|
przez Henryk Horoch » 12 lip 2011, 17:16
AloesGatunek byliny pochodzący z Afryki i Azji Mniejszej. W Polsce uprawiany w doniczkach głównie dla potrzeb leczniczych oraz jako roślina ozdobna. Najczęściej stosowanym produktem z aloesu jest jasny, gęsty żel otrzymywany ze środkowej części liścia. Pomiędzy tym żelem a skórą liścia znajduje się warstwa komórek, które zawierają gorzki żółty sok. Sok aloesu stosowany bezpośrednio na rany skóry bardzo przyspiesza proces gojenia. U małych dzieci niewskazane jest stosowanie okładów z aloesu w formie czystej, tzn. z części miąższu lub rośliny, gdyż może dojść do poparzenia lub nawet owrzodzenia skóry w miejscu przyłożenia rośliny. U dzieci ze względu na chłonność skóry może dojść także do zaburzenia działania przewodu pokarmowego objawiającego się nudnościami a nawet wymiotami i biegunką. Świeże liście Aloesu arborescens i innych gatunków uprawnych służą do otrzymywania wodnych wyciągów. Aloes ma silne działanie przeczyszczające, nieznaczne właściwości bakteriobójcze, wzmaga czynności żółciotwórcze. Działanie:- przeciwbólowe (naturalny kwas salicylowy, mleczan magnezowy) - przeciwzapalne (kampesterol, bradykinazę) - przeciwbakteryjne (fenole, kwas cynamonowy, lupeol, związki siarkowe). Stosowany w leczeniu bakteryjnych infekcji przewodu pokarmowego. - przyspiesza proces gojenia (rany skóry, owrzodzenia, oparzenia, odmrożenia, jest pomocny w gojeniu zarówno ran zewnętrznych jak i wewnętrznych) - pobudza wzrost i naprawę skóry - działa jako silny środek przeczyszczający - przeciwdziała powstawaniu kamieni nerkowych lub zmniejsza ich rozmiary - bywa również stosowany miejscowo u osób z bolesnymi hemoroidami
(-) gen. płk. Henryk książę Horoch
-
-
- Zmarły
-
- Posty: 2325
- Dołączył(a): 02 gru 2010, 17:03
- Medale: 11
-
-
-
-
przez Henryk Horoch » 13 lip 2011, 10:49
Mięta pieprzowaZielna roślina o pokroju krzewiastym do 90 centymetrów wysokości, wytwarzająca poziome kłącza tuż pod poziomem gruntu (białe) lub powierzchniowe (zielone) w zależności od wilgotności podłoża. Liście nakrzyżległe, liście na wyraźnych, krótkich ogonkach, lancetowatojajowate do podługojajowatych, zaostrzone, nierównomiernie ostro piłkowane. Z wierzchu ciemnozielone, spodem jaśniejsze, z obu stron gruczołkowato, żółto kropkowane. Zastosowanie :- Wywar z liści mięty pieprzowej (Folium Menthae piperitae), którego głównymi składnikami są: olejek miętowy, kwas askorbinowy (25 mg%), karoten (do 40 mg%), rutyna (14 mg%), apigenina, betaina, kwas oleanowy i ursulowy. Łagodzi dolegliwości żołądkowe, zwiększa wydzielanie soku żołądkowego, pobudza wytwarzanie żółci, usprawniają pracę jelit. Stosowany też jako środek wiatropędny, przy zaburzeniach trawienia, w schorzeniach wątroby i dróg żółciowych. Mają także właściwości przeciwbakteryjne i nieznacznie uspokajające. - Olejek miętowy (Oleum Menthae piperitae), w skład którego wchodzą: mentol (monoterpen), który oddziałuje na receptory zimna, wywołując uczucie chłodu; mentofuran, menton, octan mentolu, walerianian mentolu, felandren, pinen, cyneol, piperyton, jasmon, garbniki (6-12%), flawonoidy. Ma podobne do wywaru z liści, ale silniejsze działanie, szczególnie jako środek odkażający i uspokajający. Stosowany zewnętrznie w nieżycie nosa, do inhalacji przy nieżytach gardła i oskrzeli.
