Dekret Królewski szesnasty, o powołaniu ambasadora
My, Mikołaj I, z Bożej łaski i woli Narodu, Król Polski, Wielki Książę Litewski, Książę Ruski, Pruski, Mazowiecki, Żmudzki, Kijowski, Wołyński, Podolski, Podlaski, Inflancki, Smoleński, Siewierski, Czernihowski
etc. etc. etc.
in Nomine Domini et ad perpetuam rei memoriam:
Darząc uznaniem Księstwo Sarmacji oraz Chanat Kugarski, wedle podtrzymania dobrych relacji łączących te państwa z Rzeczpospolitą postanawiamy posłać naszego pełnomocnego ambasadora,
powierzając te funkcje wiernemu synowi Rzeczypospolitej,
Mości Panu Stanisławowi von Tauer Jesteśmy pewni, że swoją pracą przysłuży się do rozwoju stosunków dyplomatycznych pomiędzy Rzecząpospolitą Obojga Narodów, a Księstwem Sarmacji oraz Chanatem Kugarskim.
Głęboko wierzymy, że pan Stanisław von Tauer poradzi sobie wyśmienicie na tych nader ważnych stanowiskach.
Kierując ostanie słowa do pana ambasadora przypominamy, że praca na powierzonych placówkach musi być wykonywa z pełną godnością i cierpliwością.
Znając jednak Mości Pana Stanisława mamy pewność, że takimi przymiotami ów mąż się odznacza.
