Gwardia Konna Koronna była formacją kawaleryjską I Rzeczypospolitej podległą bezpośrednio królowi, a opłacaną ze skarbu państwa. W 1777 roku regiment składał się ze sztabu, lejbkompanii i chorągwi: płk. Lettowa, oberlejtnanta Gordona, oberlejtnanta Hoffmana, majora Dębickiego, Majora Rynkowskiego, kapitana Lantaua i kapitana Wierzbowskiego. Regiment brał udział w działaniach zbrojnych konfederacji barskiej. Nie wziął czynnego udziału w wojnie z Rosją 1792 roku. Wchodził wówczas skład korpusu rezerwowego gen. Arnolda Byszewskiego. Walczył w czasie insurekcji kościuszkowskiej pod Słonimiem (3 sierpnia 1794), Krupczycami (16 września 1794), Brześciem (17 września 1794) i Maciejowicami (10 października 1794). Oficer ma na sobie superwestę. Był to rodzaj kamizeli używanej od końca XVII wieku (w 2. połowie XIX i pocz. XX wieku już wyłącznie przy mundurach galowych) m.in. w Hiszpanii (Mosquetero de la Guardia del Rey) Francji (Mousquetaires de la Garde), Rosji (Kawalergardzi) czy Prusach (Garde du Corps).
