Szlachetni Senatorowie!
Zwróciłem się do Jego Cesarskiej Mości w imieniu własnym i innego jeszcze dawnego obywatela Rzeczypospolitej z prośbą, ażeby pozwolił nam, dawnym i zatroskanym o los Rzeczypospolitej obywatelom wziąć udział w reformach, które mają poprawić stan Rzeczypospolitej. Kraj nasz nie grzeszy liczbą aktywnych obywateli. Dlatego przybywam ja i przybywa August Włodzimierz - gotowi jesteśmy służyć Jego Cesarskiej Mości i Ojczyźnie.
Zaniepokoił nas fakt, iż Rzeczpospolitą zastaliśmy Cesarstwem. Szybko skojarzyliśmy ten fakt z Natanią, Królestwem, które w fazie upadku ogłosiło się Cesarstwem, po czym upadło ostatecznie i stało się prowincją innej mikronacji. Nie chcemy, by los ten spotkał Rzeczpospolitą, dlatego wychodzimy z konkretnym planem reform.
Po pierwsze: wypada nam wytworzyć specyficzny klimat w Rzeczypospolitej, który by przyciągnął nowych obywateli. A-W bazują na swej historyczności i przyciągają pasjonatów realnej, dawnej Monarchii. Samunda ma własny, afrykański klimat plemienny. Rotria - włoski i kościelny zarazem. Te mikronacje są UNIKATOWE. Nie mają odpowiedników w mikroświecie. A co z Rzecząpospolitą? Jest, na chwilę obecną, nijaka... Nie ma w niej czegoś niepowtarzalnego, nadzwyczajnego, niespotykanego. Mój przyjaciel, imć pan August uważa, że remedium byłoby cofnięcie się faktyczne do XVII-XVIII wieku. Jego Cesarska Mość nie zgadza się, twierdzi, iż czasy współczesne lepiej służą RON. A co sądzą inni Senatorowie? A może jeszcze zupełnie inne pomysły, co mogłoby stanowić walor Rzeczypospolitej?
Po drugie: należy cofnąć transformację w cesarstwo i wrócić do historycznych realiów, z których wyrośliśmy. Uważam, iż wypada nam tak sformować system rządów, by panowały zasady demokracji, oraz ograniczyć jak najmocniej liczbę urzędników. Pozwoliłem sobie przygotować projekt Konstytucji, który przewiduje te zmiany oraz transformację ustrojową w monarchię parlamentarną. Proszę Szlachetnych Senatorów o opinie.
KONSTYTUCJA RZECZYPOSPOLITEJ OBOJGA NARODÓW
z dnia x grudnia 2011 roku
My, Franciszek Ferdynand I, z Bożej łaski i woli Narodu Król Polski, Wielki Książę Litewski, Książę Ruski, Pruski, Inflancki, Mazowiecki, Żmudzki, Kijowski, Wołyński, Podolski, Podlaski, Smoleński, Siewierski i Czernihowski, wraz z przedstawicielami Narodów Rzeczpospolitej w osobach Senatorów Senatu Rzeczypospolitej, widząc potrzebę ujednolicenia naszego prawa oraz zapewnienie bytu naszej Ojczyzny, postanawiamy spisać tę Konstytucję. Ustanawiamy również w tej Preambule, że Ojczyzna nasza jest dobrem wszystkich Jej obywateli i wszyscy Jej obywatele mają prawo do budowania swej Ojczyzny i nieskrępowanego działania w Rzeczypospolitej.
Rozdział I
RZECZPOSPOLITA OBOJGA NARODÓW
Art. 1.
1. Ustanawia się nazwę naszego kraju: Rzeczpospolita Obojga Narodów (dalej: Rzeczpospolita).
2. Rzeczpospolita jest wolnym i suwerennym państwem prawa, którego celem jest ochrona wszystkich jego obywateli i ich wolności, a także obrona nienaruszalności jego granic.
