Złotnictwo
Posty: 2
• Strona 1 z 1
ZłotnictwoKielich z kościoła pw. św. Jana Chrzciciela i św. Jana Ewangelisty w Ornecie Dzieło powstało pod koniec XV lub na początku XVI wieku na terenie Prus Królewskich, być może na Warmii. Autor kielicha jest nieznany. Niektórzy badacze przypisują autorstwo Jerzemu Schmidtowi z Królewca, czasowo związanemu z Braniewem. Został wykonany z kutego srebra, z elementami ciętymi i odlewanymi. Jest grawerowany, cyzelowany, a pierwotnie w niektórych miejscach był emaliowany i złocony. Jego wymiary to: wysokość - 17 cm, średnica czary - 10,5 cm, średnica stopy 13 cm. Obiekt waży 320 gram. Podstawą kielicha jest sześciolistna stopa na szerokiej, wywiniętej kryzie (talerzyku). Wysoki cokół obwiedziony sznureczkiem zdobi ażurowa dekoracja w romby. W sześciu wzniesionych polach stopy widnieją wygrawerowane i rytowane wizerunki ujęte w gruszkowatych ramkach (kolejno w lewo): - Tron Łaski, czyli wyobrażenie Trójcy Świętej (wygrawerowana postać Boga Ojca trzyma odlewany krucyfiks z figurą Ukrzyżowanego), - Maria z Dzieciątkiem, - św. Dorota, - św. Andrzej lub św. Katarzyna, - św. Barbara, - św. Jan Ewangelista. Sześcioboczny trzon kielicha zdobią kolumienki oraz wycinane (pierwotnie emaliowane) okienka. Pośrodku trzonu widnieje nodus, czyli dekoracyjny spłaszczony guz otoczony od góry i od dołu płatkami z wyrytymi oryginalnymi wzorami manswerków i kwiatów. Z nodusa wystają typowe dla gotyku wypusty w kształcie rombów. Szeroka czara, pierwotnie gładka, osadzona jest w promienistym koszyku.
Re: ZłotnictwoPuszka eucharystyczna z kościoła pw. św. Jana Ewangelisty w Długoborze Cyborium powstało na terenie Prus. Pochodzi z połowy XIV wieku. Zakłada się, iż pierwotnie należała ona do kościoła w Długoborze. Cyborium z Długoboru, czyli naczynie w kształcie puszki, przeznaczone do przechowywania komunikantów należy do najstarszych zabytków sztuki złotniczej na Warmii. Wykonane zostało z drewna oraz kutej miedzi, przy wykorzystaniu technik złotniczych: odlewania, repusowania, grawerowania, cyzelowania i złocenia. Wysokość oryginalnej części wynosi 32 cm. Szerokość puszki w jej najszerszym miejscu to 13 cm. Obiekt waży 1360 gram. Puszka wykonana została w stylu gotyckim. Składa się na nią sześcioboczne naczynie, w narożach ozdobione tzw. szkarpami, czyli wspornikami typowymi dla architektury gotyckiej. Poszczególne pola naczynia zdobią rozmieszczone parami figurki dwunastu Apostołów. Na wszystkich zachowanych fotografiach widoczne jest cyborium bez jednej z nich. Naczynie z pokrywą łączy zewnętrzny zawias skobelkowy. Przylegający brzeg pokrywy zdobi koronka z motywem liści. Na pokrywie widnieje sześcioboczna wieżyczka z manswerkowymi okienkami, podparta szkarpami, zwieńczona wysokim hełmowym daszkiem. Wygrawerowane na nim wzory imitują gont. Brak wierzchołka pokrywy. Puszka osadzona jest na prostym, sześciobocznym trzonie, który zdobi spłaszczony kulisty nodus, czyli dekoracyjne zgubienie. Nodus podzielony jest na dwanaście wklęsłych przestrzeni, a w co drugiej umieszczono brodate głowy mężczyzn. Podstawą puszki jest natomiast sześcioliścienna stopa z wzniesionym płaszczem, osadzona na talerzyku.
Posty: 2
• Strona 1 z 1
Kto przegląda forumUżytkownicy przeglądający ten dział: Brak zidentyfikowanych użytkowników i 1 gość |
||