Rzeczpospolita Obojga Narodów

Zamek Olesko

Zamek znajduje się na szczycie wzgórza, wśród bagien. Od innych zamków kresowych odróżnia go zwarty, częściowo dwupiętrowy gmach. Owalny kształt zamku idealnie harmonizuje z kształtem wzniesienia. Wybudowany w stylu renesansowym. W roku 1432 zostaje on zdobyty przez Władysława Jagiełłę i przekazany Janowi z Sienna. W posiadaniu Sienieńskich zamek znajdował się do roku 1511, kiedy to drogą wiana przeszedł w ręce rodziny Herburtów i Kamienieckich z Odrzykonia. W roku 1512 zamek ulega poważnemu zniszczeniu w czasie najazdu Tatarów. Odbudowany wysiłkiem Fryderyka Herburta. W roku 1605 Jan Daniłowicz, wojewoda ruski, zjednoczywszy w swym ręku Olesko, obrał go sobie na stałą siedzibę i przebudował zamek. Wojewoda zmarł w 1628, zostawiając wdowę, Zofię Żółkiewską (córkę hetmana) i dzieci: Teofilę (żonę Jakuba Sobieskiego), Dorotę i Stanisława.
W 1629 Teofila Sobieska podczas odwiedzin u matki, powiła na zamku w Olesku dnia 17 sierpnia, syna Jana, przyszłego króla. Odtąd imię pogromcy Turków na stałe wiąże się z murami zamku. W roku 1637 po wygaśnięciu rodu Daniłowiczów zamek zmienił właścicieli. Ich majątek odziedziczył Jakub Sobieski i jego żona, Teofila. Wojny kozackie jak i polsko-tureckie (1497–1699) przyczyniają się do degradacji zamku.
W roku 1682 do zamku przybywa król Jan III Sobieski aby, jak piszą kronikarze odwiedzić miejsce i pokój, w którym się urodził. Już wtedy zamek i miasteczko były bardzo spustoszone. Fakt ten stał się bodźcem dla królowej, Marii Kazimiery, która nie szczędząc kosztów, zarządziła odrestaurowanie zamku. W roku 1725 królewicz Konstanty Sobieski sprzedaje zamek i dobra oleskie Stanisławowi Mateuszowi Rzewuskiemu, hetmanowi wielkiemu koronnemu. Wkrótce zamek dziedziczy jego starszy syn, Seweryn. Po jego bezpotomnej śmierci w 1754 zamek dziedziczy Wacław, młodszy brat Seweryna. Nie osiedla się jednak w zamku. Przenosi całą spuściznę do pobliskich Podhorców. Zamek z czasem ulega dewastacji i chyląc się ku ruinie zostaje sprzedany. Obecnym właścicielem zamku został hetman wielki Henryk hrabia Horoch którego sumptem zamek został odrestaurowany.

Majątek Olesko
W skład majątku wchodzi zamek, dwie wsie i folwark.

Park u podnóża góry zamkowej
Park rozłożony jest od północno-wschodniej strony zamku i obejmuje 2.5 hektara powierzchni. Cały obszar parku pokrywają liczne alejki wijące się w śród drzew i krzewów. Najcenniejszym drzewem w parku jest 280 letni dąb szypułkowy. Ponadto występuje tutaj wiele innych gatunków drzew, w śród nich: lipy, klony, jesiony, modrzewie jodły i świerki. W parku rosną też nieliczne platany, tulipanowce, orzechowce i sosny. Spacerując po parku napotkamy również pojedyncze egzemplarze surmii (czyli katalpy którą rozpoznamy po charakterystycznych owocach – długich cienkich strąkach) oraz derenia jadalnego. Większość drzew jest stosunkowo młoda, ich wiek nie przekracza 50 lat.
W parku można spotkać wiele ciekawych zwierząt: wiewiórki pospolite, gołębie grzywacze, gile, dzięcioły, wróble, sikory bogatki oraz dzikie kaczki, które upodobały sobie niewielkie jeziorko zasilane strumykiem przepływającym przez park.

Folwark Olesko
Folwark został założony nieopodal wzgórza zamkowego. Zabudowania folwarku są widoczne już z daleka, dzięki olbrzymim spichlerzom, budynkom mleczarni oraz serowarni. Folwark i wzgórze zamkowe otaczają rozległe pola uprawne.





Produkcja rolna w folwarku jest oparta o uprawę pszenicy, żyta, jęczmienia i ziemniaków. Ponadto folwark prowadzi hodowlę krów mlecznych i produkcję nabiału, głównie sera i masła.

Folwark Rusiny

W majątku został założony drugi folwark, który obejmuje niezbędne zabudowania gospodarcze: Obory, chlewnie, stajnie, kurniki, stodoły oraz magazyny i spichlerz. W skład folwarku wchodzi też młyn, kuźnia i tarta.
Produkcja rolna w folwarku oparta jest o hodowlę bydła, trzody chlewnej i drobiu. Produkcja roślinna jest prowadzona jedynie na potrzeby własne oraz wypasu zwierząt.


Brama wjazdowa do folwarku.

Majątek z dniem 1 lutego 2012 roku przeszedł na własność Królewskiej Akademii Technicznej.

Służki już pościele pozmieniały, komnaty wyczyściły, by móc gościa powitać w progach zamku. Skoro się pojawi, wskażą mu miły pokoik, oprowadzą po zamku, by stworzyć studentowi sprzyjającą atmosferę do nauki. Serdecznie witamy Panie Simonie Życzę udanego pobytu

Wielce dziękuję Rektorowi za tak miłe przyjęcie! Cieszę się, że będą mógł łączyć naukę z pięknymi widokami i spacerami w parku.