3. Zwierzchnia władza w Rzeczpospolitej należy do Króla i Narodu.
4. Stolicą Rzeczypospolitej jest Królewskie Miasto Warszawa.
5. Symbole narodowe Rzeczypospolitej zostają przedstawione w Załączniku nr 1.
6. Walutą Rzeczypospolitej jest Denar Polski równy stu Grzywnom (1 DPL= 100 gr).
7. Hymnem Rzeczypospolitej jest "Rota" Marii Konopnickiej.
8. Językiem urzędowym Rzeczpospolitej jest język polski. Dopuszcza się jednak stosowanie w urzędach w poszczególnych prowincjach języka łacińskiego, litewskiego, rosyjskiego lub niemieckiego.
Art. 2.
1. Rzeczpospolita jest monarchią parlamentarną.
2. Ustrój Rzeczypospolitej opiera się na trójpodziale władzy na władzę: ustawodawczą, wykonawczą i sądowniczą.
3. Władza ustawodawcza w Rzeczypospolitej należy do Sejmu Walnego.
4. Władza wykonawcza w Rzeczypospolitej należy do Króla, Kanclerza Wielkiego Koronnego i Kanclerza Wielkiego Litewskiego.
5. Władza sądownicza w Rzeczypospolitej należy do niezawisłego Sądu Najwyższego.
Art. 3.
1. Rzeczpospolita jest krajem federacyjnym.
2. Strukturę administracyjną w Rzeczpospolitej Obojga Narodów tworzą:
- Korona Królestwa Polskiego ze stolicą w Warszawie;
- Wielkie Księstwo Litewskie ze stolicą w Wilnie;
- Księstwo Rusi ze stolicą w Kijowie.
3. Władzę w Koronie Królestwa Polskiego sprawuje bezpośrednio Król Polski.
4. Władzę w Wielkim Księstwie Litewskim i Księstwie Rusi sprawują namiestnicy bądź – jeśli życzeniem Króla będzie ich powołanie - lennicy króla.
5. Król ma prawo za zgodą Sejmu Walnego wyodrębnić inne terytoria i nadać je w lenno, w szczególności zaś księstwa: pruskie, mazowieckie, żmudzkie, kijowskie, wołyńskie, podolskie, podlaskie, inflanckie, smoleńskie, siewierskie i czernihowskie.
Rozdział II
PRAWA I OBOWIĄZKI OBYWATELI
Art. 4.
1. Rzeczpospolita zapewnia swoim obywatelom niezbywalne prawa:
- prawo do życia;
- prawo do wolności myśli, sumienia i wyznania;
- prawo do sprawiedliwego i jawnego rozpatrzenia sprawy przez niezawisły sąd;
- prawo do fachowej obrony w postępowaniu przed organami aparatu państwowego;
- prawo każdego człowieka do uznawania wszędzie jego podmiotowości prawnej.
2. Rzeczpospolita wprowadza następujące zakazy:
- zakaz stosowania tortur, nieludzkiego lub poniżającego traktowania lub karania;
- zakaz trzymania człowieka w niewolnictwie lub poddaństwie;
- zakaz skazywania człowieka za czyn, który nie stanowił przestępstwa w chwili jego popełnienia;
- zakaz pozbawiania wolności jedynie z powodu niemożności wywiązania się ze zobowiązań umownych.
3. Rzeczpospolita gwarantuje swoim obywatelom następujące prawa osobiste:
- do dobrego życia;
- do rzetelnego sądu;
- do decydowania o swoim życiu;
- szczęścia;
- prawo jednego człowieka kończy się tam gdzie zaczyna się prawo innego człowieka.
4. Rzeczpospolita zapewnia swoim obywatelom następujące prawa i wolności polityczne:
- prawo do obywatelstwa;
- możliwość uczestniczenia w życiu publicznym;
- czynne prawo wyborcze - możliwość uczestnictwa w wyborach;
- bierne prawo wyborcze - możliwość kandydowania w wyborach;
- wolność zrzeszania się;
- prawo do uczestniczenia i organizowania pokojowych manifestacji;
- prawo do składania wniosków, petycji, skarg;
- dostęp do informacji o działaniach władz i osób publicznych;
- równy dostęp do służby publicznej.
