Wykład - Ambitni nowicjusze a "Stara Gwardia"

[Miguel de Catalan]

Chyba źle mnie pan zrozumiał. Ja niczego wam nie wyrzucam. Każdy z nas ma prawo zaprosić do Rzeczypospolitej swoich bliskich znajomych i utworzyć ród taki jak u pana. Tylko pan skorzystał z takiej możliwości. I za co tu pana winić? Ja pana za nic nie winię. Tylko pana czasem emocje ponoszą, to przyznam.

niestety emocjonalny jestem trochę i staram się czasem zachować jak skała i trwać przy swoim ale często nie daje rady i emocje działają. Jednak w takiej sytuacji kiedy jest wiele rzeczy i muszę wieloma
się zajmować, odpowiadać, to nie mogę za bardzo bez emocji. Chciałem, chcę mieć duże ziemie, a ani to krytykują, nie zgadzają się, czyli są de facto przeciwko mojemu pomysłowi, pragnieniu, stąd proszę zrozumieć że działa mechanizm obronny i emocje.

[Michał Franciszek Lubomirski-Lisewicz]

Tylko niewidomy albo ignorant nie zauważyłby że mamy większość.

Czy większość, w znaczeniu: ponad połowę, to nie wiem. Chociaż... Może i tak. Trzeba by dokładniej policzyć. Ale być może tak.

Znam zdania niektórych z Panów i wiem, że są tacy co są przeciwni takiej dużej rodzinie bo wtedy to prowadzi do stronnictwa, familii, układów, co przeszkadza niektórym.

Pewnie chodzi o mnie. Tak, sprzeciwiałem się różnorakim układom, stronnictwom, zdobywaniu poparcia i tak dalej. Wolę, żeby każdy głosował wedle swego uznania, a nie według sugestii przywódcy rodu. Ale być może zbyt stanowczo się tym stronnictwom sprzeciwiałem...? Nie wiem...
W końcu, to też jest sposób na osiągnięcie celu...

Każdy z nas ma prawo zaprosić do Rzeczypospolitej swoich bliskich znajomych i utworzyć ród taki jak u pana. Tylko pan skorzystał z takiej możliwości. I za co tu pana winić? Ja pana za nic nie winię.

Tak, to prawda. Zgadzam się, jak najbardziej. Nie sprzeciwiam się zapraszaniu krewnych i znajomych do Rzeczypospolitej i tworzeniu rodów. Tak, może i jest to słuszny sposób na osiągnięcie celu.

Jeżeli w jakiejś sprawie byłem nieuprzejmy, albo czyniłem przykrość, to przepraszam, Mości Panie Michale i wszyscy.

Tylko pana czasem emocje ponoszą, to przyznam.

Tak, niestety tak. Czasem też odnoszę wrażenie, że zbyt szybko chce Waszmość, panie Michale, osiągnąć różnorakie sukcesy, stanowiska, godności, majątki. Jeżeli się mylę, to przepraszam, ale tak trochę mi się wydaje. I to zdaje się nie tylko moje wrażenie.

Co do Pańskich ziemi, nikt nie broni Waszmość Panu ziemi zakupywać, ale:
1) To nie byłoby trochę dziwne, że kilometr kwadratowy ziemi kosztuje tak mało?
Dla porównania: chata chłopska kosztowałaby tyle, ile 20 kilometrów kwadratowych. Czy to byłoby słuszne? Poza tym, wedługpoprawki i tak nie byłoby tak drogo, gdyż kilometr kwadratowy kosztowałby tyle, ile jedna chata chłopska.
2) Rozumiem, że magnaci posiadali rozległe dobra, latyfundia, ale żeby aż tak duże, to nie wiem.
3) Proszę zważyć, że jest Waszmość młodym szlachcicem, młodszym niż ja. Jest jeszcze czas, aby się rozwinąć. Wiem, że Mości Pan wspominał, że później będziemy mieć mniej czasu, jeśli w ogóle, ale Waćpan ma czasu sporo więcej niż ja.

