w Fiesole.

Tuż przed Poczęciem

Tematem dzieła jest zaczerpnięta z Ewangelii wg św. Łukasza scena Zwiastowania. Archanioł Gabriel przemawia do Najświętszej Marii Panny stojąc w pełnej szacunku pozie. Artysta przedstawił jednocześnie chwilę tuż przed Poczęciem. Dwie ręce Boga Ojca wysyłają ze świetlistego kręgu w górnym lewym rogu obrazu złote promienie i gołębia, symbolizujące Ducha Świętego. Zbliżają się one do NMP. Gołąb został namalowany koło drugiej od lewej kolumny, nad głową Archanioła Gabriela, jakby na przedłużeniu jego pochylonej sylwetki.
Pomiędzy Archaniołem a Najświętszą Marią Panną artysta namalował także jaskółkę, siedzącą na pręcie łączącym kolumny. Symbolizuje ona czystość NMP.

Architektura nierzeczywista

Cała scena odbywa się na ganku otoczonym kolumnami, sprawiającym nierzeczywiste wrażenie. Budowla jest zbyt niska, a kolumny zbyt cienkie by udźwignąć sklepienie. Fra Angelico chciał uniknąć naturalizmu i wiązania przedstawionej sceny z konkretnym miejscem na ziemi. Uważał, że żadne nie jest godne, by umieścić w nim tak ważną chwilę.
Ponadto artysta postanowił oddzielić Zwiastowanie od sąsiedniej sceny, umieszczonej z lewej strony obrazu. Dlatego posłużył się nierzeczywistą architekturą.

Grzech i odkupienie

Z lewej strony artysta przedstawił scenę wygnania Adama i Ewy z raju. W ten sposób na jednym obrazie umieścił rezultat grzechu pierworodnego i zapowiedź odkupienia ludzkości pokutującej za ten grzech. Pokój Najświętszej Marii Panny wydaje się znajdować w tym samym rajskim ogrodzie, który opuszczają Adam i Ewa. W ten sposób artysta połączył Stary i Nowy Testament.

Życie Matki Bożej

Pod obrazem, w predelli, Fra Angelico umieścił pięć małych przedstawień ze scenami z życia Matki Bożej. Czyta się je, jak książkę, od lewej do prawej. Są to kolejno: Narodziny Marii, Zaślubiny ze św. Józefem, Nawiedzenie św. Anny, Pokłon Trzech Króli, Ofiarowanie w Świątyni, Wniebowzięcie Najświętszej Marii Panny.

Gotyk i renesans

"Zwiastowanie" jest dziełem renesansowym, Fra Angelico posłużył się jednak pewnymi stosowanymi w gotyku metodami. W dekoracji szat Matki Bożej i Archanioła zastosował złocenia symbolizujące świętość. Ponadto zróżnicował rozmiary przedstawionych postaci w zależności od tego jak są ważne. W średniowieczu, gdy nie znano perspektywy, była to obowiązująca zasada. W I połowie XV w. ludzie byli jeszcze przyzwyczajeni, że najważniejsze osoby muszą być największe. Dlatego NMP, gdyby namalować Ją stojącą, nie zmieściłaby się w swym pokoju. Oboje z Archaniołem Gabrielem są więksi niż Adam i Ewa, co zresztą artysta rozwiązał zgodnie z duchem renesansu, umieszczając wygnanie z raju na dalszym planie.

Obrazek



 

Następna strona

kuchnie na wymiar kalwaria zebrzydowska

Powrót do Muzeum Narodowe

Kto przegląda forum

Użytkownicy przeglądający ten dział: Brak zidentyfikowanych użytkowników i 1 gość