5. Rzeczpospolita zapewnia swoim obywatelom następujące prawa socjalne:
- ochrony zdrowia;
- nauki;
- odpowiedniego i zadowalającego wynagrodzenia, zapewniającego jednostce i jej rodzinie egzystencję odpowiadającą godności ludzkiej;
- pomocy socjalnej;
- rozrywki.
6. Rzeczpospolita zapewnia swoim obywatelom następujące prawa ekonomiczne:
- prawo do pracy;
- prawo do własności;
- prawo dziedziczenia.
7. Rzeczpospolita zapewnia swoim obywatelom następujące prawa kulturalne:
- prawo do wolności twórczości artystycznej;
- prawo do badań naukowych oraz ogłaszania ich wyników;
- prawo do wolności korzystania z dóbr kultury i ich wytwarzania.
Art. 5.
1. Obowiązkiem obywatela jest wierność Królowi i Rzeczpospolitej oraz troska o dobro wspólne.
2. Każdy ma obowiązek przestrzegania prawa Rzeczypospolitej.
3. Każdy jest obowiązany do ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych, w tym podatków.
4. Obowiązkiem każdego obywatela jest obrona Ojczyzny przed zagrożeniami zewnętrznymi.
5. Wszyscy obywatele są wolni i równi wobec prawa i nie mogą być dyskryminowani ze względu na rasę, płeć, język, religię, orientację seksualną, pochodzenie społeczne lub przekonania, o ile nie zakładają one krzywdzenia w jakikolwiek sposób innych obywateli.
6. Obywatelstwo można otrzymać po złożeniu odpowiedniego wniosku na mocy dekretu monarchy.
Rozdział III
PRAWO RZECZPOSPOLITEJ
Art. 6.
1. Źródłami powszechnie obowiązującego prawa w hierarchii od najwyższego do najniższego są: Konstytucja, Ustawy, Dekrety Królewskie, Rozporządzenia Kanclerzy Wielkich, Rozporządzenia Podkanclerzych, zarządzenia.
2. Źródłami prawa obowiązującego w poszczególnych prowincjach są w hierarchii ważności: prawo powszechnie obowiązujące w Rzeczpospolitej, statut prowincji, dekrety namiestników lub lenników, uchwały odpowiedniego organu ustawodawczego prowincji, rozporządzenia namiestników lub lenników.
3. Żaden akt prawa hierarchicznie niższy nie może stać w sprzeczności z aktem hierarchicznie wyższym.
Rozdział IV
WŁADZA USTAWODAWCZA
Art. 7.
1. Władzę ustawodawczą pełni Sejm Walny.
2. Sejm Walny dzieli się na dwie izby: Senat i Izbę Poselską.
3. Członkami Senatu są wszyscy nobilitowani, tj. szlachta i arystokracja.
4. Członkami Izby Poselskiej są wszyscy pełnoprawni obywatele Rzeczypospolitej, którzy nie zasiadają w Senacie.
5. Członkiem Sejmu Walnego, jako tzw. trzeci stan sejmujący jest król.
6. Obradami Sejmu kieruje król Polski, a jego zastępcą jest namiestnik lub lennik Wielkiego Księstwa Litewskiego. Sposób obrad Sejmu normuje Regulamin Obrad Sejmu.
Art. 8.
1. Inicjatywa ustawodawcza na Sejmie Walnym przysługuje każdemu członkowi Sejmu.
2. Ustawy są uchwalane zwykła większością głosów, chyba, że przepisy szczególne stanowią inaczej.
3. Uchwaloną ustawę przedstawia się do podpisu królowi.
4. Król ma prawo przesłać ustawę do Sądu Najwyższego w celu zbadania jej zgodności z Konstytucją.
5. Król ma prawo weta wobec ustach uchwalonych przez Sejm Walny.
6. Jeśli Sejm Walny przegłosuje zawetowaną przez króla ustawę bezwzględną większością głosów, król musi ją podpisać.
Rozdział V
KRÓL
Art. 9.