[Samuel Radziwiłł]

Owszem, jestem już tak długo, ale się tak nie spieszyłem, by zostać królem. A zostałem, bo tak wyszło. Bycie monarchą to nie jest/był mój cel sam w sobie. Tym celem był i jest rozwój Rzeczpospolitej i mój własny. Od początku nie wiedziałem ile czasu będę mógł tu spędzać, czasami było to sporo godzin, a czasami pojawiała się chęć zostawienia tego całego mikro, bo zwyczajnie nie miało się chęci lub weny lub real doskwierał. Nie wiem co wydarzy się jutro, ale dziś mam tę chwilę na zabawę tu i teraz, więc jestem. Ktoś się uczy w gimnazjum, ktoś szykuje się do matury, ktoś inny studiuje lub chodzi do pracy. Każdy może znalezć sobie ten krótki czas, by coś napisać, z kimś pogadać, to nie Plemiona, by siedzieć nieustannie 24 h na dobę. Jestem tu, bo lubię to miejsce, ten klimat i tych ludzi, nawet jak się nie zgadzam z kimś, to nadal lubię.

[Sebastian von Tauer]

Oj, panie Michale, panie Michale...

dużo Pan napisał, nie wiem, czy uda mi się do wszystkiego odnieść. Na początek może powiem jedno: tak, są tu znaczne osoby, tak: wielu spośród nas do czegoś znacznego doszło. Była to jednak kwestia pracy. Zaczynaliśmy często z niczym (sam pierwszy majątek otrzymałem dopiero ok. pół roku po dołączeniu na forum).
Nie potrafi pan jednak tego zrozumieć. Próbował pan na różne sposoby dopiąć swego, ale się panu nie udało, zaczął pan nas teraz za to szantażować, a to odejściem, a to jakowąś większością... Nie tędy droga. Brakuje panu pokory. Widzi pan: takie wyskoki można tolerować, traktować z przymrużeniem oka u nowych osób, które dopiero uczą się reguł zabawy. Pan jednak już tu trochę jest. Zamiast jednak grać według reguł, próbuje pan zmieniać zasady gry w ten sposób, by były po pańskiej myśli... Nie tak, nie tak! Śmieszą słowa o tym, że na nic się nowym nie pozwala z ust... kanclerza, pierwszego po królu! No ale to chyba za mało jak dla pana. Jak już coś się osiągnęło, to nie jest takie atrakcyjne, czyż nie? O tym będzie jeszcze za moment.
Jeśli to ma być wykład aspirujący do naukowego, muszę poddać jego tezę krytyce. Nie wziął pan bowiem pod uwagę jednej zmiennej: mechaniki nagrody.
Tego rodzaju mechaniki są konstruowane w ten sposób, by nagroda była rozłożona w czasie. Nie można mieć wszystkiego naraz, nie można też nie mieć nic. Przyjrzyjmy się, jak działa mechanizm nagrody w Rzeczypospolitej: na początek zostaje się mieszczaninem i dostaje sporą zapomogę. Następnie jest jeszcze ciekawiej, bo już po dwóch tygodniach osiąga się szlachectwo: herb, ziemię, wieś. To dużo. Co dalej? Ano dalej robi się trudniej. Musi tak być, by utrzymać uwagę osób biorących udział w grze. Pojawiają się nowe mechaniki, zwłaszcza zarządzania włościami. Jeśli potrafi się to dobrze robić, majątki będą się rozwijać. Tym bardziej, że jest także opcja konwojów i karawan, oraz różne konkursy czy nagrody pieniężne przyznawane przez króla.
Nie można mieć wszystkiego po krótkim czasie: załóżmy, że dostaje pan teraz czy za pół roku dwa województwa na własność i koronę królewską (bo i o tym pan wspominał). Znów będzie pan chciał więcej. A więcej już nie będzie... No chyba, że całą Rzeczpospolitą pan dla siebie zażąda. Ale co dalej, jak i ją pan mieć będzie? Proszę sobie odpowiedzieć na te pytania.
Powtarza się w pana wywodzie teza, głosząca, że starzy mieszkańcy są przeciwni nowym, bo ci są... nowi i aktywni? Nie, to nie o to tu chodzi. Jak ktoś jest aktywny, cieszy to wielce, zależy tylko jeszcze, na czym się jego aktywność opiera. Bo kopiować teksty z miejsca X (facebooka czy wiki) i wklejać je na forum każdy może. Możemy nawet urządzić zawody w aktywności na kopiowanie i wklejanie różnych treści, ciekawe kto wygra? A ile postów będzie! Na to zjawisko było kiedyś łądne określenie: kseronacja. Nie zostawajmy kseronacją. Niech nasza aktywność coś wnosi.
Powiem panu, czemu sprzeciwiają się osoby starsze, znów posługując się metaforą gry planszowej: sprzeciwiamy się osobom, które przychodzą grać tylko po to, by wygrać, a jeśli zasady gry im w tym przeszkadzają, to strącają z planszy pionki i drą instrukcję, by ze strzępków ułożyć nową, korzystniejszą dla nich.

