Rzeczpospolita Obojga Narodów

Ustawa Sejmu Walnego
Rzeczpospolitej Obojga Narodów
z dnia 2, miesiąca sierpnia, Roku Pańskiego Dwutysięcznego Dwunastego,

spisana za panowania Jego Królewskiego Majestatu Franciszka Ferdynanda I

„O związkach cywilnych”.

Art. 1.
Ustawa niniejsza reguluje związki cywilne między dwojgiem obywateli w Rzeczpospolitej Obojga Narodów.

Art. 2.
O szczegółowych stosunkach cywilnych stanowią poniższe artykuły niniejszej ustawy.


Rozdział I [Małżeństwo]

Art. 3.
1. Małżeństwo zostaje zawarte, gdy mężczyzna i kobieta jednocześnie obecni złożą przed królem lub sędzią Sądu Najwyższego oświadczenie, że wstępują ze sobą w związek małżeński.

2. Małżeństwo zostaje również zawarte, gdy mężczyzna i kobieta zawierający związek małżeński podlegający prawu wewnętrznemu kościoła albo innego związku wyznaniowego w obecności duchownego oświadczą wolę jednoczesnego zawarcia małżeństwa podlegającego prawu Rzeczpospolitej Obojga Narodów i król lub sędzia Sądu Najwyższego następnie sporządzi akt małżeństwa. Gdy zostaną spełnione powyższe przesłanki, małżeństwo uważa się za zawarte w chwili złożenia oświadczenia woli w obecności duchownego.

3. Przed zawarciem związku małżeńskiego, każda ze stron ma prawo po uzgodnieniu z drugą stroną, wnioskować o załączenie do aktu małżeństwa dokumentu rozdzielności majątkowej.
a) Dokument rozdzielności majątkowej, zwany dalej intercyzą, spisuje urzędnik udzielający ślubu państwowego przed wstąpieniem w związek małżeński.
b) Intercyza reguluje niezmiennie kwestię rozdzielności majątkowej stron na warunkach w niej zapisanych.
c) Warunkiem zmiany/rozwiązania dokumentu rozdzielności majątkowej jest obopólna zgoda małżonków oraz obecność urzędnika mającego uprawnienia do zawierania dokumentów intercyzy (król, sędziowie Sądu Najwyższego).

4. Wszystkie warunki, wynikające ze wstąpienia w związek małżeński, mają obowiązek zostać spisane w akcie małżeństwa.

5. Małżeństwo zostaje rozwiązane na mocy prawomocnego wyroku Sądu Najwyższego, poprzedzonego procesem rozwodowym lub śmierci jednej ze stron.

6. Czynności procesu rozwodowego:
a) Złożenie stanowisk prawnych małżonków w postaci oświadczenia z pełnym uzasadnieniem poparcia/negacji wniosku głównego. Do wszczęcia procesu rozwodowego wymagane jest złożenie wniosku przez jednego z małżonków.
b) Przeprowadzenie w razie potrzeby materiału dowodowego na mocy postanowienia sędziowskiego.
c) Rozpoznanie słuszności strony pozywającej.
d) Orzeczenie o rozpadzie związku małżeńskiego z uwzględnieniem (lub bez, jeśli taka wola obu stron) winy strony.

7. Jeśli przed zawarciem związku małżeńskiego strony nie podpisały dokumentu rozdzielności majątkowej, natomiast ich związek uległ rozpadowi potwierdzonemu orzeczeniem Sądu Najwyższego, wspólny majątek stron podlega wycenie przez Podskarbiego Wielkiego, a następnie w częściach równych zostaje przekazany stronom zgodnie z postanowieniem sądu.

8. Jeśli strony posiadają potomków, których wirtualna niepełnoletność została potwierdzona stosownym postanowieniem królewskim, sąd zobowiązany jest do przeprowadzenia procesu, którego wnioskiem końcowym będzie ustalenie opiekuna prawnego dziecka niepełnoletniego.

