Rzeczpospolita Obojga Narodów

Szlachto Rzeczypospolitej,
Obywatele!

Wielkie klęski dotykają świat dzisiejszy, iż luda za mało jest po krainach wszelakich, ażeby dać im wszystkim szczęście i pomyślność. Takoż i Rzeczpospolita nasza cierpi, jako że za mało ma synów i córek, którzyby o jej bezpieczeństwo i rozwój troskę należytą okazali.
Przeto zdecydowaliśmy skorzystać z nadzwyczajnych prerogatyw, jakie nam Konstytucja Rzeczypospolitej wolą Narodów uchwalona nadała i wprowadziliśmy na terenie Ojczyzny Naszej stan wyjątkowy.
Sejm niemożny jest, aby zebrać się na obrady. Niewielu nas w granicach Matki Ojczyzny zostało. Uznając, że Narody tej Rzeczypospolitej od króla swego oczekują opieki i pomocy postanowiliśmy przeto podjąć bezzwłoczne działania.
Nasi Senatrowie, książę Markos Viktorjosigos oraz książę August Włodzimierz Medyceusz, zawiązali konfederacją za Naszym przyzwoleniem i z Naszym błogosławieństwem, której to konfederacji celem będzie uzdrowienie Rzeczypospolitej.
Wspólnie z Czcigodnymi Senatorami radziliśmy nad stanem Ojczyzny Naszej do tego dochodząc wniosku, iż jedynie przydanie jej unikalnego blasku może zachęcić nowych do osiedlania się pośród nas, co z kolei wzmocni naszą Rzeczpospolitą. Nadziei upatrujemy w Nowym Początku, w tak dalece idącej reformie Rzeczypospolitej, która odmieni całkiem jej oblicze, czyniąc z niej twór wierny historycznemu oryginałowi.
Wzywamy was wszystkich, szlachto i obywatele, abyście w ramach tej Konfederacji radzili, w którą stronę podążyć ma Ojczyzna Nasza. My zaś z naszej strony proponujemy:
1)Ażeby prawo wszelakie Rzeczypospolitej jako nieadekwatne dla Niej uchylić;
2)Ażeby moc Artykułom henrykowskim powrócić i z nich fundament praw wszelakich poczynić;
3)Ażeby elekcyjność tronu przywrócić;
4)Ażeby stanowość społeczeństwa wprowadzić;
5)Ażeby szlachcie Naszej przywieleje wszelakie, jako to liberum veto, neminem captivabimus, a takoż i wyłączne prawa polityczne i inne zatwierdzić;
6)Ażeby Polakom i Litwinom przyzwolić na takowe urządzenie ich krajów, któreby w poszanowaniu miało ich tradycje, bez niewolenia ich bez potrzeby prawem ogólnym Rzeczypospolitej
7)Ażeby posłowie na Sejm instrukcje otrzymywali na sejmikach;
8)Ażeby każdy stan wedle swego prawa się sądził;
9)Ażeby pełnię władzy rozporządzającej miał król;
10)Ażeby gospodarce i wojsku większe nadać znaczenie poprzez odpowiednie tych dziedzin urządzenie.

My, król Polski i wielki książę litewski, chcemy wysłuchać poddanych Naszych, a w konfederacji upatrujemy tymczasowego parlamentu i w razie potrzeby głosowaniu wszystkich obywateli poddawać chcemy prawa i inicjatywy. Wzywamy przeto do zaangażowania i poświęcenia sił swych dobru ojczyzny.
Wiele krain chyli się dziś ku upadkowi, pomimo wspaniałej przeszłości. Nie pozwalamy, ażeby i Rzeczpospolitą takowy spotkał los! Historia uczy, że ta jest wielka Narodów naszych cecha, iż w chwilach największego upadku zdolni jesteśmy powstać raz jeszcze i w wielkim zrywie odbudować to, co zniszczone.
Jako przodkowie nasi pod Jasną Górą niegdyś w beznadziejnej chwili ducha Narodów obudzili, tak i My dziś nadzieję wielką żywimy, iż słowa nasze wykrzesają iskrę, która zapali serce Wasze!

VIVAT CORONA REGNI POLONIAE! VIVAT MAGNUS DUCATUS LITUANIAE!


Każdego, któremu na sercu leży los Ojczyzny naszej Rzeczypospolitej Najjaśniejszej, wzywamy na obrady walne konfederacyj niniejszej i o złożenie potwierdzenia swej obecności prosimy!