ws. Postanowienia królewskiego ws. baroneta Artura Czartoryskiego z dn. 27.07.2012 r.
Sąd Najwyższy Rzeczypospolitej Obojga Narodów w składzie:
- Marco Sforza apo Zep, Prezes Sądu Najwyższego,
postanawia, co następuje:
1. ZATWIERDZIĆ odebranie obywatelstwa Rzeczypospolitej Obojga Narodów, tytułu szlacheckiego, stopnia wojskowego i odznaczeń, pozostawiając zgodnie z przepisami prawa woli króla ich zwrócenie.
2. ANULOWAĆ punkty postanowienia mówiące o odebraniu mienia i skazaniu na banicję, przywracając mienie, cześć i honor Szlachetnemu Baronetowi Arturowi Czartoryskiemu.
3. ZALICZYĆ okres bezprawnej banicji oraz pozbawienia mienia, a co za tym idzie - dochodów z posiadanych przez Szlachetnego Baroneta Artura Czartoryskiego majątków ziemskich - na poczet kary za znieważenie osoby Cesarza i Króla Monarchii Austro-Węgierskiej.
4. UZNAĆ iż Szlachetny Baron Artur Czartoryski poniósł odpowiedzialność karną za popełniony czyn zabroniony i ZREZYGNOWAĆ z postawienia go przed Sądem w celu odpowiadania za popełnione przestępstwo w myśl zasady ne bis in idem.
Podpisano:
/-/ książę Marco Sforza apo Zep
Prezes Sądu Najwyższego Rzeczypospolitej Obojga Narodów
UZASADNIENIE:
Sąd Najwyższy otrzymał wniosek Szlachetnego Barona dotyczący postanowienia królewskiego w Pana sprawie. Sąd Najwyższy po zapoznaniu się ze sprawą stwierdza:
- król skorzystał z przysługujących mu praw dokonując odebrania odznaczeń (art. 12. ust. 1. pkt. 11. USW 10/29/6/12 - Konstytucja Rzeczpospolitej Obojga Narodów);
- król skorzystał z przysługujących mu praw dokonując odebrania tytułu szlacheckiego (art. 7. USW 11/29/6/12 o tytułach szlacheckich i arystokratycznych; art. 12. ust. 1. pkt. 9 i 10. USW 10/29/6/12 - Konstytucja Rzeczpospolitej Obojga Narodów);
- król skorzystał z przysługujących mu praw dokonując odebrania stopnia wojskowego (art. 14. USW 6/11/2/12 o wojsku; art. 12. ust. 1. pkt. 7. USW 10/29/6/12 - Konstytucja Rzeczpospolitej Obojga Narodów);
- król skorzystał z przysługujących mu praw dokonując odebrania funkcji i odbierając pełnione urzędy i stanowiska (art. 2. ust. 3. USW 10/29/6/12 - Konstytucja Rzeczpospolitej Obojga Narodów);
- król skorzystał z przysługujących mu praw dokonując odebrania obywatelstwa Rzeczypospolitej Obojga Narodów (art. 12. ust. 1. pkt. 12. USW 10/29/6/12 - Konstytucja Rzeczpospolitej Obojga Narodów).
Powyższe prerogatywy króla wynikają z aktów prawnych, przytoczonych przez niego w części nieartykułowanej wydanego postanowienia w Pańskiej sprawie. Dla podjęcia wskazanych decyzji król nie potrzebuje żadnego powodu - może korzystać z nich wedle swej woli.
W postanowieniu z dnia 27 lipca 2012 roku Jego Królewska Mość Franciszek Ferdynand wskazuje jednak w uzasadnieniu do swego postanowienia, iż podjął wskazane w postanowieniu decyzje w celu ukarania Pana za znieważenie osoby Cesarza i Króla Monarchii Austro-Węgierkiej poprzez celowe pominięcie należnej mu tytulatury.
Sąd Najwyższy stwierdza, iż czyn ten faktycznie stanowił dokonanie czynów zabronionych przez Kodeks Karny w art. 1. ust. 6. i 37., tj.:
Artykuł 1. [CZYNY ZABRONIONE]
Popełnia czyn zabroniony, to jest przestępstwo, w rozumieniu niniejszego Kodeksu:
6. Kto znieważa osobę króla lub rodzinę królewską.
37. Kto w jakikolwiek sposób działa na szkodę państwa lub innych obywateli.
Kodeks Karny wśród możliwych kar za popełnienie przestępstwa wymienia m.in. również i te, na które powołał się król w swym postanowieniu, tj.:
6. Pozbawienie odznaczeń i zaszczytów – sąd lub król może odebrać winnemu posiadane przez niego odznaczenia, tytuły honorowe oraz tytuł szlachecki lub magnacki.
7. Pozbawienie wolności – sąd lub król może nakazać pozbawienie winnego wolności na okres co najwyżej jednego roku.
8. Banicja – sąd lub król nadaje winnemu status ,,persona non grata” i wydala go z terytorium państwa z zakazem powrotu, oraz pozbawia go czci i honoru.
9. Pozbawienie mienia – sąd lub król pozbawia winnego wszystkich posiadanych przez niego nieruchomości, które przejmuje Skarb Państwa.
Sąd przeanalizował jednak fakty, na które powołuje się Pan w swoim wniosku i stwierdza, że zgodnie z artykułem 2. ust. 4. Konstytucji Rzeczypospolitej Obojga Narodów władza sądownicza należy WYŁĄCZNIE do Sądu Najwyższego - zapisy Kodeksy Karnego wymieniające króla jako organ upoważniony do pozbawienia odznaczeń i zaszczytów, wolności, mienia i skazanie na banicję są sprzeczne z Konstytucją i zgodnie z zasadą chronologiczności jako wcześniejsze wobec Konstytucji stają się nieobowiązujące. Sąd Najwyższy stwierdza zatem, że jedynie Sąd Najwyższy ma prawo stosować wymienione przez Kodeks Karny kary za popełnione przestępstwa.
Sąd stwierdza również, iż skazując Pana na banicję oraz odbierając mienie król złamał zapis Konstytucji z art. 9. ust. 1., gwarantujący obywatelom prawo do rzetelnego sądu.
Sąd stwierdza zatem, iż o ile odebranie odznaczeń, tytułu, lenn, stopnia wojskowego i obywatelstwa należało do królewskich prerogatyw, o tyle skazanie na banicję i odebranie mienia przez króla było bezprawne, gdyż król nie jest organem władzy sądowniczej i nie ma prawa wymierzać kar za przestępstwa.
Sąd stwierdza jednak również, iż w istocie popełnił Pan czyn zabroniony w rozumieniu Kodeksu Karnego.
