Rzeczpospolita Obojga Narodów

Panowie Bracia,

bardzo cieszę się, że taka propozycja padła. Pojawiała się ona wielokrotnie i równie często była niestety odrzucana z kilku powodów. Po pierwsze, brak osób, które chciałyby wstąpić na drogę duchowną; po drugie, od zawsze większość wyznawała rotryzm. Dzisiaj sytuacja wydaje się nieco inna, bowiem mieszkańcy chcą rodzimego wyznania, a ostatni spis wiernych pokazał, że lata zaniedbań odwiodły mieszkańców Rzplitej od rotryzmu.

Pytanie jest takie, czy rzeczywiście byłoby nas stać na lepszą aktywność kościelną niż Rotryjczyków.

Oczywiście, że tak, bowiem Rotryjczycy od wielu miesięcy nie przejawiają żadnej aktywności "religijnej". Nawet obecny Prymas, jeśli już, zajmuje się tylko i wyłącznie sprawami administracyjnymi. Nie ma żadnych uroczystości, żadnych więzi z wiernymi. W takiej sytuacji jakakolwiek aktywność religijna wydaje się być lepsza od tej, którą chcieliby nam serwować Rotryjczycy.

Mikołaj Dreder napisał(a):Jakoś nie wyobrażam sobie sytuacji, że Pan Hetman czy Pan Kanclerz rzucają swoje dotychczasowe zajęcia, aby poświęcić się Bogu i budowaniu fundamentu nowego kościoła.

Dlatego z chęcią mogę wykorzystać swoje pięcioletnie doświadczenie pracy w Rotrii i wspomóc budowę nowego wyznania w Rzplitej, żeby ani Mości Kanclerz, ani Mości Hetman nie musieli całkowicie rezygnować ze skupiania się na ważnych dla piastowanego przez nich urzędu sprawach.

Mikołaj Dreder napisał(a):(...) zawsze można naszą diecezję wileńską przekształcić w diecezję obrządku wschodniego/bizantyjskiego i któryś z Panów, niezadowolony z rzymskiej formy Kościoła Rotryjskiego, mógłby się podjąć jej rozwoju w klimacie oraz obrządku wschodnim.

Księże Dreder, tutaj nie chodzi o to, żeby zamiast chóru łacińskiego wkleić link do chóru greckiego. Chodzi o to, że nie są organizowane żadne uroczystości, a przez lata Rzplita była ignorowana przez kolejnych Prymasów. Aurelio de Medici, obecnie patriarcha Jan II, nie zalogował się nawet razu (sic!) podczas swojej posługi w Rzplitej, poprzedni (oprócz Michelangela Piccolominiego, który rzeczywiście swoje obowiązki wypełniał) również traktowali swoją posługę jako dodatek, kolejną linijkę do sygnatury. W moim przekonaniu tylko własne wyznanie jest w stanie zagwarantować realizację potrzeb duchowych naszej społeczności.

Nie ukrywam, że jest to lepsza alternatywa niż tworzenie kolejnego związku wyznaniowego, który próby czasu nie przetrwa.

Zgadzam się, chyba żaden narodowy związek wyznaniowy nie przetrwał próby czasu. Być może dlatego, że wśród duchownych nie było nikogo, kto całą swoją aktywność poświęciłby najpierw na jego budowanie, później zaś rozbudowywanie. Jednak tak jak zadeklarowałem wyżej, jestem gotowy całą swoją mikronacyjną aktywność skupić na budowaniu tegoż wyznania, wykorzystując swoje kilkuletnie doświadczenie pracy w Rotrii.

Aleksander Trzaska-Chojnacki napisał(a):Dlatego uważam, że zastanówmy się czego chcemy od kapłanów i im to powiedzmy.

Ileż lat można powtarzać te same oczekiwania, Panie Aleksandrze? Nie zmieniły się, dzisiaj są one takie same, jak były pięć, czy dziesięć lat temu.

Michał Jerzy Potocki napisał(a):Słyszał ktoś o jakiejkolwiek pielgrzymce Patriarchy w Mikroświecie?

Mości Michale, pytanie raczej winno brzmieć, czy ktokolwiek cokolwiek słyszał o patriarsze? Jakiekolwiek osiągnięcia, prócz przeprosin za własną koronację i wprowadzenia regencji? Jan II zamknął się na Lateranie i nie wychodzi z niego od momentu koronacji.