[Hubert Szablarczyk - Hrychowicz]

Ostatnie porównanie wedlug mnie nietrafione, panie Sebastianie. Takie działanie byłoby wbrew zasadom gry. A nie pamiętam żeby pan Potocki jakoś próbował złamać prawo. Może i na nie pomstował, ale nie łamał. Do swoich zaszczytów doszedł uczciwą drogą.

[Michał Franciszek Lubomirski-Lisewicz]

Poza zastrzeżeniem pana Huberta, myślę, że w wypowiedzi księcia Sebastiana jest sporo prawdy.

[Sebastian von Tauer]

Ostatnie porównanie wedlug mnie nietrafione, panie Sebastianie. Takie działanie byłoby wbrew zasadom gry. A nie pamiętam żeby pan Potocki jakoś próbował złamać prawo. Może i na nie pomstował, ale nie łamał. Do swoich zaszczytów doszedł uczciwą drogą.

Nie miałem na myśli, że pan Potocki doszedł wbrew prawu do zaszczytów. Może faktycznie trafniejszym porównaniem byłoby szantażowanie graczy: "albo gramy po mojemu, albo nie gram dalej".

[Hubert Szablarczyk - Hrychowicz]

Ale ja bym tego i szantażem nie nazwał. Mikronacje to zabawa. Zabawa ma sprawiać przyjemność. Jeśli nie będzie panu Potockiemu przyjemnie bez tego co sobie umyślił, to ma prawo nas opuścić. Szantaż to może być gdyby komuś naprawdę zależało aby pan Potocki został. Może zabrzmię tu okrutnie, ale ja niczego takiego nie czuję. Kto się dobrze bawi niech zostanie, a kto nie niech spróbuje się dobrze bawić albo porzuci źródło niepotrzebnej frustracji. Dużo gorzej bym się czuł ze świadomością że ktoś został z jakiejś konieczności, bo go prosili albo bo coś zaczął i musi skończyć. Mam brzydki nawyk wplątywania się w ten sposób w różne internetowe sprawy, z których wycofać się głupio, a real ważniejszy. Wiem zatem jak to jest niby móc odejść, a jednak nie móc.

[Wilhelm Orański]

Panowie, zachęcam do powstrzymania emocji Prawda jest taka, że dzięki familii Potockich i Panu Michałowi w ostatnim czasie mamy dużą aktywność. Ponadto Pan Michał i jego krewni zawsze służą radą i czynem, gdy potrzebuję ich pomocy. Z drugiej strony mamy - nazwaną przez Mości Potockiego - "starą gwardię", która stanowi filary i dzięki niej jesteśmy w tym miejscu, w którym jesteśmy i która nieustannie dzieli się z nami swą wiedzą i doświadczeniem, również ciężko pracując na rzecz naszej v-ojczyzny.
Proponuję więc schłodzić emocje, bo idą święta, które powinny być czasem pokoju rzeczywiście, a nie tylko w jakimś powiedzeniu. Choć to trudne, niechaj obie strony zrozumieją się wzajemnie - Pan Michał starą gwardię, bo starszym należy się respekt i szacunek za osiągnięcia i doświadczenie; stara gwardia familię Potockich, bo gdyby nie oni, nie byłoby tak dobrze, jak jest teraz pod względem aktywności. Niechaj jedni zrozumieją, że każdy z nas był młody i wie, że młodość rządzi się swymi prawami, drudzy zaś, że chcieć to nie zawsze móc.
Z takim przesłaniem zakończmy niepotrzebny spór i dalej pracujmy dla naszej v-ojczyzny.

[Miguel de Catalan]

Również spora wielkościowo odpowiedź. Odniosę się oczywiście do wszystkiego.