1. Król Polski wraz z Kanclerzami i Podkanclerzymi pełni władzę wykonawczą.
2. Król Polski jest najwyższym przedstawicielem Rzeczypospolitej i gwarantem ciągłości władzy państwowej.
3. Król Polski czuwa nad przestrzeganiem Konstytucji, stoi na straży suwerenności i bezpieczeństwa państwa oraz nienaruszalności i niepodzielności jego terytorium.
4. Król Polski wykonuje swoje zadania w zakresie i na zasadach określonych w Konstytucji i ustawach.
5. Król nie może zostać pociągnięty do odpowiedzialności karnej. W wypadku złamania przez niego prawa, które stwierdza Sąd Najwyższy, może zostać zdetronizowany w wyniku referendum ogłaszanego przez Kanclerza Wielkiego Litewskiego większością 2/3 głosów.
Art. 10.
1. Król ma prawo publicznie używać tytułu: Jego Królewski Majestat lub Jego Królewska Mość (imię władcy), z Bożej łaski i woli Narodu Król Polski, Wielki Książę Litewski, Książę Ruski, Pruski, Mazowiecki, Żmudzki, Kijowski, Wołyński, Podolski, Podlaski, Inflancki, Smoleński, Siewierski, Czernihowski etc. etc. etc.
2. Urząd Króla jest dożywotni i dziedziczny.
3. Po śmierci lub abdykacji Króla tron i koronę Rzeczypospolitej dziedziczy najstarszy jego syn, a w przypadku jego braku najstarszy żyjący przedstawiciel rodu królewskiego w linii męskiej. W sytuacji braku przedstawiciela rodu królewskiego w linii męskiej prawo dziedziczenia przechodzi na córki króla, a w dalszej kolejności na najstarszą żyjącą przedstawicielkę dynastii panującej.
4. W przypadku śmierci lub abdykacji ostatniego żyjącego przedstawiciela dynastii panującej, lub całkowitego zrzeczenia się przez Dom Panujący prawa do korony i tronu Rzeczypospolitej, zwołuje się Sejm Elekcyjny, na którym szlachta i arystokracja Rzeczypospolitej wybiera nowego władcę spośród siebie. Obradom Sejmu Elekcyjnego przewodniczy jako Interrex Kanclerz Wielki Koronny, a w razie jego braku lub niemożności spełnienia przez niego tej funkcji – Kanclerz Wielki Litewski.
5. Interrex przejmuje wszystkie uprawnienia i kompetencje Króla i sprawuje swój urząd do momentu wyboru nowego Króla.
6. Król może zacząć korzystać ze swoich kompetencji oraz tytułów dopiero po koronacji.
Art. 11.
1. Kompetencje i prawa króla Rzeczypospolitej:
- reprezentuje Rzeczpospolitą Obojga Narodów;
- wraz z Kanclerzami i Podkanclerzymi sprawuje władzę wykonawczą;
- ratyfikuje i wypowiada umowy międzynarodowe, działając zgodnie z wolą Sejmu Walnego;
- mianuje w swym dekrecie Kanclerza Wielkiego Koronnego i Kanclerza Wielkiego Litewskiego, wybranych przez Naród;
- jest Najwyższym Zwierzchnikiem Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej, powołuje Hetmana Wielkiego Rzeczpospolitej w swym dekrecie, zasięgając uprzednio rady Sejmu Walnego;
- wydaje dekrety;
- stosuje prawo łaski oraz ogłasza abolicję i amnestię;
- ustanawia ordery i odznaczenia oraz nadaje je wedle swej woli;
- nadaje i odbiera lub obniża wedle swego uznania tytułu szlacheckie i arystokratyczne;
- przez Proklamację Królewską ma prawo usynowić danego obywatela Rzeczpospolitej;
- nadaje w swym dekrecie obywatelstwo Rzeczpospolitej;
- posiada inicjatywę ustawodawczą;
- może na czas swej nieobecności lub choroby powołać Regenta, który przejmuje wszystkie jego kompetencje do czasu jego powrotu;
- w czasie Stanu Nadzwyczajnego lub Stanu Wojny wydaje dekrety z mocą ustawy;
- posiada wszelkie inne uprawnienia, wynikające z treści tej Konstytucji.
