Stare Instrumenty Muzyczne
Napisane: 20 maja 2011, 14:26
Lutnia
Dawny instrument ze strunami szarpanymi (najpierw gęsim piórem, potem palcami). Pochodzi z arabskiej Hiszpanii (arab al-ud). W Europie grali na niej średniowieczni minstrele. Odgrywała pierwszoplanową rolę w muzyce renesansu i wczesnego baroku, dopóki nie wyparł jej klawesyn. Model klasyczny zaopatrzony jest w pięć podwójnych strun i jedną nie skracaną palcami (pustą), wydającą tylko dźwięk, na jaki jest nastrojona. Najczęściej spotykany strój: G-c-f-c-e. Szóstą strunę strojono różnie, zależnie od tradycji. Z lutni zrodziła się mandolina. Basową odmianą lutni jest teorba.
Lira korbowa
Instrument smyczkowy o 6-8 strunach. Podczas gry trzymana na kolanach. Korpus zakończony jest u dołu korbą. Korba jest połączona z kołem, które pociera struny tak jak w innych instrumentach smyczek. Część strun pełni funkcje melodyczne. Są one skracane za pośrednictwem zestawu kołków połączonych z klawiaturą. Pozostałe struny wydają monotonny, wibrujący dźwięk o stałej wysokości (burdon).
Lira korbowa była instrumentem popularnym w muzyce średniowiecza i renesansu. Znana była także w muzyce ludowej, zwłaszcza jako instrument akompaniujący pieśniarzom i tzw. lirnikom wioskowym. W XVIII wieku grywali na niej również arystokraci, zwłaszcza we Francji; te egzemplarze były bogato zdobione. W różnych krajach budowana była w odmiennych formach, na ziemiach Polski i Ukrainy typowy był wariant przypominający kształtem futerał skrzypiec.
Dawny instrument ze strunami szarpanymi (najpierw gęsim piórem, potem palcami). Pochodzi z arabskiej Hiszpanii (arab al-ud). W Europie grali na niej średniowieczni minstrele. Odgrywała pierwszoplanową rolę w muzyce renesansu i wczesnego baroku, dopóki nie wyparł jej klawesyn. Model klasyczny zaopatrzony jest w pięć podwójnych strun i jedną nie skracaną palcami (pustą), wydającą tylko dźwięk, na jaki jest nastrojona. Najczęściej spotykany strój: G-c-f-c-e. Szóstą strunę strojono różnie, zależnie od tradycji. Z lutni zrodziła się mandolina. Basową odmianą lutni jest teorba.
Lira korbowa
Instrument smyczkowy o 6-8 strunach. Podczas gry trzymana na kolanach. Korpus zakończony jest u dołu korbą. Korba jest połączona z kołem, które pociera struny tak jak w innych instrumentach smyczek. Część strun pełni funkcje melodyczne. Są one skracane za pośrednictwem zestawu kołków połączonych z klawiaturą. Pozostałe struny wydają monotonny, wibrujący dźwięk o stałej wysokości (burdon).
Lira korbowa była instrumentem popularnym w muzyce średniowiecza i renesansu. Znana była także w muzyce ludowej, zwłaszcza jako instrument akompaniujący pieśniarzom i tzw. lirnikom wioskowym. W XVIII wieku grywali na niej również arystokraci, zwłaszcza we Francji; te egzemplarze były bogato zdobione. W różnych krajach budowana była w odmiennych formach, na ziemiach Polski i Ukrainy typowy był wariant przypominający kształtem futerał skrzypiec.