Rozumiem. Kiedyś zasady i ustawy były inne i to czekanie na szlachectwo było dłuższe. Pan wytrzymał, pewnie zdarzyły się osoby które próby czasu nie wytrzymały.
Lubię kiedy jest po mojej myśli, jednak potrafię się też dostosowywać, i już rok się dostosowywałem.
Teraz chcę już stanowić jednak cos nowego, innego. Znam reguły, korzystam, stosuję, Nie łamię reguł aby osiągać cele. Pierwszy po królu. A jednak widzi się we mnie, przynajmniej ja mam czasami takie odczucie jako kanclerza Wielkiego, jednak za młodego, takiego maluszka który ma stanowisko.
Czasem. Czasem mam takie odczucia. jest dla mnie atrakcyjne ale wie Pan nie mówiłem że dla mnie numer dwa był zawsze celem. Numer dwa jest bramą, przejściem do 1. Pan między innymi lepiej chyba wie to niż inni bo jako pierwszy się Pan dowiedział, że chciałem być królem. Nie wystartowałem, gdyż porozmawialiśmy i wsparłem Pana, choć mogłem samemu wystartować i być już królem. Zrealizować swoje plany i punkty. I potem dalej się cieszyć życiem. Jednak pojawiła się mała doza niepewności i Pana przekonania. I stałem się numerem dwa. Mnie to nie przeszkadza i mnie się to podoba. Ja za to dziękuję bo bez tego pewnie dotąd byłbym nikim. Tylko to że jestem empatyczny i wspieram szlachtę oraz RON to oddaję kolejnym osobom władzę w RON. Bo dawno mógłbym być numerem jeden. Ale na spokojnie jestem dwójką i czekam. Mieszczaninem się stajesz od początku, dostajesz 2 000 DPL i jakoś zarabiasz. Faktem jest, że jest szansa jest na szybką nobilitację i z tym się zgadzam i opieram. Wiem o tych wszystkich nagrodach i możliwościach pisałem o nich tu, w Leocji czy też w MAW.
Nie można mieć wszystkiego po krótkim czasie. Tu nie zgodzę się do końca. Gdyż ja chciałbym abym mógł mieć różne rzeczy szybko. Można powiedzieć że moim celem zostać królem, mam na to najdłużej jeszcze około dwa a praktycznie to rok. Potem jakbym został królem to co z tego ze w RON będę mieć staż np. 5 lat jak nie będę tak aktywnym jak teraz. Wolelibyście mieć króla który będzie
wydawał jakiś dekret przez tydzień bo będzie się mu wszystko przeciągało? Może wolelibyście abym w ogóle nie był królem i aby cały czas te same osoby były.
A to że stałbym się królem to byłoby zwieńczeniem moich celów. Nie osiągnę nic więcej. To wszystko potem już tylko stabilizacja i dalszy rozwój ale już jako szlachcic. Rozwój majątku i odpoczynek. narracje itd. A to że miałbym ordynację wielkości województwa podolskiego to też byłoby wszystkim co chciałem. Pisałem że mógłbym później podzielić je dla rodziny.
Z pisaniem to tak mam jeden wątek w którym pisze i często kopiuje z Wikipedii. jednak kiedy danego wydarzenia nie ma to samemu tworze notatkę o nim. Więc można o tym powiedzieć ze jest ten wątek pisany formą mieszaną. Większość mojej aktywności coś wnosi i jest albo opisowa, albo dialogowa albo głosowania albo narracje.
Każdy inaczej wyznacza, określa wygraną. Dla jednego będzie to zarobienie, posiadanie 1 mln. DPL, dla drugiego zostanie królem, dla innego posiadanie stażu 5, 10 lat. Zatem jeśli dla mnie jest to zostanie królem to dążę do tego. Ja jestem tu nie tylko po to aby wygrać. Chcę "Wygrać" Czyli zostać królem, wiem że mam na to czas roku. Zatem chce to spełnić. Jak już "wygram" i skończy się kadencja to wrócę sobie do majątku i będę normalnym szlachcicem z dala od polityki bo w niej odniosłem już swój sukces. Ale chyba Panowie tego nie rozumieją i nie chcą i nie zrozumieją.