Rozdział VI
KANCLERZE I PODKANCLERZOWIE
Art. 12.
1. Kanclerz Wielki Koronny odpowiedzialny jest za prowadzenie polityki zagranicznej Rzeczypospolitej Obojga Narodów.
2. Kanclerz Wielki Litewski odpowiedzialny jest za prowadzenie polityki wewnętrznej Rzeczypospolitej Obojga Narodów.
3. W wypełnianiu ich zadań Kanclerzy wspomagają Podkanclerzowie lub inni urzędnicy w randze podkanclerzych. Każdy z Kanclerzy ma prawo powołać dowolną liczbę Podkanclerzych w drodze rozporządzenia, w którym określi także ich zadania.
Art. 13.
1. Kanclerz Wielki Koronny oraz Kanclerz Wielki Litewski wybierani są przez Sejm Walny spośród obywateli Rzeczypospolitej, którzy zgłosili swą kandydaturę.
2. Kanclerzy wybranych przez Sejm Walny mianuje Król.
3. Kadencja Kanclerzy Wielkich trwa 3 miesiące i zaczyna się w dniu mianowania.
Art. 14.
1. W przypadku, gdy któryś z Kanclerzy Wielkich nie pełni należycie swej funkcji, każdy członek Sejmu Walnego ma prawo zażądać od danego Kanclerza Wielkiego sprawozdania z jego działalności oraz/lub z działalności podlegających mu Podkanclerzych.
2. Kanclerz Wielki ma siedem dni na przedstawienie Sejmowi Walnemu sprawozdania z działalności swojej oraz/lub podlegających mu Podkanclerzych.
3. W wypadku nie przedstawienia sprawozdania lub w sytuacji, gdy nie satysfakcjonuje ono członków Sejmu Walnego, Sejm ma prawo przeprowadzić głosowanie w sprawie udzielenia wotum nieufności danemu Kanclerzowi i/lub podlegającym mu Podkanclerzom.
4. Jeśli wniosek o udzielenie wotum nieufności Kanclerzowi Wielkiemu uzyska większość głosów, dany Kanclerz Wielki zostaje odwołany w drodze dekretu monarchy. W tej sytuacji Sejm Walny wybiera nowego Kanclerza Wielkiego.
5. Jeśli wotum nieufności udzielone zostanie tylko jednemu z Podkanclerzych, będący jego zwierzchnikiem Kanclerz Wielki odwołuje go w drodze swego rozporządzenia i może powołać w jego miejsce dowolnego obywatela Rzeczypospolitej za wyjątkiem tego, którego odwołał.
Art. 15.
Do praw i kompetencji Kanclerza Wielkiego Koronnego należy:
- prowadzenie polityki zagranicznej;
- opiekowanie się wszelkimi placówkami dyplomatycznymi państw obcych na terenie Rzeczypospolitej;
- powoływanie i odwoływanie przedstawicieli Rzeczypospolitej w państwach obcych lub przy organizacjach międzynarodowych;
- akredytowanie przedstawicieli państw obcych w Rzeczpospolitej;
- wydawanie rozporządzeń;
- sporządzanie projektów umów międzynarodowych;
- wszelkie inne uprawnienia i obowiązki, wynikające z treści tej Konstytucji.
Art. 16.
Do praw i kompetencji Kanclerza Wielkiego Litewskiego należy:
- infrastruktura i gospodarka kraju oraz gospodarka pieniężna;
- zarządzanie wszelkimi instytucjami i urzędami, które w chwili utworzenia zostaną określone jako instytucje lub urzędy gospodarcze, społeczne, kulturalne, oświatowe lub mające strzec bezpieczeństwa wewnętrznego lub powoływanie dla nich dyrektorów;
- wydawanie rozporządzeń;
- dbanie o rozwój gospodarki i kultury kraju;
- wszelkie inne uprawnienia i obowiązki, wynikające z treści tej Konstytucji.
Rozdział VII
WŁADZA SĄDOWNICZA
Art. 17.