(-) gen. płk. Henryk książę Horoch
-
-
- Zmarły
-
- Posty: 2325
- Dołączył(a): 02 gru 2010, 17:03
- Medale: 11
-
-
-
-
przez Henryk Horoch » 13 lip 2011, 11:07
Bylica PiołunZwyczajowo nazywana piołunem, psią rutą lub absyntem. Piołun jest szeroko rozprzestrzeniony na półkuli północnej. Występuje naturalnie na terenie Europy, Azji oraz Północnej Afryki. Roślina wytwarza krótkie, płytkie podziemne kłącza, dzięki którym rozmnaża się wegetatywnie tworząc niewielkie "zarośla". Wiosną wytwarza szereg przyziemnych rozetek liściowych, z których potem wyrastają łodygi kwiatostanowe. Piołun zawiera olejek lotny składający się głównie z tujonu i tujolu oraz azulenu, ponadto związki goryczkowe, flawonoidy i garbniki. Zastosowanie :- Nalewka (Tinctura Absinthii), wyciąg alkoholowy (Tinctura amara), działa pobudzająco na funkcje wydzielnicze przewodu pokarmowego, zwiększa apetyt, działa żółciopędnie i odkażająco oraz jest środkiem przeciwrobaczym. - Odwar z ziela można także stosować zewnętrznie przy zwalczaniu pasożytów skóry (wszy, świerzbowce), gdyż działa na nie toksycznie. Stosowany jako lewatywa zwalcza owsicę. Ma silne działanie.
(-) gen. płk. Henryk książę Horoch
-
-
- Zmarły
-
- Posty: 2325
- Dołączył(a): 02 gru 2010, 17:03
- Medale: 11
-
-
-
-
przez Henryk Horoch » 13 lip 2011, 15:27
Jałowiec pospolityGatunek zawsze zielonego krzewu lub drzewa należący do rodziny cyprysowatych. Jako małe drzewo o wielu pniach z wąsko piramidalną (tylko rzadko spłaszczoną) koroną, osiąga wysokość 0,5 – 6 metra. Liście jałowca są szpilkowate, przeważnie po trzy w okółku, daleko od siebie, prosto odstające, nie zbiegające w dół pędu, sztywne, kłujące, 10–28 mm długości i 1–2 mm szerokości, równowąskie do lancetowatych, na końcu tępe lub kolczasto zaostrzone, proste, zwykle szarozielone, z wierzchu z szeroką białą wstęgą środkową i wąskimi zielonymi smugami brzeżnymi. Niedojrzałe szyszkojagody są wielkości grochu, zielonkawe, bez soku, nieprzyjemne w smaku. Dojrzewają jesienią drugiego lub trzeciego roku, mają 6–9 mm średnicy, są czarnobrunatne, niebieskawo oszronione, na krótkich trzoneczkach. Lecznicze właściwości jałowca cenione były już w starożytności. W tym celu wykorzystywano szyszkojagody i liście. Zastosowanie :- Napary, nalewki i syropy z jałowca stosuje się w takich chorobach jak: artretyzm, cukrzyca czy nadczynność tarczycy.
(-) gen. płk. Henryk książę Horoch
-
-
- Zmarły
-
- Posty: 2325
- Dołączył(a): 02 gru 2010, 17:03
- Medale: 11
-
-
-
-
przez Henryk Horoch » 13 lip 2011, 15:54
Tatarak zwyczajny Gatunek byliny, znany także pod ludowymi nazwami jako ajer lub tatarskie ziele. Pochodzi prawdopodobnie z Indii i Chin, rozpowszechniony przez człowieka na całym świecie. W Polsce jest pospolity na całym terenie z wyjątkiem Karpat. Roślina osiągająca od 60 do 120 cm wys. Kłącze czołgające się, dorastające do 3 cm średnicy, lekko obłe, aromatyczne, o zapachu cynamonowokamforowym, ze śladami po obumarłych liściach. Łodyga na przekroju trójkanciasta, nierozgałęziona, u podstawy czerwonawopurpurowa. W lecznictwie wykorzystywane jest kłącze z tataraku które ma silny, aromatyczny zapach oraz gorzki smak. Zawiera m.in. olejek eteryczny o swoistym, bardzo miłym zapachu (a w nim: azaron i geraniol), ponadto gorycze (akoryna i akoretyna) i garbniki. Kłącza należy używać po ususzeniu, w przeciwnym wypadku powoduje wymioty. Zastosowanie :- Wywar z kłącza wzmaga wydzielanie soków żołądkowych, przeciwdziała niestrawności, zwiększa apetyt, ułatwia przyswajanie pokarmów, działa ogólnie wzmacniająco. Stosuje się go w niestrawności, ale także w zaburzeniach krążenia. Pobudza szpik kostny do zwiększonego tworzenia czerwonych krwinek.
(-) gen. płk. Henryk książę Horoch
-
-
- Zmarły
-
- Posty: 2325
- Dołączył(a): 02 gru 2010, 17:03
- Medale: 11
-
-
-
-
kuchnie na wymiar kalwaria zebrzydowska
Powrót do Dział kultury
Użytkownicy przeglądający ten dział: Brak zidentyfikowanych użytkowników i 1 gość
|
|