9. W trakcie śmierci któregokolwiek z małżonków, związek małżeński uznaje się za rozwiązany. Prawo do zarządu majątkiem oraz do wszystkich czynności wynikających ze współżycia związkowego, wraz ze stwierdzeniem zgonu przechodzi na żyjącego współmałżonka, zaś w razie jego braku – na najstarszego potomka pary.

10. Jeśli stwierdzona zostanie śmierć obu małżonków, cały majątek rodzinny oraz wszelkie ruchomości i nieruchomości rodowe przechodzą w równych częściach na zstępnych małżonków pochodzących z małżeństwa, zaś w razie ich braku – na agnacyjną linię pokrewieństwa (począwszy od najstarszego przedstawiciela). W przypadku braku członków agnacyjnej linii rodu, prawo dziedziczenia zyskuje linia kognicyjna, począwszy od najstarszego jej członka. Kiedy ujawniona zostanie okoliczność braku krewnych z obu linii, majątek przechodzi w zarząd Skarbu Państwa.

11. Powyższych przepisów niestosuje się względem rodziny królewskiej i jej członków, jeśli głowa rodu ogłosi stosowne prawo domowe, regulujące powyższe kwestie. W przypadku każdej nieuregulowanej przez prawo domowe kwestii prawnej, stosuje się odpowiednio przepisy niniejszej Ustawy.

Art. 4.
Ustanawia się powyższe zapisy jako jedyną prawidłową i współcześnie obowiązującą w prawie regulację stosunków związków małżeńskich.
 
Rozdział II. [Przysposobienie]

Art. 5.
1. Przez przysposobienie (adopcję) rozumie się włączenie innego obywatela Rzeczpospolitej Obojga Narodów do danego rodu, poświadczone przed królem lub sędzią Sądu Najwyższego.

2. Przysposobienie nie ma mocy prawnej, jeśli którakolwiek ze stron wstąpiła do niego wbrew własnej woli lub z innych pobudek sprawiających, że będąc wolnej myśli i słowa – nie podjęłaby takowej decyzji.

3. Szczegółowe warunki przysposobienia, w tym warunki dziedziczenia, określa się w stosownym akcie adopcyjnym, poświadczonym w mocy prawnej pieczęcią królewską lub sędziowską.

4. Stanowi się, jakoby przez osobę przysposabiającą mogły zostać przyłączone do rodu wszystkie osoby cywilne, pozostające w równej lub niższej linii pokrewieństwa, tj. bez możliwości przysposobienia rodziców lub dziadków strony.

5. Przysposobienie może zostać wypowiedziane przez stronę przysposabiającą/przysposobioną w obecności króla lub sędziego Sądu Najwyższego. Z chwilą takowej
decyzji, tracą moc wszelkie przywileje pozyskanie z chwilą przysposobienia chyba, że strony obopólnie postanowią inaczej.

Art. 6.
Ustanawia się powyższe zapisy jako jedyną prawidłową i współcześnie obowiązującą w prawie regulację procedur adopcyjnych.

Rozdział III. [Przepisy uwspólniające]
Art. 7.
1. Król lub sędzia Sądu Najwyższego mają prawo odmowy względem wniosku o zatwierdzenie związku małżeńskiego lub adopcji, uzasadniając swoją decyzję i działając z pobudek nie innych, niż szkodliwość społeczna wynikająca z przysposobienia.

2. Zgodnie z obowiązującą Konstytucją Rzeczpospolitej Obojga Narodów od decyzji sędziego Sądu Najwyższego przysługuje możliwość apelacji bezpośrednio do króla. Decyzja królewska jest ostateczną i wiążącą w kwestii.

Art. 8.
Tracą moc wszystkie przepisy pozostające w sprzeczności z niniejszą Ustawą.

Art. 9.
1. Ustawa wchodzi w życie z chwilą ogłoszenia.