1. Władzę sądowniczą w Rzeczypospolitej Obojga Narodów pełni Sąd Najwyższy.
2. W skład Sądu Rzeczypospolitej wchodzi Sędzia Najwyższy oraz Sędziowie.
3. Sędziego Najwyższego oraz Sędziów powołuje w swym dekrecie Król, ale tylko spośród osób, które posiadają odpowiednie wykształcenie. W razie wątpliwości, czy dana osoba posiada takowe, rozstrzyga Kanclerz Wielki Litewski.
4. Sędziowie pełnią swą funkcję dożywotnio, chyba, że zostaną odwołani na wniosek Sejmu, który zwykłą większością głosów może przegłosować uchwałę w sprawie odwołania danego sędziego i złożyć ją na ręce Króla.
5. Sąd Rzeczypospolitej jest niezawisły i nie podlega żadnej innej władzy.
Art. 18.
1. Sąd Najwyższy jest jednoinstancyjny.
2. Sąd Najwyższy spełnia również funkcje Trybunału Konstytucyjnego i Prokuratury.
3. Sąd Najwyższy rozstrzyga spory między obywatelami w oparciu o obowiązujące prawo.
4. Sąd Najwyższy czuwa nad przestrzeganiem Konstytucji oraz praw przez urzędników państwowych i osoby prywatne.
Rozdział VIII
STANY NADZWYCZAJNE
Art. 19.
1. W przypadku, gdy prawidłowe funkcjonowanie państwa zostało zakłócone przez klęskę żywiołową lub awarię systemów internetowych, państwo znalazło się w stanie zagrożenia atakiem z zewnątrz lub wewnątrz, albo też istnieje zagrożenie wojny, Sejm ma prawo ogłosić Stan Nadzwyczajny większością 2/3 głosów ustawowej liczby członków Sejmu Walnego.
2. W przypadku, gdy zebranie się Sejmu zostało uniemożliwione przez klęskę żywiołową lub awarię systemów internetowych, albo też przez atak z zewnątrz lub wewnątrz państwa, król ma prawo w drodze własnego dekretu wprowadzić Stan Wojenny.
3. Jeśli w trakcie trwania Stanu Wojennego Sejm Walny zdoła zebrać się na obrady w pełnym stanie, ma prawo w drodze swej uchwały podjętej większością 2/3 głosów ustawowej liczby członków Sejmu zmienić Stan Wojenny na Stan Nadzwyczajny lub odwołać Stan Wojenny ogłoszony przez króla.
4. W czasie Stanu Nadzwyczajnego i Stanu Wojennego król ma prawo wydawać dekrety z mocą ustawy oraz – przy poparciu grupy minimum 3 obywateli – zawiesić niektóre prawa i wolności obywatelskie.
5. W momencie ustania Stanu Nadzwyczajnego, stwierdzonego przez Sejm lub Stanu Wojennego stwierdzonego przez Sejm lub odwołanemu przez Króla, zyskują moc zawieszone w trakcie jego trwania wolności i prawa obywatelskie oraz tracą moc wszystkie królewskie dekrety z mocą ustawy, chyba, że Sejm większością 2/3 głosów ustawowej liczby członków Sejmu Walnego stwierdzi inaczej.
Rozdział IX
ZAKOŃCZENIE
Art. 20.
1. Zmiany w Konstytucji może wprowadzić tylko Sejm Walny.
Art. 21.
1. Konstytucja wchodzi w życie z chwilą podpisania jej przez Króla.
2. Tracą moc prawną wszystkie akty prawne za wyjątkiem tych, które utrzyma w mocy Sejm Walny w drodze swej uchwały, oraz poprzednia wersja Konstytucji.
/-/ PODPIS
Więc generalnie - zgadzam się z Mości Panem, ale te kwestie nie muszą być załatwiane poprzez Konstytucję.
Wielkim problemem Rzeczpospolitej jest biurokracja, rozrost urzedników ponad miarę. Spójrzmy jak jest to zorganizowane w Sarmacji. Jest Centrala z księciem, Sejmem i Rządem. I są cztery prowincje: Gellonia i Starosarmacja, Teutonia, Baridas i Sclavinia (tak Marcosie, Sclavinia powróciła na łono sarmackie 