Rzeczpospolita Obojga Narodów

Wnioskuję o nadanie mi obywatelstwa i szlachectwa. Argumentuję to tym, że zamierzam się zaangażować w Radę Ocalenia Narodowego i zamierzam jako szlachta posiadać więcej praw.

Również popieram

Cieszy mnie poparcie Imć pana von Tauera

WPanie Marszałku!

Proponuję poddać wniosek Imć Pana von Vincisa pod głosowanie skonfederowanej szlachcie.

Niestety, z tego co mi wiadomo tylko król może to uczynić.

Pan Sebastian von Tauer podszedł do pana Vincisa, trzymając w rękach dość spory pakunek.
-Mimo iż króla w państwie nie ma, coby mógł pana nobilitować, jednak niech pan wie iż w oczach szlachty wyróżnił się pan już znacznie i wielu cię za równego sobie ma. Na dowód tegoż proszę przyjąć tą szblę- mówiąc to rozwinął płótno i oczom wszystkim ukazała się wspaniała, inkrustowana złotem szabla:

Szlachcica nobilitować w istocie może tylko Najjaśniejszy Majestat. Jednak drzewiej zwyczajem było, iż każdy rycerz - a bez wątpienia książę - może pasować na rycerza, do grona szlachty włączając.

Może i nie będzie miało to znaczenia faktycznej nobilitacji, ale aby Waść widział, że szlachta Rzeczypospolitej rycerza w Waści widzi, z książęcego korzystając przywileju, miecz mój na Wasze ramię kładę i pasowania Waszego dokonuję, jako książę Janusz mazowiecki uczynił ze Zbyszkiem z Bogdańca, wręczając pas i ostrogi - symbole rycerskiej godności. Miecz już Waszmość otrzymałeś od Szlachetnego Pana Tauera - niechaj Waści służy! Do Panów zaś Szlachty apeluję, ażeby Imć Pana Vincisa jako równego sobie traktować!

Reszta przywilejów przez Króla Jegomościa nadana zostanie - co do tego mam pewność! Tymczasem wyświadcz mi Pan ten honor: w majątku moim w Sopocie niech Waszmość obierze rezydencję, zarząd nad nią sprawuje, a i dochody wszelakie pobiera. Takoż i w prywatnym mym wojsku niechaj Waszmość oficerskie stanowisko obejmie i zaprawia się w rycerskim rzemiośle Jakaż będzie Waszmości odpowiedź?

Władysław odebrał z należnym szacunkiem wszystkie dary, szable chowając do pochwy.
- Wasza Książęca Mość! Dziękuję bardzo serdecznie za ten zaszczyt. Postaram się nie zmarnować mej szansy - a co do majątku, to bardzo chętnie się tym zajmę. Sopot to piękne miasto.

Pchnąłem już gońca z wieścią, iż przybędzie szlachetny człowiek z moim pismem, któremu powierzony ma być zarząd nad majątkiem i który ma być traktowany jak gospodarz - a słowo jego jest jak moje słowo we wszystkim, co nakaże.

Rzeczpospolita wdzięczna jest każdemu honorowemu mężowi, który jej służy.

Tradycją też dawną było że każdy nowo pasowany swój znak obierał i na tarczy malował, aby mogli go towarzysze w boju rozpoznać jako swojego. Więc jako Herold Wielki koronny i Litewski pytam się pana: jakim herbem chce się pan pieczętować?

Mym herbem osobistym jest Jastrzębiec, używany w oficjalnych pismach - lecz nieoficjalnie, używam także herbu rodowego, nieco innego.

Jastrzębiec


Herb rodowy: